د "د مطمئنه نفس آیت" د بڼو تر مېنځ توپير
←تفسیر
(←تفسیر) |
(←تفسیر) |
||
| ۲۶ کرښه: | ۲۶ کرښه: | ||
[[دوتنه:فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی سوره فجر.jpg|180px|بټنوک|فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی، [[فجر سوره]] ]] | [[دوتنه:فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی سوره فجر.jpg|180px|بټنوک|فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی، [[فجر سوره]] ]] | ||
مفسرانو د فجر سورې په ۲۷ ایت کې له «[[نفس مطمئنه]]» مراد هغه [[ایمان|مومنان]] ګڼلي چې یقین او اطمنیان ته رسېدلي او په ایمان کې یې هیڅ شک نیشته.<ref> برای نمونه نگاه کنید به طبرسی، مجمعالبیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۴۲؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۷۵-۴۷۷.</ref>[[سید محمد حسین طباطایي|علامه طباطایي]] نفس مطمئنه هغه کس ګڼي چې په [[خدای]] په تکیې سره ارامښت ته رسېدلی، د خدای په رضا راضي دی او د ژوند ټیټې هسکې پرې اثر نه لري. داسې کس په بندګۍ کې کامل دی او له نېغې لارې نه بې لارې کیږي.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۸۵.</ref>[[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان تفسیر]] مطمئنه نفس د ایمان په رڼا کې ارام موندلی نفس ګڼي چې د ایمان او یقین مرتبې ته رسېدلی وي او په [[قیامت]] کې د پورته کېدلو او جزا تصدیق کوي او هغه د ایمان حقیقت ګڼي. | مفسرانو د فجر سورې په ۲۷ ایت کې له «[[نفس مطمئنه]]» مراد هغه [[ایمان|مومنان]] ګڼلي چې یقین او اطمنیان ته رسېدلي او په ایمان کې یې هیڅ شک نیشته.<ref> برای نمونه نگاه کنید به طبرسی، مجمعالبیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۴۲؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۷۵-۴۷۷.</ref>[[سید محمد حسین طباطایي|علامه طباطایي]] نفس مطمئنه هغه کس ګڼي چې په [[خدای]] په تکیې سره ارامښت ته رسېدلی، د خدای په رضا راضي دی او د ژوند ټیټې هسکې پرې اثر نه لري. داسې کس په بندګۍ کې کامل دی او له نېغې لارې نه بې لارې کیږي.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۸۵.</ref>[[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان تفسیر]] مطمئنه نفس د ایمان په رڼا کې ارام موندلی نفس ګڼي چې د ایمان او یقین مرتبې ته رسېدلی وي او په [[قیامت]] کې د پورته کېدلو او جزا تصدیق کوي او هغه د ایمان حقیقت ګڼي.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۴۲.</ref> [[فضل بن حسن طبرسي|طَبْرِسی]] په مجمعالبیان کې «راضیه» او «مرضیه» په ترتیب سره داسې معنا کړي: د مطمئن نفس څښتن د خدای په [[ثواب او عقاب|اجر او بدله]] راضي او خدای هم د هغه له عملونو راضي دی.[۶] | ||
علامه طباطبایي هم ویلي چې نفس مطمئنه ته په دې وجه د راضیه او مرضیه صفت ورکړل شوی چې په خدای اطمینان له [[قضا او قدر|قضا او قدره]] د نفس د رضایت سبب کیږي. پر دې اساس هیڅ بده پېښه هغه نه غوسه کوي او په ګناه نه ککړیږي. له همدې امله هم «مرضیه» یعنې د [[خدای]] د رضا وړ ګرځي؛ ځکه چې خدای هغه وخت په یو چا قهریږي چې له [[عبادت|عبودیت]] او بندګۍ ووځي.[۷] | علامه طباطبایي هم ویلي چې نفس مطمئنه ته په دې وجه د راضیه او مرضیه صفت ورکړل شوی چې په خدای اطمینان له [[قضا او قدر|قضا او قدره]] د نفس د رضایت سبب کیږي. پر دې اساس هیڅ بده پېښه هغه نه غوسه کوي او په ګناه نه ککړیږي. له همدې امله هم «مرضیه» یعنې د [[خدای]] د رضا وړ ګرځي؛ ځکه چې خدای هغه وخت په یو چا قهریږي چې له [[عبادت|عبودیت]] او بندګۍ ووځي.[۷] | ||