د "منافق" د بڼو تر مېنځ توپير
←د اسلام په لومړیو کې منافق شخصیتونه
| ۲۸ کرښه: | ۲۸ کرښه: | ||
په تاریخي او روایي سرچینو کې د اسلام په لومړیو وختونو ځينې کسان معرفي شوي دي. مقریزي په «إمتاع الأسماع» کتاب کې د [[اوس او خزرج]] قبیلې منافقان معرفي کړي او له اسلام او پېغمبر(ص) سره د هغوي دښمني یې بیان کړې ده؛ منجمله [[عبدالله بن ابی|عبدالله بن اُبَی]] چې مهاجر یې له مدینې په وېستلو وګواښل او عبدالله بن عیینه چې خپل ملګري یې د پېغمبرص) وژلو ته وهڅول.<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱۴، ص۳۴۳-۳۶۴.</ref> | په تاریخي او روایي سرچینو کې د اسلام په لومړیو وختونو ځينې کسان معرفي شوي دي. مقریزي په «إمتاع الأسماع» کتاب کې د [[اوس او خزرج]] قبیلې منافقان معرفي کړي او له اسلام او پېغمبر(ص) سره د هغوي دښمني یې بیان کړې ده؛ منجمله [[عبدالله بن ابی|عبدالله بن اُبَی]] چې مهاجر یې له مدینې په وېستلو وګواښل او عبدالله بن عیینه چې خپل ملګري یې د پېغمبرص) وژلو ته وهڅول.<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱۴، ص۳۴۳-۳۶۴.</ref> | ||
[[د عقبه اصحاب|د عَقَبه اصحاب ]] هم د منافقانو له ډلې ګڼل شوې دي. هغوي د [[صحابه|اصحابو]] یوه ډله وه چې د [[تبوک جنګ|تبوک له غزوې]] د [[د اسلام پېغمبر صلی الله علیه و آله|پېغمبر(ص)]] د ستنېدو په وخت یې د هغه حضرت د وژلو پروګرام جوړ کړ، خو کامیاب نه شول.<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۷۴.</ref> مورخانو او سیرت لیکونکو د عقبه د اصحابو شمېر له ۱۲ تر ۱۵ ذکر کړی دی.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۰۴۵-۱۰۴۴؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۳۹۸ق، ج۵، ص۲۰.</ref> له [[امام باقر علیه السلام|امام باقر(ع)]] په یو روایت کې د هغوي شمېر ۱۲ تنه بیان شوی چې اته یې له [[قریش (قبیله)|قریشو]] وو.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۷۹.</ref> [[شیخ صدوق]] د یو روایت په اساس د هغوي ۱۲ تنه له [[بني امیه]] او ۵ تنه له نورو قبایلو ګڼلي دي.<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۳۹۸.</ref> [[اهل سنت]] عالم سیوطي د اصحاب عقبه نوم نقل کړی دی؛ منجمله سعد بن ابیسَرح، ابوحاضر اعرابي، جُلاس بن سُوَید، مجمع بن جاریه، مُلَیح تَیمي، [[حصین بن نمیر|حُصَین بن نُمَیر]]، طُعَیمَة بن اُبَیرِق و مُرَّة بن رَبیع. | [[د عقبه اصحاب|د عَقَبه اصحاب ]] هم د منافقانو له ډلې ګڼل شوې دي. هغوي د [[صحابه|اصحابو]] یوه ډله وه چې د [[تبوک جنګ|تبوک له غزوې]] د [[د اسلام پېغمبر صلی الله علیه و آله|پېغمبر(ص)]] د ستنېدو په وخت یې د هغه حضرت د وژلو پروګرام جوړ کړ، خو کامیاب نه شول.<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۷۴.</ref> مورخانو او سیرت لیکونکو د عقبه د اصحابو شمېر له ۱۲ تر ۱۵ ذکر کړی دی.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۰۴۵-۱۰۴۴؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۳۹۸ق، ج۵، ص۲۰.</ref> له [[امام باقر علیه السلام|امام باقر(ع)]] په یو روایت کې د هغوي شمېر ۱۲ تنه بیان شوی چې اته یې له [[قریش (قبیله)|قریشو]] وو.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۷۹.</ref> [[شیخ صدوق]] د یو روایت په اساس د هغوي ۱۲ تنه له [[بني امیه]] او ۵ تنه له نورو قبایلو ګڼلي دي.<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۳۹۸.</ref> [[اهل سنت]] عالم سیوطي د اصحاب عقبه نوم نقل کړی دی؛ منجمله سعد بن ابیسَرح، ابوحاضر اعرابي، جُلاس بن سُوَید، مجمع بن جاریه، مُلَیح تَیمي، [[حصین بن نمیر|حُصَین بن نُمَیر]]، طُعَیمَة بن اُبَیرِق و مُرَّة بن رَبیع.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، دارالفکر، ج۴، ص۲۴۳.</ref> | ||
==له منافقانو سره د پېغمبر چلند== | ==له منافقانو سره د پېغمبر چلند== | ||