د امام باقر(ع) د کنیتونو او لقبونو لړلیک
- دا مقاله د امام باقر(ع) د کنیتونو او لقبونو په اړه ده. له حضرت محمد بن علی الباقر(ع) سره د بلدتیا لپاره، امام باقر علیه السلام وګورئ.
د امام باقر(ع) د کنیتونو او لقبونو لړلیک په تاریخي او روایي کتابونو کې د امام باقر(ع) د لقبونه او کنیتونو ټولګه ده. د هغه نوم محمد[۱] او یوازینی کنیت یې ابوجعفر دی.[۲] په یو روایت کې راغلي چې هغه په تورات کې باقر نومول شوی دی.[۳]
په شیعه سني سرچینو کې د شیعیانو د پینځم امام لپاره دغه لقبونه ذکر شوې دي:
| شمېر | لقب | معنا |
|---|---|---|
| ۱ | امین[۴] | امانت‌دار |
| ۲ | باقر (باقِرُالْعُلوم)[۵] | د امام(ع) تر ټولو مشهور لقب[۶] او معنا یي ده د علمونو څیرونکی |
| ۳ | شاکر[۷] | شکر ایستونکی |
| 4 | شاهد[۸] | ګواه |
| 5 | شبیه[۹] | ځکه چې له خپل نیکه رسول الله (ص) سره یې مشابهت درلود.[۱۰] |
| 6 | صابر[۱۱] | صبرناک زغم لرونکی |
| 7 | عبد صالح[۱۲] | پرهیزګار بنده |
| 8 | هادی[۱۳] | هدایتوونکی |
اړونده لیکنې
فوټ نوټ
- ↑ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۱۰.
- ↑ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۵۷.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۶، ص۲۲۵.
- ↑ عطاردی، مسند الامام الباقر، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۱۲.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۶، ص۲۲۱.
- ↑ مجلسی، جلاء العیون، ۱۳۸۲ش، ص۸۴۹.
- ↑ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۰۲.
- ↑ قرشی، حیاة الامام محمد الباقر(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۲.
- ↑ طبری، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۱۶.
- ↑ قرشی، حیاة الامام محمد الباقر(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۲.
- ↑ قرشی، حیاة الامام محمد الباقر(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۲.
- ↑ خنجی، وسیلة الخادم، ۱۳۷۵ش، ص۱۹۰.
- ↑ ابن ابی‌الثلج، تاریخ اهل البیت، ۱۴۱۰ق، ص۱۳۱.
سرچينې
- ابن ابی‌الثلج، تاریخ اهل‌البیت، قم، آل البیت، ۱۴۱۰ق.
- خنجی اصفهانی، فضل‌الله، وسیله الخادم الی المخدوم، قم، انتشارات انصاریان، ۱۳۷۵ش.
- سبط بن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، تذکرة الخواص من الأمّة فی ذکر خصائص الأئمة، قم، منشورات الشریف الرضی، ۱۴۱۸ق.
- طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامة، قم، بعثت، ۱۴۱۳ق.
- عطاردی، عزیزالله، مسند الامام الباقر، تهران، عطارد، ۱۳۸۱ش.
- قرشی، باقرشریف، حیاة الامام الباقر، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۱۳ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۳ش.
- مجلسی، محمدباقر، جلاء العیون، قم، سرور، ۱۳۸۲ش.
- مفید، محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.