اسد الله (لقب)
اسَدُ الله د امام علي(ع)[۱] او حمزة بن عبد المُطَّلِب[۲] لقب دی. اسد الله د خدای د زمري (شیر خدا) په معنا دی او د میړنتیا څخه کنایه ده.
پیغمبر(ص)، امام علي(ع) ته اسد الله او اسد الرسول لقب ورکړ.[۳] په ځینې سرچینو کې امام علی ته اسد الله الغالب (د خدای داسې زمرې چې بریالی دی) هم یاد شوی دی.[۴]
شیعه اسد الله الغالب د امام علی لقب ګڼي. اسد الله چې ژباړه یې د خدای زمری دی، په فارسي ادبیاتو کې ډېر انعکاس لري او د فارسۍ ژبۍ د ځینې شاعرانو په شعرونو کې لکه کسائي مروزي،[۵] سعدي،[۶] عَطّار نیشابوري،[۷] و عُبَید زاکاني[۸] کې کارول شوی دی.
حمزة بن عبد المطلب ته به یې هم په جنګونو د میړنتیا له سببه اسد الله[۱۰] او لیث الله ویل.[۱۱] پیغمبر(ص) هغه ته اسد الله و اسد رسول الله ویلي وو.[۱۲] د یو روایت له مخې چې په الکافی چې د شیعو له څلورو کتابونو دی کې راغلی دی د عرش په ستنو لیکلي شوي دي چې حمزه «اسد الله او اسد رسول الله» دی.[۱۳]
حمزه د بدر په جنګ کې رجز ووېل او ځان یې اسد الله او اسد رسول الله معرفی کړ.[۱۴] په هغه زیارتنامې کې چې له امامانو(ع) نقل شوې ده په همدې لقب سره هغه ته سلام شوی دی.[۱۵]
فوټ نوټ
- ↑ ابنشهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹.
- ↑ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۶۹.
- ↑ ابنشهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۴، ص۲۶۸.
- ↑ کسایی مروزی، دیوان اشعار، مدح حضرت علی(ع).
- ↑ سعدی، مواعظ، قصاید، قصیده ش۱.
- ↑ عطار نیشابوری، منطق الطیر، فی فضیلة امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب رضی‌الله عنه.
- ↑ عبید زاکانی، دیوان اشعار، ترکیبات، در توحید و منقبت.
- ↑ شهریار، دیوان شهریار، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۹۳۸.
- ↑ ابن‌حیون مغربی، شرح الاخبار، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۲۸.
- ↑ ابن‌حجر، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۵.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۲۴.
- ↑ واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۸؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۷۴.
- ↑ ابن‌قولویه قمی، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۲.
سرچينې
- ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق/۱۹۹۵م.
- ابن‌حیون مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار علیهم‌السلام، تصحیح: محمدحسین حسینی جلالی، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۹ق.
- ابنشهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب علیهم‌السلام، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
- ابن‌عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، تحقیق: علی محمد البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م.
- ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تصحیح: عبدالحسین امینی، نجف، دار المرتضویة، ۱۳۵۶ش.
- سعدی، مصلح بن عبدالله، مواعظ، نسخه گنجور.
- شهریار، سید محمدحسین، دیوان شهریار، تهران، مؤسسه انتشارات نگاه، ۱۳۸۵ش.
- عبید زاکانی، عبیدالله، دیوان اشعار، نسخه گنجور.
- عطار نیشابوری، منطق الطیر، نسخه گنجور.
- کسایی مروزی، ابوالحسن، دیوان اشعار، تصحیح محمدامین ریاحی، نسخه گنجور.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۴۰۷ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تصحیح: جمعی از محققان، بیروت، دار احیا التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، تصحیح: مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
- واقدی، محمد بن عمر، المغازی، تحقیق: مارسدن جونس، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۴۰۹ق/۱۹۸۹م.