التماس دعا

التماس دعا، له نورو د خېر د دعا غوښتل دي.^[۱] التماس دعا معمولا له هغو کسانو چې زیارتونو ته ځي یا کوم عبادت کوي، غوښتل کیږي.^[۲] شیعه فقیهانو د یو روایت په اساس،^[۳] له مریضه د عیادت کوونکي التماس دعا مستحب ګڼلی دی.^[۴] همداراز سپارښتنه شوې چې له بېوزله سره له مرستې وروسته، له هغه د خېر دعا وغوښتل شي؛ ځکه چې د فقیر دعا د هغه چا لپاره چې ورسره یې مرسته کړې، مستجابه ده.^[۵]

ځینو شیعه فقیهانو، له مومنانو د خیر د دعا غوښتل هم مستحب ګڼلې دي.^[۶] د ځینو روایتونو له مخې، خدای تعالی موسی ته سپارښتنه وکړه چې په هغه ژبه چې ګناه یې نه ده کړې هغه وبلي او کله چې ترې موسی د دې د څرنګوالي غوښتنه وکړه نو ورته وویل شول چې له ځانه پرته د بل چا په ژبه دعا وکړي.^[۷] د هغه چا د غوښتنې منل چې التماس دعا یې ویلي، واجب نه دی.^[۸]

ځینو فقیهانو د یوسف سورې د ۹۷ ایت په اساس، التماس دعا کې له خدایه د بخښنې غوښتل هم شامل ګڼلې دي؛^[۹] د دغه ایت له مخې، د یوسف(ع) وروڼو په کوهي کې د یوسف له غورځولو له پښېمانه کېدو وروسته، له خپل پلار یعقوب(ع) وغوښتل چې ورته د بخښنې دعا وکړي.^[۱۰]

له مړو د دعا غوښتل

شیعیانو په التماس دعا کې د مړي او ژوندي په مینځ کې فرق نه دی کړی او له مړو یې هم د دعا غوښتل جایز ګڼلې دي.^[۱۱] د دې په مقابل کې وهابیان بیا له مړو، حتی له پېغمبر(ص) څخه د دعا غوښتل ناروا او بدعت ګڼي.^[۱۲] ابن عثیمین، فقه العبادات للعثیمین، ۱۴۳۱ق، ص۹۰؛ ابابطین، الرد علی البردة،‌ دار الآثار، ص۴۸.</ref> ابن عثیمین، فقه العبادات للعثیمین، ۱۴۳۱ق، ص۹۰؛ ابابطین، الرد علی البردة،‌ دار الآثار، ص۴۸.</ref> د هغوي استدلال دا دی چې مړي د ژوندیو غږ نه اوري.(سماع موتی)^[۱۳] و دا چې هیڅ یو صحابي دغه کار نه دی کړی.^[۱۴] شیعه عالمان باوري دي چې مړي د خدای په اذن د ژوندیو غږ اوري^[۱۵] او اصحابو به د پېغمبر(ص) له رحلته وروسته له هغه حضرته د خیر دعا غوښتله.^[۱۶]

اړونده څېړنې

فوټ نوټ

↑ دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه التماس دعا داشتن.
↑ انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۵۲۸ و ۵۲۹.
↑ کلینی،‌ الکافی، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۳۱۶.
↑ مثال په توګه وګورئ: نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۵؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۵؛ علوی گرگانی، المناظر الناضرة، ۱۳۹۵ش، ج۶، ص۶۴.
↑ حر عاملی، هدایة الامة، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۲۳.
↑ کاشف‌الغطاء، هدی المتقین، ۱۴۲۳ق، ص۸۵؛ صددی، مجموع الرسائل الفقهیه، ۱۴۳۴ق، ص۵۹۵.
↑ ابن فهد حلی، عدة الداعی، ۱۴۰۷ق، ص۱۳۱.
↑ مثال په توګه وګورئ: صددی، مجموع الرسائل الفقهیه، ۱۴۳۴ق، ج۱، ص۵۹۵.
↑ صددی، مجموع الرسائل الفقهیه، ۱۴۳۴ق، ص۵۹۵.
↑ سوره یوسف، آیه ۹۷.
↑ وګورئ: کاشف‌الغطاء، منهج الرشاد، ۱۳۷۹ش، ص۴۶.
↑ وګورئ: ابن عثیمین، فقه العبادات للعثیمین، ۱۴۳۱ق، ص۹۰؛ ابابطین، الرد علی البردة،‌ دار الآثار، ص۴۸.
↑ وګورئ: ابن عثیمین، فقه العبادات للعثیمین، ۱۴۳۱ق، ص۹۰؛ ابابطین، الرد علی البردة،‌ دار الآثار، ص۴۸.
↑ بیلګه په توګه وګورئ: ابن عثیمین، مجموع فتاوی ورسائل محمد بن صالح العثیمین، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۹؛ زینو، مجموعة رسائل التوجیهات الإسلامیة، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۷۵.
↑ بیلګه په توګه وګورئ: سبحانی، الوهابیة، ٰ۱۴۲۶ق، ص۳۰۵–۳۰۷؛ کاشف‌الغطاء، منهج الرشاد، ۱۳۷۹ش، ص۴۶ و ص۵۵.
↑ بیلګه په توګه وګورئ: سبحانی، الوهابیة، ۱۴۲۶ق، ص۳۰۵–۳۰۷.

سرچينې

ابابطین، عبدالله بن عبدالرحمن، الرد علی البردة، تحقیق ابوعبدالاعلی خالد محمد، بی‌جا،‌ دار الآثار، چاپ اول، بی‌تا.
ابن عثیمین، محمد بن صالح، فقه العبادات، اللجنة العلمیة فی مؤسسة الشیخ محمد بن صالح العثمین الخیریة، تاریخ انتشار در شامله: ۸ ذوالحجة ۱۴۳۱ق.
ابن عثیمین، محمد بن صالح، مجموع فتاوی ورسائل محمد بن صالح العثیمین، گردآوری فهد بن ناصر السلیمان،‌ دار الوطن،‌ دار الثریا، ۱۴۱۳ق.
ابن فهد حلی، احمد بن محمد، عدة الداعی و نجاح الساعی، به تحقیق و تصحیح احمد موحدی قمی،‌ دار الکتب الإسلامی، ۱۴۰۷ق.
انوری، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، انتشارات سخن، ۱۳۹۰ش.
حر عاملی، محمد بن حسن، هدایة الامة الی احکام الائمه(ع)، تحقیق قسم الحدیث فی مجمع البحوث الاسلامیة، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۴۱۲ق.
دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، بی‌جا، دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ، ۱۳۹۰ش.
زینو، محمد بن جمیل، مجموعة رسائل التوجیهات الإسلامیة لإصلاح الفرد والمجتمع، ریاض،‌ دار الصمیعی للنشر والتوزیع، ۱۴۱۷ق.
سبحانی، جعفر، الوهابیة بین المبانی الفکریة والنتائج العملیة، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۴۲۶ق.
صددی، علی‌فاضل، مجموع الرسائل الفقهیة، قم، طلاب البحرین فی الحوزة العلمیة بمدینة قم المقدسة، ۱۴۳۴ق.
علوی گرگانی، محمدعلی، المناظر الناضرة فی أحکام العترة الطاهرة (الطهارة)، قم، فقیه اهل بیت(ع)، ۱۳۹۵ش.
کاشف‌الغطاء، جعفر، منهج الرشاد لمن آراد السداد نص الرسالة الجوابیة التی بعث بها الشیخ جعفر کاشف الغطا الی الامیر عبدالعزیز بن سعود، قم، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، ۱۳۷۹ش.
کاشف‌الغطاء، هادی، هدی المتقین الی شریعة سید المرسلین، نجف، مؤسسة کاشف الغطاء، ۱۴۲۳ق.
کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، به کوشش محمدحسین درایتی، قم، دار الحدیث، ۱۳۸۷ش.
نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تحقیق عباس قوچانی، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ش.

بهرنۍ لینک

(د نورو څخه د دعا غوښتنه کولو د ټولنیزو اثر کتنه)بررسی کارکردهای اجتماعی درخواست دعا از دیگران

[1] دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه التماس دعا داشتن.

[2] انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۵۲۸ و ۵۲۹.

[3] کلینی،‌ الکافی، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۳۱۶.

[4] مثال په توګه وګورئ: نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۵؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۵؛ علوی گرگانی، المناظر الناضرة، ۱۳۹۵ش، ج۶، ص۶۴.

[5] حر عاملی، هدایة الامة، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۲۳.

[6] کاشف‌الغطاء، هدی المتقین، ۱۴۲۳ق، ص۸۵؛ صددی، مجموع الرسائل الفقهیه، ۱۴۳۴ق، ص۵۹۵.

[7] ابن فهد حلی، عدة الداعی، ۱۴۰۷ق، ص۱۳۱.

[8] مثال په توګه وګورئ: صددی، مجموع الرسائل الفقهیه، ۱۴۳۴ق، ج۱، ص۵۹۵.

[9] صددی، مجموع الرسائل الفقهیه، ۱۴۳۴ق، ص۵۹۵.

[10] سوره یوسف، آیه ۹۷.

[11] وګورئ: کاشف‌الغطاء، منهج الرشاد، ۱۳۷۹ش، ص۴۶.

[12] وګورئ: ابن عثیمین، فقه العبادات للعثیمین، ۱۴۳۱ق، ص۹۰؛ ابابطین، الرد علی البردة،‌ دار الآثار، ص۴۸.

[13] وګورئ: ابن عثیمین، فقه العبادات للعثیمین، ۱۴۳۱ق، ص۹۰؛ ابابطین، الرد علی البردة،‌ دار الآثار، ص۴۸.

[14] بیلګه په توګه وګورئ: ابن عثیمین، مجموع فتاوی ورسائل محمد بن صالح العثیمین، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۹؛ زینو، مجموعة رسائل التوجیهات الإسلامیة، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۷۵.

[15] بیلګه په توګه وګورئ: سبحانی، الوهابیة، ٰ۱۴۲۶ق، ص۳۰۵–۳۰۷؛ کاشف‌الغطاء، منهج الرشاد، ۱۳۷۹ش، ص۴۶ و ص۵۵.

[16] بیلګه په توګه وګورئ: سبحانی، الوهابیة، ۱۴۲۶ق، ص۳۰۵–۳۰۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]