اباعبدالله (کنیه)
اباعبدالله، د امام حسین(ع) او امام صادق(ع) کنیت. په عربي کلتور کې کنیت د خلکو د درناوي لپاره کارول کیږي. په روایتونو کې، د شیعه امامانو د دوی کنیت سره یادونه شوی. په روایي کتابونو کې، کله چې د «اباعبدالله» کلمه د اصلي نوم ذکر کولو پرته، کارول کیږي، موخه امام صادق(ع) دی.
کنیه په عربي کلتور کې
په عربي کلتور کې، کنیه د هغه شخص د اصلي نوم پرته بل نوم دی چې افرادو ته د درناوی لپاره کارول کیږي.[۱] کنیه زیاتره د «اَبو»، «اَبا» او «اَبی» (د پلار په معنی) او «اُمّ» د (مور په معنی) پیلیږی لکه؛ ابوالحسن، اباالقاسم، ابی‌بکر او ام‌کلثوم.[۲]
د امامانو ګد کنیتونه
په ډیرو حدیثونو کې، د شیعو امامان خپل کنیتونو سره یادیږی.[۳] د ډیرو امامانو کنیتونه، په خپلو کې یو شان دي.[۴] د مثال په توګه؛ د ابو جعفر کنیت، د امام باقر(ع) او امام جواد(ع) ترمنځ ګډ دی. همداسې پنځه امامان د ابوالحسن په کنیت سره یادول کیږي: امام علي(ع)، امام سجاد(ع)، امام کاظم(ع)، امام رضا(ع) او امام هادي(ع).[۵]
کارولي
اباعبدالله، چې په عربي کې د ابوعبدالله او ابي عبدالله په توګه هم کارول کیږي، د امام حسین(ع) او امام صادق(ع) ترمنځ یو ګډ کنیه دی.[۶] د تظلم الزهراء، کتاب له مخې، پیغمبر(ص) امام حسین(ع) ابا عبدالله نومولی و.[۷] د امام صادق(ع) اباعبد الله کنیت کیښودل هم د دوهم ماشوم، عبدالله افطح له سببه و.[۸]
په روایي کتابونوکې، ډیر حدیثونه د امام حسین(ع) څخه ندي روایت شوي.[۹] په مقابل کې د شیعي زیاتره حدیثونه له امام صادق(ع) څخه روایت شوی دی.[۱۰] له همدی امله کله چې د ابا عبدالله کنیت په روایي سرچینو کې یوازې کارول کیږي، او ترڅنګ یې بل قید نه وي ذکر شوی نو مراد ترې امام صادق(ع) دی.[۱۱]
فوټ نوټ
- ↑ فرهنگ عمید، ذیل واژه «کنیه».
- ↑ فرهنگ دهخدا، ذیل واژه «کنیت».
- ↑ مدیر شانه‌چی، علم الحدیث، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۲.
- ↑ مدیر شانه‌چی، علم الحدیث، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۲.
- ↑ مدیر شانه‌چی، علم الحدیث، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۲.
- ↑ مدیر شانه‌چی، علم الحدیث، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۲.
- ↑ موسوعة کلمات الامام حسین، ۱۴۱۵ق، ص۳۹.
- ↑ پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۱۸۱.
- ↑ مدیر شانه‌چی، علم الحدیث، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۲.
- ↑ شهیدی، زندگانی امام صادق، ۱۳۸۴ش، ص۶۱.
- ↑ سیفی مازندرانی، مقیاس الرواة، ۱۴۲۲ق، ص۲۷۵؛ تفرشی، نقدالرجال، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۳۱۷.
سرچينې
- پاکتچی، احمد، «جعفر صادق(ع)، امام»، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۹ش.
- تفرشی، مصطفی، نقدالرجال، قم، مؤسسه آل‌البیت، ۱۴۱۸ق.
- سیفی مازندرانی، علی‌اکبر، مقیاس الرواة فی کلیات علم الرجال، موسسة النشر السلامی، قم، ۱۴۲۲ق.
- شهیدی، سیدجعفر، زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۴ش.
- فرهنگ فارسی عمید.
- لغت‌نامه دهخدا.
- مدیر شانه‌چی، کاظم، علم الحدیث، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ شانزدهم، ۱۳۸۱ش.
- معهد تحقیقات باقرالعلوم، موسوعة کلمات الامام حسین، قم، دانش، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق/۱۳۷۴ش.