د "بني قریظه" د بڼو تر مېنځ توپير
←د بني قریظه غزوه
| ۱۷ کرښه: | ۱۷ کرښه: | ||
اصلي مقاله: [[د بني قریظه غزوه]] | اصلي مقاله: [[د بني قریظه غزوه]] | ||
د ځینو لیکوالانو په وینا، یوازینی راپور چې په جدا ډول د بني قریظه په اړه په اسلامي سرچینو کې موجود دی، [[۵ هجري قمري کال|د هجرت په پینځم کال]] له [[مسلمان|مسلمانانو]] سره د هغوي د جنګ په اړه دی او نور راپورونه چې د هغوي د تاریخ او احوالو په اړه دي، د [[اوس او خزرج]] قبیلو د تاریخ د مطالبو په ضمن کې بیان شوې دي. | د ځینو لیکوالانو په وینا، یوازینی راپور چې په جدا ډول د بني قریظه په اړه په اسلامي سرچینو کې موجود دی، [[۵ هجري قمري کال|د هجرت په پینځم کال]] له [[مسلمان|مسلمانانو]] سره د هغوي د جنګ په اړه دی او نور راپورونه چې د هغوي د تاریخ او احوالو په اړه دي، د [[اوس او خزرج]] قبیلو د تاریخ د مطالبو په ضمن کې بیان شوې دي.<ref>آهنچی، «بنی قریظه»، ص۴۶۹.</ref> | ||
[[د بني قریظه غزوه]]، د هجرت د پینځم کال د ذیقعدې په اخر یا د ذی الحجې په لومړیو کې، د [[مدینه|مدینې]] له یهودیانو سره د مسلمانانو اخري جنګ ګڼل شوی دی. د اسلامي سرچینو په وینا، [[د اسلام پییغمبر صلی الله علیه و آله|پېغمبر(ص)]] له [[د خندق جنګ|احزاب جنګه]] او د دښمنانو له خورېدو سملاسي وروسته، له بني قریظه سره جنګ ته روان شو. پر دې اساس، مسلمانانو د بني قریظه کورونه او کلاګانې پینځلس ورځې کلابندې کړې | [[د بني قریظه غزوه]]، د هجرت د پینځم کال د ذیقعدې په اخر یا د ذی الحجې په لومړیو کې، د [[مدینه|مدینې]] له یهودیانو سره د مسلمانانو اخري جنګ ګڼل شوی دی. د اسلامي سرچینو په وینا، [[د اسلام پییغمبر صلی الله علیه و آله|پېغمبر(ص)]] له [[د خندق جنګ|احزاب جنګه]] او د دښمنانو له خورېدو سملاسي وروسته، له بني قریظه سره جنګ ته روان شو. پر دې اساس، مسلمانانو د بني قریظه کورونه او کلاګانې پینځلس ورځې کلابندې کړې<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷.</ref> او اخر بني قریظه د سولې وړاندیز وکړ او د [[سعد بن معاذ]] فیصله یې ومنله.<ref>ابن عبد ربه، العقد الفرید، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۲۷.</ref> | ||
د تاریخي سرچینو له مخې سعد بن معاذ په داسې حال کې چې ژوبل او ناروغ و، له خپلې خیمې د بني قریظه لور ته لاړ او د خپلې قبیلې د تمې په خلاف یې چې له بني قریظه سره هم تړونې وه، حکم ورکړ چې د بني قریظه د جګړه مارو سړو سزا قتل ده او باید مالونه یې ووېشل او ماشومان یې [[اسیر]] شي.[۱۵] په سرچینو کې راغلي چې پېغمبر(ص) د سعد بن معاذ دغه حکم د [[خدای]] حکم ګڼلی دی.[۱۶] د دغه جنګ د کېدو سبب د بني قریظه تړون ماتول او د مسلمانانو په خلاف په احزاب جنګ کې له [[شرک|مشرکانو]] سره د هغوي ملګرتیا ګڼل شوې ده.[۱۷] | د تاریخي سرچینو له مخې سعد بن معاذ په داسې حال کې چې ژوبل او ناروغ و، له خپلې خیمې د بني قریظه لور ته لاړ او د خپلې قبیلې د تمې په خلاف یې چې له بني قریظه سره هم تړونې وه، حکم ورکړ چې د بني قریظه د جګړه مارو سړو سزا قتل ده او باید مالونه یې ووېشل او ماشومان یې [[اسیر]] شي.[۱۵] په سرچینو کې راغلي چې پېغمبر(ص) د سعد بن معاذ دغه حکم د [[خدای]] حکم ګڼلی دی.[۱۶] د دغه جنګ د کېدو سبب د بني قریظه تړون ماتول او د مسلمانانو په خلاف په احزاب جنګ کې له [[شرک|مشرکانو]] سره د هغوي ملګرتیا ګڼل شوې ده.[۱۷] | ||
[[سید جعفر شهیدي]]، په تاریخي سرچینو کې په پریمانه اختلافاتو او بهرنیو واقعیاتو منجمله د مدینې د نفوسو او د پېغمبر(ص) د مهربانۍ په اساس د هغوي په کړچار په تکیې او اشارې سره په دغه پېښه کې شک کړی او په تېره بیا د بني قریظه له ۶۰۰ تر ۹۰۰ کسانو وژل کېدل یې یوه جعلي او لاسوهلې کیسه ګڼلې او هغه یې د پېغمبر په نظر کې د اوسیانو د شان د کمولو لپاره د [[اوس او خزرج|خزرج]] قبیلې یو ډوله هڅه بللې ده.[۱۸] | [[سید جعفر شهیدي]]، په تاریخي سرچینو کې په پریمانه اختلافاتو او بهرنیو واقعیاتو منجمله د مدینې د نفوسو او د پېغمبر(ص) د مهربانۍ په اساس د هغوي په کړچار په تکیې او اشارې سره په دغه پېښه کې شک کړی او په تېره بیا د بني قریظه له ۶۰۰ تر ۹۰۰ کسانو وژل کېدل یې یوه جعلي او لاسوهلې کیسه ګڼلې او هغه یې د پېغمبر په نظر کې د [[اوس او خزرج|اوسیانو]] د شان د کمولو لپاره د [[اوس او خزرج|خزرج]] قبیلې یو ډوله هڅه بللې ده.[۱۸] | ||
ابن شهاب زهري(۵۱-۱۲۴ق) په المغازي النبوية، کتاب کې که څه هم د سعد بن معاذ حکم او په دې اړه د پېغمبر تایید ته اشاره کړې، خو یوازې د [[بني نضیر]] د قبیلې د مشر حُیَی بن اخطب وژل یې ذکر کړي چې بني قریظه یې له پېغمبر سره دښمنې ته وهڅول.[۱۹] | ابن شهاب زهري(۵۱-۱۲۴ق) په المغازي النبوية، کتاب کې که څه هم د سعد بن معاذ حکم او په دې اړه د پېغمبر تایید ته اشاره کړې، خو یوازې د [[بني نضیر]] د قبیلې د مشر حُیَی بن اخطب وژل یې ذکر کړي چې بني قریظه یې له پېغمبر سره دښمنې ته وهڅول.[۱۹] | ||