ساقی کوثر
ساقې کوثر، د علي بن ابي طالب(ع) له لقبونو څخه، د هغه چا په معني ده چې نورو ته له کوثر حوض څخه اوبه ورکوي.
د کوثر ساقې، له ساقۍ او کوثر څخه ترکیب شوی دی. ساقې د اوبو ورکونکي یا هغه څوک معنی لري چې بل ته شراب یا اوبه ورکوي.[۱] [۲] په تیرو وختونو کې، ساقی هغه څوک ته ویل شوي و چې پیالی ته یې اوبه اچولې او بل چا ته یې ورکړې. کوثر هم خورا شیګنې معنی لري.[۳]
ځینې مفسرین د کوثر سوری په لومړي آیت کې، کوثر هماغه د پیامبر(ص) حوض بولي چې اوبه یې د شيدو څخه ډیر سپین وي او د شاتو څخه ډیر خوژ وي.[۴] [یادونه۱] د شیعه او سني روایتونو پر بنسټ، امام علي(ع) د دې حوض ساقې دی. [۵]
په شعرونو کې هم حضرت علي(ع) د کوثر ساقې په توګه یاد شوې دی.[۶]
- مردی، ز کَنندۀ در خیبر پرس
- اسرار کرم ز خواجه قنبر پرس
- گر طالب فیض حق به صدقی حافظ
- سرچشمه آن ز ساقی کوثر پرس[۷]
فوټ نوټ
- ↑ فرهنگ لغت عمید، ذیل واژه «ساقی».
- ↑ دهخدا، لغت‌نامه ذیل واژه «ساقی».
- ↑ خرمشاهي ته وګوره، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.
- ↑ سیوطی، الدر المنثور، الناشر: دار الفكر بيروت، ج۸، ص۶۴۸.
- ↑ خوارزمي ته وګوره، المناقب، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۹۴؛ طبری، ذخائر العقبی، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۸۶.
- ↑ ابن یمین ته وګوره، دیوان اشعار ابن یمین، ص۳۹-۴۰؛ حافظ شیرازی، دیوان، ص۷۴۳؛ مولوی، کلیات شمس تبریزی، غزل ۳۲۱۳، ص۱۱۸۹؛ عطار نیشابوری، منطق الطیر، ص۲۶.
- ↑ حافظ شیرازی، دیوان، ص۷۴۳.
سرچینې
- ابن یمین فریومدی، دیوان اشعار، تصحیح حسینعلی باستانی راد، بی‌جا، انتشارات کتابخانه سنائی، ۱۳۴۴ش.
- خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، دوستان - ناهید، تهران، ۱۳۷۷ش.
- خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، چاپ مالک محمودی، قم، ۱۴۱۴ق.
- دیوان خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی، باهتمام سید محمدرضا جلالی نائینی و نذیر احمد، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۱ش.
- سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، چاپ نجدت نجیب، بیروت ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
- طبری، احمد بن عبدالله، ذخائرالعقبی فی مناقب ذوی القربی، قاهره ۱۳۵۶، چاپ افست بیروت (بی‌تا.)
- عطار نیشابوری، فریدالدین محمد، منطق الطیر (مقامات الطیور)، به اهتمام سید صادق گوهرین، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۵۶ش.
- عمید، حسن، فرهنگ لغت عمید، سرپرست تألیف و ویرایش: فرهاد قربان‌زاده، ناشر: اَشجَع، چاپ نخست، ۱۳۸۹ش.