د "د مطمئنه نفس آیت" د بڼو تر مېنځ توپير
←تفسیر
(←تفسیر) |
(←تفسیر) |
||
| ۳۰ کرښه: | ۳۰ کرښه: | ||
علامه طباطبایي هم ویلي چې نفس مطمئنه ته په دې وجه د راضیه او مرضیه صفت ورکړل شوی چې په خدای اطمینان له [[قضا او قدر|قضا او قدره]] د نفس د رضایت سبب کیږي. پر دې اساس هیڅ بده پېښه هغه نه غوسه کوي او په ګناه نه ککړیږي. له همدې امله هم «مرضیه» یعنې د [[خدای]] د رضا وړ ګرځي؛ ځکه چې خدای هغه وخت په یو چا قهریږي چې له [[عبادت|عبودیت]] او بندګۍ ووځي.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۸۵.</ref> | علامه طباطبایي هم ویلي چې نفس مطمئنه ته په دې وجه د راضیه او مرضیه صفت ورکړل شوی چې په خدای اطمینان له [[قضا او قدر|قضا او قدره]] د نفس د رضایت سبب کیږي. پر دې اساس هیڅ بده پېښه هغه نه غوسه کوي او په ګناه نه ککړیږي. له همدې امله هم «مرضیه» یعنې د [[خدای]] د رضا وړ ګرځي؛ ځکه چې خدای هغه وخت په یو چا قهریږي چې له [[عبادت|عبودیت]] او بندګۍ ووځي.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۸۵.</ref> | ||
د [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] له مخې، د «راضیه» تعبیر ښیي چې دوي هم د خدای وعدې پوره شوې ګڼي او پرې رضایت لري. دا د کاملې رضا او تسلیم مقام ښیي؛ هغه مقام چې پکې، د خدای په لاره کې له هر څه تېرېږي.«مرضیه» هم په دې معنا ده چې دوي د [[خدای|خدای تعالی]] د رضا وړ ګرځېدلې دي. | د [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] له مخې، د «راضیه» تعبیر ښیي چې دوي هم د خدای وعدې پوره شوې ګڼي او پرې رضایت لري. دا د کاملې رضا او تسلیم مقام ښیي؛ هغه مقام چې پکې، د خدای په لاره کې له هر څه تېرېږي.«مرضیه» هم په دې معنا ده چې دوي د [[خدای|خدای تعالی]] د رضا وړ ګرځېدلې دي.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۷۵-۴۷۷.</ref> | ||
ځینو ویلي چې نفس مطمئنه ته د خدای خطاب چې «اِرْجِعی اِلیٰ رَبِّک» (د خپل رب لور ته ستون شه)د [[قیامت|قیامت په ورځ]] دی چې مومنان غواړي [[جنت]] ته لاړ شي. ځینې کسان بیا په دې باور دي چې دا خطاب د مرګ په وخت کیږي.[۹] [[سید محمد حسین طباطبایي|علامه طباطبایي]] دوهم نظر منلی دی.[۱۰] همداراز د هغه له نظره «فَادْخُلِي فِي عِبادِي» ښیي چې مطمئن نفس د کاملې بندګۍ مقام ته رسېدلی دی؛ یعنې هغه مقام چې پکې بې له هغه څه چې خدای یې غواړي، د بل څه اراده نه کوي.[۱۱] د هغه په وینا د «وَادْخُلِي جَنَّتِي» (او زما جنت ته ننوځه) په عبارت کې یو خاص عزت کارول شوی دی؛ ځکه چې د [[قرآن]] یوازینی ایت دی چې خدای پکې د [[جنت]] نسبت ځانته ورکړی دی.[۱۲] | ځینو ویلي چې نفس مطمئنه ته د خدای خطاب چې «اِرْجِعی اِلیٰ رَبِّک» (د خپل رب لور ته ستون شه)د [[قیامت|قیامت په ورځ]] دی چې مومنان غواړي [[جنت]] ته لاړ شي. ځینې کسان بیا په دې باور دي چې دا خطاب د مرګ په وخت کیږي.[۹] [[سید محمد حسین طباطبایي|علامه طباطبایي]] دوهم نظر منلی دی.[۱۰] همداراز د هغه له نظره «فَادْخُلِي فِي عِبادِي» ښیي چې مطمئن نفس د کاملې بندګۍ مقام ته رسېدلی دی؛ یعنې هغه مقام چې پکې بې له هغه څه چې خدای یې غواړي، د بل څه اراده نه کوي.[۱۱] د هغه په وینا د «وَادْخُلِي جَنَّتِي» (او زما جنت ته ننوځه) په عبارت کې یو خاص عزت کارول شوی دی؛ ځکه چې د [[قرآن]] یوازینی ایت دی چې خدای پکې د [[جنت]] نسبت ځانته ورکړی دی.[۱۲] | ||