د "بني قریظه" د بڼو تر مېنځ توپير
←د بني قریظه غزوه
| ۲۳ کرښه: | ۲۳ کرښه: | ||
د تاریخي سرچینو له مخې سعد بن معاذ په داسې حال کې چې ژوبل او ناروغ و، له خپلې خیمې د بني قریظه لور ته لاړ او د خپلې قبیلې د تمې په خلاف یې چې له بني قریظه سره هم تړونې وه، حکم ورکړ چې د بني قریظه د جګړه مارو سړو سزا قتل ده او باید مالونه یې ووېشل او ماشومان یې [[اسیر]] شي.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref> په سرچینو کې راغلي چې پېغمبر(ص) د سعد بن معاذ دغه حکم د [[خدای]] حکم ګڼلی دی.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۴۱۲، ج۲، ص۵۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷-۵۹؛ مزی، تهذیب الکمال، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۳۰۲.</ref> د دغه جنګ د کېدو سبب د بني قریظه تړون ماتول او د مسلمانانو په خلاف په احزاب جنګ کې له [[شرک|مشرکانو]] سره د هغوي ملګرتیا ګڼل شوې ده.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۰۳ و ۵۰۴.</ref> | د تاریخي سرچینو له مخې سعد بن معاذ په داسې حال کې چې ژوبل او ناروغ و، له خپلې خیمې د بني قریظه لور ته لاړ او د خپلې قبیلې د تمې په خلاف یې چې له بني قریظه سره هم تړونې وه، حکم ورکړ چې د بني قریظه د جګړه مارو سړو سزا قتل ده او باید مالونه یې ووېشل او ماشومان یې [[اسیر]] شي.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref> په سرچینو کې راغلي چې پېغمبر(ص) د سعد بن معاذ دغه حکم د [[خدای]] حکم ګڼلی دی.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۴۱۲، ج۲، ص۵۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷-۵۹؛ مزی، تهذیب الکمال، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۳۰۲.</ref> د دغه جنګ د کېدو سبب د بني قریظه تړون ماتول او د مسلمانانو په خلاف په احزاب جنګ کې له [[شرک|مشرکانو]] سره د هغوي ملګرتیا ګڼل شوې ده.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۰۳ و ۵۰۴.</ref> | ||
[[سید جعفر شهیدي]]، په تاریخي سرچینو کې په پریمانه اختلافاتو او بهرنیو واقعیاتو منجمله د مدینې د نفوسو او د پېغمبر(ص) د مهربانۍ په اساس د هغوي په کړچار په تکیې او اشارې سره په دغه پېښه کې شک کړی او په تېره بیا د بني قریظه له ۶۰۰ تر ۹۰۰ کسانو وژل کېدل یې یوه جعلي او لاسوهلې کیسه ګڼلې او هغه یې د پېغمبر په نظر کې د [[اوس او خزرج|اوسیانو]] د شان د کمولو لپاره د [[اوس او خزرج|خزرج]] قبیلې یو ډوله هڅه بللې ده. | [[سید جعفر شهیدي]]، په تاریخي سرچینو کې په پریمانه اختلافاتو او بهرنیو واقعیاتو منجمله د مدینې د نفوسو او د پېغمبر(ص) د مهربانۍ په اساس د هغوي په کړچار په تکیې او اشارې سره په دغه پېښه کې شک کړی او په تېره بیا د بني قریظه له ۶۰۰ تر ۹۰۰ کسانو وژل کېدل یې یوه جعلي او لاسوهلې کیسه ګڼلې او هغه یې د پېغمبر په نظر کې د [[اوس او خزرج|اوسیانو]] د شان د کمولو لپاره د [[اوس او خزرج|خزرج]] قبیلې یو ډوله هڅه بللې ده.<ref>شهیدی، تاریخ تحلیلی اسلام، ۱۳۹۲ش، ص۸۸-۹۰.</ref> | ||
ابن شهاب زهري(۵۱-۱۲۴ق) په المغازي النبوية، کتاب کې که څه هم د سعد بن معاذ حکم او په دې اړه د پېغمبر تایید ته اشاره کړې، خو یوازې د [[بني نضیر]] د قبیلې د مشر حُیَی بن اخطب وژل یې ذکر کړي چې بني قریظه یې له پېغمبر سره دښمنې ته وهڅول. | ابن شهاب زهري(۵۱-۱۲۴ق) په المغازي النبوية، کتاب کې که څه هم د سعد بن معاذ حکم او په دې اړه د پېغمبر تایید ته اشاره کړې، خو یوازې د [[بني نضیر]] د قبیلې د مشر حُیَی بن اخطب وژل یې ذکر کړي چې بني قریظه یې له پېغمبر سره دښمنې ته وهڅول.<ref>ابن شهاب الزهری، المغازي النبوية، ۱۴۰۱ق، ص۸۲-۸۳.</ref> | ||
==اړونده څېړنې== | ==اړونده څېړنې== | ||