ذوالثفنات

د wikishia لخوا

ذُوالثَّفِنات؛ پدې معنی چې د کوشیرونه(پینو) مالک او لمونځ کونکی چې د تندی پینه تړل شوی، د امام سجاد(ع) له لقبونو څخه. د شیعه گانو څلورم امام.

د "ذوالثفنات" د خطاطي ټوټه په ثلث رسم الخط کې د محمد المشرفاوي لخوا (۱۴۳۹هـ ق)[۱]

امام سجاد(ع) د "ذوالثَّفِنات " په نوم یادیږي، کوم چې د لوړ سجده له امله، په تندی کې[۲] یا نور سجده غری څو اثرونه پاتی و ذو ثفنات نومیدل شو[۳] ځکه چې د هغه سجدي غړی لکه د اوښ زنګون کوشیر تړلی شوي.[۴] ثَفِنه د اوښ زنګون ټټر پیني معنی لري.[۵] د بحار الانوار کتاب په روایت کې د بیان شوي له مخې ، د امام سجاد(ع) غړی کوشیرونه د هغه د لمانځه د زیاتوالی له امله وه.[۶] د یعقوبي، د دریمې پیړۍ تاریخ لیکونکی، په وینا؛ علي بن حسین(ع) هره ورځ ۱۰۰۰ رکعتونه لمانځه ولوستل[۷] هم د علل الشرائع روایت پر بنسټ، کې د امام محمد باقر(ع) لخوا، څلورم امام په کال کې دوه ځله د هغه له بدن څخه کوشیرونه جلا کړه.[۸] ځکه چې د سجده په وخت کې، دوی د هغه تندی ځمکې ته د رسیدو مخه ونیوله[۹] هغه پینو راټوله کړه او د هغه سره ښخ کړ کله چې شهید شو.[۱۰]

همداسی عبد الله بن وهب راسبي،[۱۱] د خوارج له مشرانو څخه او علي بن عبدالله بن عباس[۱۲] هم د ذوالثفنات په نامه پیژندل شوي.[۱۳]

اړوندې لیکنې

فوټ نوټ

  1. «ذوالثفنات»، صفحه محمد المشرفاوی در پینترس.
  2. یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۳۰۳.
  3. صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۳۳.
  4. طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۸۰.
  5. ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۳، ص۷۸(ذیل واژه ثفن).
  6. مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۶، ص۶۱.
  7. یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۳۰۳.
  8. صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۳۳.
  9. خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۲۱۴.
  10. مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۶، ص۶۱.
  11. بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۳۶۰؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۷۵.
  12. بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۸ق، ج۴، ص۷۱.
  13. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۰، ص۷۹؛ مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۱، ص۲۵۵.

سرچینې

  • ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، تحقیق: احمد فارس، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۴ق.
  • ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغة، قم، انتشارات کتابخانه آیت‌الله مرعشی، ۱۴۰۴ق.
  • بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الأشراف(ج۲)، تحقیق: محمدباقر محمودی، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۹۷۴م/۱۳۹۴ق.
  • بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الأشراف(ج۴)، تحقیق: عبدالعزیز الدوری، بیروت، جمعیة المستشرقین الألمانیة، ۱۹۷۸م/۱۳۹۸ق.
  • خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایة الکبری، بیروت، البلاغ، ۱۴۱۹ق.
  • «ذو الثفنات»، صفحه محمد المشرفاوی در پینترس، تاریخ بازدید:‌ ۲۷ خرداد ۱۴۰۱ش.
  • صدوق، محمد بن علی، علل الشرائع، تحققیق: سید محمدصادق بحرالعلوم، نجف، منشورات المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۶م.
  • طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۱۷ق.
  • طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق: محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
  • مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۴ق.
  • مدرس تبریزی، میرزا محمدعلی، ریحانة الادب، تهران، تهران، انتشارات خیام، ۱۳۶۹ش.
  • یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت،‌ دار صادر، بی‌تا.