سهل بن حنیف ته د امام علی(ع) لیک
._%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D8%B9%D9%84%DB%8C_%D8%A8%D9%87_%D8%B3%D9%87%D9%84_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%86%DB%8C%D9%81.png)
سَهْل بن حُنَیف ته د امام علي(ع) لیک له هغو لیکونو څخه دی چې کله د سهل بن حنیف ځينې ملګري معاویه سره یوځای شول نو امام هغه ته د ډاډګیرنې لپاره دا لیک ولیکه.[۱] په دغه لیک کښې امام علي(ع)، خپل د مدینې والي سهل ته ولیکل چې له دې مه خپه کیږه چې د مدينې ځينې خلک له معاويه سره يو ځای شوي دي؛ ځکه چې هغوي له معاویه سره د دې لپاره نه دي یوځای شوي چې له ظلم څخه خلاص شي او عدالت ته ورسي. ځکه چې هغوي د حکومت انصاف او له خلکو سره یو شان چلند لیدلی دی. بلکې هغوي معاویه ته د دنیا د مال د ترلاسه کولو لپاره لاړل او بې لارې شول.[۲]
سهل بن حنيف د رسول الله(ص) له اصحابو څخه و، په مدينه کې د امام علي(ع) والي و[۳] او د شرطة الخميس غړى و.[۴]
سهل بن حنیف ته د امام علی(ع) لیک په مختلفو شیعه او سنی منابعو کی ذکر شوی دی. البته په نهج البلاغه کي د سيد رضي نقل د بَلاذُری (د دريمي هجري قمري پیړۍ تاريخ ليکونکی) نقل سره چې په انساب الاشرف[۵] کې دی او همدارنګ د يعقوبي نقل سره چې په تاریخ يعقوبي کې راغلی دی د متن له مخې لږ توپير لري. دا لیک د ابن میثم په نسخه کې 69 نمبر[۶] او د ابن ابي الحدید نسخې[۷] علامه مجلسي،[۸] محمد عبده،[۹] صبحي صالح او فیض الاسلام[۱۰] په نسخو کې په 70 نمبر ذکر شوی دی.[۱۱]
سهل بن حنیف ته د امام علي د لیک متن
| متن | ژپاړه |
|---|---|
| من كتاب له ع إلى سهل بن حنيف الأنصاری و هو عامله على المدينة فی معنى قوم من أهلها لحقوا بمعاوية
أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رِجَالًا مِمَّنْ قِبَلَكَ يَتَسَلَّلُونَ إِلَى مُعَاوِيَةَ فَلَا تَأْسَفْ عَلَى مَا يَفُوتُكَ مِنْ عَدَدِهِمْ وَ يَذْهَبُ عَنْكَ مِنْ مَدَدِهِمْ فَكَفَى لَهُمْ غَيّاً وَ لَكَ مِنْهُمْ شَافِياً فِرَارُهُمْ مِنَ الْهُدَى وَ الْحَقِّ وَ إِيضَاعُهُمْ إِلَى الْعَمَى وَ الْجَهْلِ فَإِنَّمَا هُمْ أَهْلُ دُنْيَا مُقْبِلُونَ عَلَيْهَا وَ مُهْطِعُونَ إِلَيْهَا وَ قَدْ عَرَفُوا الْعَدْلَ وَ رَأَوْهُ وَ سَمِعُوهُ وَ وَعَوْهُ وَ عَلِمُوا أَنَّ النَّاسَ عِنْدَنَا فِي الْحَقِّ أُسْوَةٌ فَهَرَبُوا إِلَى الْأَثَرَةِ فَبُعْداً لَهُمْ وَ سُحْقاً إِنَّهُمْ وَ اللَّهِ لَمْ [يَفِرُّوا] يَنْفِرُوا مِنْ جَوْرٍ وَ لَمْ يَلْحَقُوا بِعَدْلٍ وَ إِنَّا لَنَطْمَعُ فِي هَذَا الْأَمْرِ أَنْ يُذَلِّلَ اللَّهُ لَنَا صَعْبَهُ وَ يُسَهِّلَ لَنَا حَزْنَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ السَّلَام.[۱۲] |
|
فوټ نوټ
- ↑ طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۶۶؛ بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷.
- ↑ نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، نامه ۷۰، ص۴۶۱.
- ↑ طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۶۶؛ بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷.
- ↑ برقی، رجال البرقی الطبقات، ۱۳۴۲ش، ص۴.
- ↑ بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷
- ↑ ابن‌میثم، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۲۲۵.
- ↑ ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۸، ص۵۲.
- ↑ مجلسی، شرح نهج البلاغة المقتطف من بحار الانوار، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۰۷.
- ↑ عبده، نهج البلاغة، مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۱۴۴.
- ↑ فیض الاسلام، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۵، ص۱۰۷۱.
- ↑ نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، نامه ۷۰، ص۴۶۱.
- ↑ نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، نامه ۷۰، ص۴۶۱.
سرچينې
- ابن‌ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، قم، مکتبة آیةالله المرعشی النجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
- ابن‌میثم، میثم بن علی، شرح نهج البلاغه، تهران، نشر الکتاب، ۱۴۰۴ق.
- برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۴۲ش.
- بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الاشراف، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، چاپ اول، ۱۳۹۴ق.
- سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، مصحح: صبحی صالح، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
- طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، تصحیح قیومی اصفهانی، جواد، قم، موسسة النشر الاسلامی التابعة لجامعة المدرسین بقم المقدسة، ۱۳۷۳ش.
- عبده، محمد، شرح نهج البلاغه، قاهره، مطبعة الاستقامة، بی‌تا.
- فیض الاسلام، علی‌نقی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش.
- مجلسی، محمدباقر، شرح نهج البلاغة المقتطف من بحار الانوار، تصحیح: علی انصاریان و مرتضی حاجعلی فرد، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۴۰۸ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه گویا و شرح فشرده‌ای بر نهج البلاغه، قم، هدف، چاپ اول، بی‌تا.
- یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دار صادر، بی‌تا.