توابین

دا لیکنه د امام حسین د وینو پور غوښتونکو شیعو د یوې ډلې په اړه ده. د دوي د کړنو لپاره، د توابینو پاڅون وګورئ.

تَوّابین (یعنی توبه کونکي) د کوفې د خلکو یوه ډله وه چې په ۶۵ هجري قمري کال کښې د سلیمان بن صُرَد خُزاعی په مشرۍ کې د امام حسین(ع) د وینو د پور غوښتلو لپاره د اموي حکومت په خلاف راپاڅیدل او زیاتره یې په عینُ الوَرده کې د ابن زیاد له لښکرو سره په جنګ کښې شهیدان شول.^[۱] په دوي کې ځینو امام حسین(ع) ته په یو لیک لیکلي وو چې کوفې ته راشي او دوي به له هغه سره مرسته وکړي؛ خو دوي د کربلا په پېښه کې له امام سره مرسته ونه کړه. د کربلا له پېښې وروسته دوي په خپلو کړو پښیمانه شول او د امام حسین د وینې د پور غوښتلو لپاره یې د اموي حکومت پر ضد پاڅون وکړ او د توابینو په نوم مشهور شول.^[۲] د کربلا له پیښې وروسته دا لومړنۍ پاڅون و.^[۳]

د توابينو شمېر څلور زره تنه ګڼل شوى دى.^[۴] سلیمان بن صرد، رِفاعة بن شَدّاد بَجَلي، مُسَیّب بن نَجبه، عبد الله بن سعد اَزْدي او عبد الله بن وال تیمي د توابين له مشرانو څخه وو، له رفاعه پرته څلور نور کسان په دې پاڅون کې شهيدان شول.^[۵]

فوټ نوټ

↑ وګورئ: ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۸، ص۱۴۸.
↑ ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.
↑ سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.
↑ ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.
↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۹۵.

سرچيڼې

ابن‌سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبیر، علی محمد عمر، مکتبة الخانجی، قاهره، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۱۴ق/۱۹۹۴م.
سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، مؤسسه امام صادق، ۱۴۲۸ق.

بهرنۍ لینکونه

(د اسلام نړۍ پوهنغونډ) دانشنامه جهان اسلام

[1] وګورئ: ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۸، ص۱۴۸.

[2] ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.

[3] سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.

[4] ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.

[5] ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۹۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]