د نخع قبیله

د wikishia لخوا

د نَخَع قبیله د مَذحِج له قبیلو څخه یوه مشهوره قبیله ده[۱] چې جَسْر بن عمرو ته یې نسبت ورکول کیږي[۲] هغه ته يې له خپلې قبیلې په لری کیدو د نخع نامه ورکړې وه.[۳] [یادداشت ۱] د دې قبیلې د اوسیدو ځای یمن و او له مسلمانیدو وروسته بیا کوفې او مصر ته يې مهاجرت وکړ.[۴]

د نخع له قبيلې څخه شاوخوا دوه سوه تنه چې په يمن کې يې د رسول الله(ص) له صحابي معاذ بن جبل سره بيعت کړى و، د هجرت په يوولسمه د محرم په نيمايي کې رسول الله(ص) ته راغلل او مسلمان شوو.[۵] رسول الله(ص) د نخع قبيلې لپاره دعا وکړه او له خدایه يې د هغوي لپاره د برکت غوښتنه وکړه.[۶] د نخع قبيلې د قادسيه په جګړه کې ګډون وکړ او د دې قبيلې ځينې غړي شهيدان شول.[۷] همدارنګ د دې قبیلې ځینو غړو د یرموک په جګړه کې هم برخه واخیسته.[۸]

د نخع قبیلې غړو په جمل، صفین او نهروان جنګونو کې د امام علی(ع) په سپایانو کښې وو.[۹]

د نخع قبیلې ډېر مشهور کسان درلودل چې له هغو ځینې دا دي:

د عربانو یوه ډله د ایران په سیمو لکه بیرجند کې اوسیږي. ویل کیږي چې د دوی پلرونه نخعی عربان دي چې د منصور عباسي د واکمنۍ پر مهال (۱۳۶-۱۵۸هـ ق) د خراسان او سیستان د خلکو د پاڅون د ځپلو لپاره د حازم بن خزیمه له لښکرو سره خراسان ته ولاړل او د خوسف په سیمه کې میشت شول.[۱۹]

د «قبیله نخع در تاریخ اسلام و تشیع تا پایان قرن سوم هجری» د اصغر منتظر القایم او مریم سعیدیان، له لخوا لیکلی شوی چې د دریمې هجري پېړۍ تر پایه پورې د اسلام او شیعه مذهب په تاریخ کې د نخع قبيلې رول، او اهلبیتو علیهم السلام سره د هغوي اړیکې بیانوي.[۲۰]

فوټ نوټ

  1. سعیدیان، «جایگاه بزرگان قبیله نخع در علوم و فرهنگ اسلامی در دو قرن نخست هجری»، ص۷۰.
  2. بامطرف، الجامع، بغداد، ج۴، ص۵۶۱.
  3. صحاری، الانساب، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۳۷۹.
  4. بامطرف، الجامع، بغداد، ج۴، ص۵۶۱.
  5. ابن‌جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۴.
  6. ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۹۰م، ج۱،ص۲۶۰
  7. ابن‌حجر، الاصابة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۹۷.
  8. بامطرف، الجامع، بغداد، ج۴، ص۵۶۲.
  9. سعیدیان، «جایگاه بزرگان قبیله نخع در علوم و فرهنگ اسلامی در دو قرن نخست هجری»، ص۶۸.
  10. بامطرف، الجامع، بغداد، ج۴، ص۵۶۲.
  11. ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۹۰م، ج۶، ص۲۳۹.
  12. ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ۱۴۱۸ق، ص۴۱۵.
  13. ابن‌اثیر، اسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۷۳.
  14. ابن‌کثیر، البداية و النهاية، ۱۹۸۶م، ج۸، ص۲۶۵.
  15. ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۹۸۶م، ج۸، ص۳۲۳.
  16. ابن‌حزم، جمهرة أنساب العرب‏، ۱۹۸۳م، ص۴۱۵.
  17. ابن‌اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۹۲.
  18. شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۶۰۹.
  19. آموزگار، «تاریخچه مختصر اعراب جنوب خراسان (منطقه عرب‌خانه)»، ص۳۲و۳۵.
  20. «کتابی درباره «قبیله نخع در تاریخ اسلام» منتشرشد»، خبرگزاری مهر.

سرچينې

  • ابن‌اثیر، علی بن محمد، اسد الغابة فی معرفة الصحابة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹ق.
  • ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی‏، المنتظم،‏ محقق: عطا، محمد عبدالقادر، عطا، مصطفی عبدالقادر، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
  • ابن‌حجر، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عادل احمد عبدالموجود، علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
  • ابن‌حزم اندلسی‏، علی بن احمد، جمهرة انساب العرب‏، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول‏، ۱۴۱۸ق.
  • ابن‌سعد، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق: محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۹۹۰م.
  • ابن‌کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت، دار الفکر، ۱۹۸۶م.
  • آموزگار، یوسف، «تاریخچه مختصر اعراب جنوب خراسان (منطقه عرب‌خانه)»، پژوهشنامه فرهنگ و ادب، شماره ۶، بهار و تابستان ۱۳۸۷ش.
  • بامطرف، محمد عبد القادر، الجامع (جامع شمل أعلام المهاجرین المنتسبین إلی الیمن و قبائلهم)، بغداد، دارالرشید، بی‌تا.
  • سعیدیان، مریم، «جایگاه بزرگان قبیله نخع در علوم و فرهنگ اسلامی در دو قرن نخست هجری»، مجله ادبیات و علوم انسانی، شماره۱۲-۱۳، بهار و تابستان ۱۳۸۸ش.
  • «قبیله نخع در تاریخ اسلام و تشیع تا پایان قرن سوم هجری» شبکه جامع کتاب گیسوم، مشاهده ۸ مهر ۱۴۰۰ش.
  • صحاری، سلمه بن مسلم‏، الأنساب، مصحح نص، محمد احسان‏، عمان، وزارة التراث القومی و الثقافة، چاپ چهارم، ۱۴۲۷ق.
  • صدوق، محمد بن ‌علی ‌بن بابویه، «من لا یحضره الفقیه»، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۳ق.
  • فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، بیروت، دار الكتب العلمية، ۱۴۱۵ق.
  • «کتابی درباره «قبیله نخع در تاریخ اسلام» منتشرشد»، خبرگزاری مهر، انتشار ۲۲ آذر ۱۳۹۹ش، مشاهده ۸ مهر ۱۴۰۰ش.