د "منافق" د بڼو تر مېنځ توپير
←په قرآن کې د منافقانو ځانګړنې
| ۳۴ کرښه: | ۳۴ کرښه: | ||
==په قرآن کې د منافقانو ځانګړنې== | ==په قرآن کې د منافقانو ځانګړنې== | ||
په قرآن کې د منافقانو ځینې ځانګړنې او نښې بیان شوې دي. د تفسیر نمونه د لیکوالانو په وینا، په منافقون سوره کې د هغوي لپاره لس ځانګړنې بیان شوې دي: دروغ ویل: د دروغو قسمونه خوړل، په حقیقت سم نه پوهېدل، په حق پورې خندا، فسق او | په [[قرآن]] کې د منافقانو ځینې ځانګړنې او نښې بیان شوې دي. د [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] د لیکوالانو په وینا، په [[منافقون سوره]] کې د هغوي لپاره لس ځانګړنې بیان شوې دي: [[درواغ|دروغ ویل]]: د دروغو قسمونه خوړل، په حقیقت سم نه پوهېدل، په حق پورې خندا، فسق او [[ګناه]]، پر هر څه د مالکیت خیال، ځانته د نورو محتاج ګڼل او د ځان لوی او د نورو واړه ګڼل.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۴، ص۱۶۴.</ref> [[المیزان في تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] په منافقون سوره کې د منافقانو لپاره د «خُشُبٌ مُسَنَّدَه» تعبیر استعمال د هغوي د غندنې بیانوونکی ګڼلی که څه هم ښکلي او ستاین وړ بدنونه او خوږه او چالاکه ژبه لري خو په دیوال د ډډه وهلو لرګیو او له روحه د خالي اشباحو (سیورو) په شان دي چې په وجود کې یې هیڅ خیر او فایده نیشته ځکه چې پوهه او درک نه لري. [۲۰] | ||
محمد تقي مصباح یزدي هم د نهج البلاغې ۱۹۴ خطبې ته په اشارې سره د منافقانو لپاره دغه ځانګړنه بیان کړې ده: د پټې طریقې استعمال، ظاهري ښکلا او باطني ککړتیا، د مومنانو بد غوښتنه او له یو بل سره په اړیکو کې فایده اوچتول.[۲۱] | [[محمد تقي مصباح یزدي]] هم د نهج البلاغې ۱۹۴ خطبې ته په اشارې سره د منافقانو لپاره دغه ځانګړنه بیان کړې ده: د پټې طریقې استعمال، ظاهري ښکلا او باطني ککړتیا، د مومنانو بد غوښتنه او له یو بل سره په اړیکو کې فایده اوچتول.[۲۱] | ||
===د منافق د دروغ ویلو تحلیل=== | ===د منافق د دروغ ویلو تحلیل=== | ||