د دوح ورځ
د دَوح ورځ د غدیر ورځې لپاره بل نوم دی؛ هغه ورځ چې پیغمبر(ص) امیر المومین علي(ع) ته د خپل ځای ناستې او ولې په توګه معرفي کړ.
د نوم ورکولو لامله
دَوح د دَوحَه جمع دې، چې د غټ او خورا څانګه او پانه لرونکۍ ونې په معنی دی. ځکه چې په هغه ځای کې چیرې چې پیغمبر(ص)، علي(ع) ته په خلافت کې وټاکه (غدیرخم)، دلته له دغه صحرایي ونې څو داني شتون درلود (سمرات) [یادونه۱] او دوی د غرمه په وخت کې د دوی په سیوري کې لمونځ وکړه، «د غدیر ورځ» «یوم الدوح» په نوم هم یادیږی ځکه چې د شیعه پخوانۍ شاعر، کمیت بن زید اسدي (مړ شوی۱۲۶ ق.) د هاشمیات په نوم په خپل مشهور شعر کې وايي:[۱]
ژباړه:
همداسې امیرالمؤمنین(ع) د جمعې په ورځو په یوه خطبه کې چې د غدیر خم سره یوځای شوی، د «یوم الدوح» جملې سره د غدیر ورځ ته ګوته کړیده.[۲]
اړوندې لیکنې
فوټ نوټ
سرچينې
- حکیمی، محمدرضا، حماسه غدیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۹ش.