د "بني قریظه" د بڼو تر مېنځ توپير
←د بني قریظه غزوه
| ۲۱ کرښه: | ۲۱ کرښه: | ||
[[د بني قریظه غزوه]]، د هجرت د پینځم کال د ذیقعدې په اخر یا د ذی الحجې په لومړیو کې، د [[مدینه|مدینې]] له یهودیانو سره د مسلمانانو اخري جنګ ګڼل شوی دی. د اسلامي سرچینو په وینا، [[د اسلام پییغمبر صلی الله علیه و آله|پېغمبر(ص)]] له [[د خندق جنګ|احزاب جنګه]] او د دښمنانو له خورېدو سملاسي وروسته، له بني قریظه سره جنګ ته روان شو. پر دې اساس، مسلمانانو د بني قریظه کورونه او کلاګانې پینځلس ورځې کلابندې کړې<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷.</ref> او اخر بني قریظه د سولې وړاندیز وکړ او د [[سعد بن معاذ]] فیصله یې ومنله.<ref>ابن عبد ربه، العقد الفرید، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۲۷.</ref> | [[د بني قریظه غزوه]]، د هجرت د پینځم کال د ذیقعدې په اخر یا د ذی الحجې په لومړیو کې، د [[مدینه|مدینې]] له یهودیانو سره د مسلمانانو اخري جنګ ګڼل شوی دی. د اسلامي سرچینو په وینا، [[د اسلام پییغمبر صلی الله علیه و آله|پېغمبر(ص)]] له [[د خندق جنګ|احزاب جنګه]] او د دښمنانو له خورېدو سملاسي وروسته، له بني قریظه سره جنګ ته روان شو. پر دې اساس، مسلمانانو د بني قریظه کورونه او کلاګانې پینځلس ورځې کلابندې کړې<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷.</ref> او اخر بني قریظه د سولې وړاندیز وکړ او د [[سعد بن معاذ]] فیصله یې ومنله.<ref>ابن عبد ربه، العقد الفرید، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۲۷.</ref> | ||
د تاریخي سرچینو له مخې سعد بن معاذ په داسې حال کې چې ژوبل او ناروغ و، له خپلې خیمې د بني قریظه لور ته لاړ او د خپلې قبیلې د تمې په خلاف یې چې له بني قریظه سره هم تړونې وه، حکم ورکړ چې د بني قریظه د جګړه مارو سړو سزا قتل ده او باید مالونه یې ووېشل او ماشومان یې [[اسیر]] شي. | د تاریخي سرچینو له مخې سعد بن معاذ په داسې حال کې چې ژوبل او ناروغ و، له خپلې خیمې د بني قریظه لور ته لاړ او د خپلې قبیلې د تمې په خلاف یې چې له بني قریظه سره هم تړونې وه، حکم ورکړ چې د بني قریظه د جګړه مارو سړو سزا قتل ده او باید مالونه یې ووېشل او ماشومان یې [[اسیر]] شي.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref> په سرچینو کې راغلي چې پېغمبر(ص) د سعد بن معاذ دغه حکم د [[خدای]] حکم ګڼلی دی.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۴۱۲، ج۲، ص۵۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷-۵۹؛ مزی، تهذیب الکمال، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۳۰۲.</ref> د دغه جنګ د کېدو سبب د بني قریظه تړون ماتول او د مسلمانانو په خلاف په احزاب جنګ کې له [[شرک|مشرکانو]] سره د هغوي ملګرتیا ګڼل شوې ده.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۰۳ و ۵۰۴.</ref> | ||
[[سید جعفر شهیدي]]، په تاریخي سرچینو کې په پریمانه اختلافاتو او بهرنیو واقعیاتو منجمله د مدینې د نفوسو او د پېغمبر(ص) د مهربانۍ په اساس د هغوي په کړچار په تکیې او اشارې سره په دغه پېښه کې شک کړی او په تېره بیا د بني قریظه له ۶۰۰ تر ۹۰۰ کسانو وژل کېدل یې یوه جعلي او لاسوهلې کیسه ګڼلې او هغه یې د پېغمبر په نظر کې د [[اوس او خزرج|اوسیانو]] د شان د کمولو لپاره د [[اوس او خزرج|خزرج]] قبیلې یو ډوله هڅه بللې ده.[۱۸] | [[سید جعفر شهیدي]]، په تاریخي سرچینو کې په پریمانه اختلافاتو او بهرنیو واقعیاتو منجمله د مدینې د نفوسو او د پېغمبر(ص) د مهربانۍ په اساس د هغوي په کړچار په تکیې او اشارې سره په دغه پېښه کې شک کړی او په تېره بیا د بني قریظه له ۶۰۰ تر ۹۰۰ کسانو وژل کېدل یې یوه جعلي او لاسوهلې کیسه ګڼلې او هغه یې د پېغمبر په نظر کې د [[اوس او خزرج|اوسیانو]] د شان د کمولو لپاره د [[اوس او خزرج|خزرج]] قبیلې یو ډوله هڅه بللې ده.[۱۸] | ||