د "د کربلا پیښه" د بڼو تر مېنځ توپير
←د امام د شهادت خبر راوړل
| ۳۲۲ کرښه: | ۳۲۲ کرښه: | ||
==د امام د شهادت خبر راوړل== | ==د امام د شهادت خبر راوړل== | ||
وروسته له هغه چې [[امام حسین علیه السلام|امام حسین(ع)]] له آس څخه ځمکې ته راښکته شو، ذوالجناح د امام نږدی ته راغی او د امام بې ځانه بدن ته وګرځېد او بوی یې وکړ او ښکيل یې کړ. بیا د خپل تندی د امام حسین(ع) د بدن په وینو سوره کړل، پداسې حال کې چې هغه په ځمکه کې خپلې پښې وهلې او غژیې وکړ خیمې لور ته لاړ.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۴، ص۳۲۱.</ref> [[امام باقر علیه السلام|امام باقر(ع)]] په یو روایت کی بیانوي: کله چې هغه آس خیمو ته راستون شو، وویل: الظليمة، الظليمة، من اُمّة قتلتْ ابن بنت نبيّها؛ غژ اوریدونکی، غژ اوریدونکی، هغه ملت چې د [[د اسلام پیغمبر صلی الله علیه و آله|رسول الله(ص)]] د لور زوی وژنې.<ref>المقرّم، السيد عبدالرزاق، مقتل الحسين عليهالسلام، ج۱۷ ص ۲۸۳.</ref> کله چې ذوالجناح خیمې ته ورسیږی، نو خپل سر ځمکې ته راوباسې، کله چې اهل بیت د امام حسین(ع) ذولجناح ولیدل، دوی له خیمو څخه راووتل او د ذوالجناح شاوخوا راټول شول او دهغه لاسونه، مخونه او پښې یې غزولې. [[ام کلثوم د امام علي(ع) لور|ام کلثوم]] خپل لاسونه په سر کې کېښود او ویې ویل: وامحمداه واجداه وانبیاه..<ref>قمی، منتهیالآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۹۱۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۴، ص۳۲۱.</ref> دا کیسه یو له هغه بیاناتو څخه دی چې د حسیني ماتم مجلسونو کې د مداحانو لخوا لوستل کیږي. <ref>مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵، ص۲۳۴.</ref> | وروسته له هغه چې [[امام حسین علیه السلام|امام حسین(ع)]] له آس څخه ځمکې ته راښکته شو، ذوالجناح د امام نږدی ته راغی او د امام بې ځانه بدن ته وګرځېد او بوی یې وکړ او ښکيل یې کړ. بیا د خپل تندی د امام حسین(ع) د بدن په وینو سوره کړل، پداسې حال کې چې هغه په ځمکه کې خپلې پښې وهلې او غژیې وکړ خیمې لور ته لاړ.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۴، ص۳۲۱.</ref> [[امام باقر علیه السلام|امام باقر(ع)]] په یو روایت کی بیانوي: کله چې هغه آس خیمو ته راستون شو، وویل: الظليمة، الظليمة، من اُمّة قتلتْ ابن بنت نبيّها؛ غژ اوریدونکی، غژ اوریدونکی، هغه ملت چې د [[د اسلام پیغمبر صلی الله علیه و آله|رسول الله(ص)]] د لور زوی وژنې.<ref>المقرّم، السيد عبدالرزاق، مقتل الحسين عليهالسلام، ج۱۷ ص ۲۸۳.</ref> کله چې ذوالجناح خیمې ته ورسیږی، نو خپل سر ځمکې ته راوباسې، کله چې اهل بیت د امام حسین(ع) ذولجناح ولیدل، دوی له خیمو څخه راووتل او د ذوالجناح شاوخوا راټول شول او دهغه لاسونه، مخونه او پښې یې غزولې. [[ام کلثوم د امام علي(ع) لور|ام کلثوم]] خپل لاسونه په سر کې کېښود او ویې ویل: وامحمداه واجداه وانبیاه..<ref>قمی، منتهیالآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۹۱۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۴، ص۳۲۱.</ref> دا کیسه یو له هغه بیاناتو څخه دی چې د حسیني ماتم مجلسونو کې د مداحانو لخوا لوستل کیږي. <ref>مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵، ص۲۳۴.</ref> | ||
<big>شعر:</big> | |||
{{Poetry}} | {{Poetry}} | ||
{{Beyt|به ناگه رفرف معراج آن شاه|كه با زين نگون شد سوي خرگاه}} | {{Beyt|به ناگه رفرف معراج آن شاه|كه با زين نگون شد سوي خرگاه}} | ||