د "غراء خطبه" د بڼو تر مېنځ توپير

'''غَرّاء خطبه'''، د [[نهج البلاغه|نهج البلاغې]] له مشهورو خطبو څخه ده<ref>حسینی خطیب، مصادر نهج البلاغه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۰۳.</ref> دا [[خطبه]] د خپل فصاحت او بلاغت له امله د غرّاء(یعنی نورانی او ځلیدونکی) خطبې په نامه مشهوره شوې ده.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۸۶ش، ج۳، ص۴۵۹.</ref> [[ابن ابي الحدید|اِبن اَبي الحَدید]] دا خطبه د [[امام علي علیه السلام|امام علي(ع)]] له معجزو څخه ګڼي<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۲۴۳.</ref> د خطبه چې ساده ټکي لري، خو د علم بیان ډېر موارد لکه تمثیل، سجع، استعاره او کنایه په کې راغلي دي.<ref>حسینی خطیب، مصادر نهج البلاغه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۰۴.</ref> د نهج البلاغه تالیف کوونکي [[سید رضي]] روایت کوي چې د دې خطبې له اوریدلو وروسته خلک له وېرې لړزیدل او اوښکې یې ورولې.<ref>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، خطبه ۸۳، ص۱۱۴.</ref>

د [[مصادر نهج البلاغة و اسانیده (کتاب)|مَصادرُ نَهج‌ِالبَلاغة و اَسانیدُه  کتاب]] لیکوال سید عبدالزهراء حسیني خطیب په دې باور دی چې د دې خطبې د اعتبار لپاره د دې سند د څیړلو اړتیا نشته؛ ځکه چې د دې خطبې متن دومره فصاحت او بلاغت لري چې له معصومینو پرته يې بل څوک نه شي بيانولی.[۸] د نهج البلاغې په شمول د دې خطبې ځينې برخې په [[تحف العقول (کتاب)|تُحَف‌العقول]]،[۹] و [[حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء (کتاب)|حِلیةُ الأولیاء او طَبَقاتُ الأصفیاء]][۱۰] کې هم نقل شوي دي.[11]