د ذی الحجې میاشتې د لومړۍ لسیزې لمونځ
د ذی الحجې میاشتې د لومړۍ لسیزې لمونځ دوه رکعته مستحب لمونځ دي چې په ذی الحجې میاشتې لومړیو لسو شپو کې کیږي. په دې لمانځه کې د حمد او اخلاص سورې له ویلو وروسته د اعراف سورې ۱۴۲ ایت لوستلی شي. دغه ایت د الواحو د اخستلو لپاره په طور سینا کې د حضرت موسی د څلویښتو ورځو میقات ته اشاره لري. چې لس اخري ورځې یې د ذی الحجې یا لوی اختر د میاشتې له لومړیو لسو ورځو سره برابرې وې.د یو روایت له مخې څوک چې د ذی الحجې په لومړیو لسو ورځو کې دغه لمونځ وکړي د حجیانو په ثواب کې شریکیږي.
د لمانځه طریقه
د ذی الحجې د لومړۍ لسیزې لمونځ د دغه میاشتې په لومړیو لسو شپو کې د ماښام او ماسخوتن لمونځونو تر مینځ ادا کیږي.[۱] دغه لمونځ دوه رکعته دی او په هر رکعت کې د حمد او اخلاص سورې له لوستلو وروسته دا آیت «وَ واعَدْنا مُوسی ثَلاثِینَ لَیلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیلَةً وَ قالَ مُوسی لِأَخِیهِ هارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ؛ او له موسی سره مو دېرش شپې وعده کېښوده او هغه مو په لسو نورو شپو سره بشپړه کړه. تر دې چې په څلویښتو شپو کې یې د پالونکي ټاکلی وخت راورسېد. او موسی (طور ته د تللو په وخت) خپل ورور هارون ته وویل: زما په قام کې زما ځای ناستی اوسه، او (دهغوي چارې) اصلاح کړه او د فسادیانو له لارې پېروي مه کوه»[۲] لوستل کیږي. [۳] دغه لمونځ په مفاتیح الجنان کې د ذی الحجې د عملونو په برخه کې ذکر شوی دی.[۴]
دغه ایت د الواحو یا تختو د اخستلو لپاره په طور سینا کې د موسی د څلویښتو ورځو میقات ته اشاره کوي. په دې موده کې یې ورور هارون په بني اسراییلو کې د هغه جانشین و.[۵] د دغه ایت په اساس، موسی اول دېرش ورځې په طور کې پاتې شو، بیا پرې لس شپې نورې ورزیاتې شوې[۶] په ځینو روایتونو کې لومړۍ دېرش شپې په ذی القعدې او لس نورې شپې د ذی الحجې په لومړیو لسو شپو تفسیر شوې دي.[۷]
اجر او سند
د یو روایت په اساس چې په اقبال الاعمال کتاب کې نقل شوی، امام باقر(ع) خپل زوي امام صادق(ع) ته سپارښتنه کړې چې دغه لمونځ د ذی الحجې په لومړیو لسو شپو کې پرې نه ږدي، ځکه چې که په دغو شپو کې یې ولولي د حاجیانو په ثواب کې به شریک شي، که څه هم حج ته نه وي تللی.[۸] سید ابن طاووس دغه خبره د ابن اُشناس له کتابه نقل کړې ده.[۹] د هغه څه په اساس چې په وسائل الشیعه کتاب کې راغلې، د ابن اشناس د کتاب نوم «د ذی الحجې عمل» دی.[۱۰]
اړوندې لیکنې
فوټ نوټ
- ↑ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۴ش، ذیل «اعمال ماه ذیالحجة»، ص۴۰۱.
- ↑ سوره اعراف، آیه۱۴۲.
- ↑ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۴ش، ذیل «اعمال ماه ذیالحجة»، ص۴۰۱.
- ↑ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۴ش، ذیل «اعمال ماه ذیالحجة»، ص۴۰۱.
- ↑ وگورئ: قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۳۹.
- ↑ سوره اعراف، آیه۱۴۲.
- ↑ وګوړئ: قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۳۹.
- ↑ سید بن طاووس، الاقبال، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳۱۷.
- ↑ سید بن طاووس، الاقبال، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳۱۷.
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۸، ص۱۸۳.
سرچينې
- حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعة، قم، مؤسسة آلالبیت، چاپ سوم، ۱۴۱۶ق.
- سید بن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
- قمی، عباس، کلیات مفاتیح الجنان، ترجمه: الهی قمشهایی، خوشنویسی احمد صبری، قم، مطبوعات دینی، ۱۳۸۴ش.
- قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تصحیح طیب موسوی جزائری، قم، دار الکتاب، ۱۴۰۴ق.