د "زهرا (لقب)" د بڼو تر مېنځ توپير
د سمون لنډیز نسته
(←سرچينې) |
د سمون لنډیز نسته |
||
| ۱ کرښه: | ۱ کرښه: | ||
'''دا مقاله د تدوین په حال کې ده!''' | '''دا مقاله د تدوین په حال کې ده!''' | ||
'''زهرا''' د حضرت فاطمه(س) یو لقب[۱] چې معنا یې ده داسې روښانوونکی سپینوالی[۲] چې د ملغلرې په شان ځلیږي.[۳] علامه مجلسي په تفسیر کې له امام صادق (ع) څخه په یو روایت کې په زهرا د حضرت فاطمه (س) د ملقب کېدو سبب، په معنوي رڼا د هغې نوراني والی ګڼي.[۴] زهرا ټکی یا فاطمة الزهرا له هغو نومونو دي چې په روایتونو او زیارتنامو کې حضرت فاطمه (س) ته په خطاب کې کارول کیږي. همداراز شیعه امامان د ابناء فاطمة الزهرا (د فاطمې اولاد) په نوم مشهور دي.[۵] | '''زهرا''' د [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] یو [[د حضرت فاطمې(س) د کنیتونو او لقبونو لړلیک|لقب]][۱] چې معنا یې ده داسې روښانوونکی سپینوالی[۲] چې د ملغلرې په شان ځلیږي.[۳] [[محمد باقر مجلسي|علامه مجلسي]] په تفسیر کې له [[امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق(ع)]] څخه په یو روایت کې په زهرا د حضرت فاطمه(س) د ملقب کېدو سبب، په معنوي رڼا د هغې نوراني والی ګڼي.[۴] زهرا ټکی یا فاطمة الزهرا له هغو نومونو دي چې په روایتونو او زیارتنامو کې حضرت فاطمه(س) ته په خطاب کې کارول کیږي. همداراز [[د شیعو امامان|شیعه امامان]] د ابناء فاطمة الزهرا (د فاطمې اولاد) په نوم مشهور دي.[۵] | ||
په شیعه حدیثونو کې، په زهرا لقب د بي بي فاطمې (س) د نومول کېدو لپاره ډېر دلیلونه شته دي؛ منجمله له امام صادق (ع) څخه په یو روایت کې راغلي چې فاطمه یې زهرا ونوموله ځکه چې د امام علي (ع) په نزد د هغې مخ نورانیت لره.[۶] په نورو روایتونو کې داسې راغلي دي چې کله فاطمه عبادت ته ودرېدله نو نور به یې اسمان والاو ته رڼا وربخښله ؛ لکه څنګه چې د اسمان ستوري د ځمکې خلکو ته رڼا ورکوي.[۷] همداراز روایت شوی چې خدای فاطمه د خپل عظمت له نوره وپنځوله او کله یې چې هغه وپنځوله اسمانونه او ځمکه د هغې له رڼا روښانه شول او د ملایکو سترګې وبرېښېدې.[۸] له عایشې هم د حضرت فاطمې د مخ د نورانیت په اړه یو روایت نقل شوی دی.[۹] | په شیعه حدیثونو کې، په زهرا لقب د بي بي فاطمې (س) د نومول کېدو لپاره ډېر دلیلونه شته دي؛ منجمله له امام صادق (ع) څخه په یو روایت کې راغلي چې فاطمه یې زهرا ونوموله ځکه چې د امام علي (ع) په نزد د هغې مخ نورانیت لره.[۶] په نورو روایتونو کې داسې راغلي دي چې کله فاطمه عبادت ته ودرېدله نو نور به یې اسمان والاو ته رڼا وربخښله ؛ لکه څنګه چې د اسمان ستوري د ځمکې خلکو ته رڼا ورکوي.[۷] همداراز روایت شوی چې خدای فاطمه د خپل عظمت له نوره وپنځوله او کله یې چې هغه وپنځوله اسمانونه او ځمکه د هغې له رڼا روښانه شول او د ملایکو سترګې وبرېښېدې.[۸] له عایشې هم د حضرت فاطمې د مخ د نورانیت په اړه یو روایت نقل شوی دی.[۹] | ||