د عقیل کور
 هغه بقعه چې د بقيع له ویجاریدو مخکې د عقيل په کور کې د بني هاشم د لویو خلکو د قبرونو پر سر موجود و. | |
| غوښتنلیک | هدیره او زیارت |
|---|---|
| ځای | مدینه |
| نور نومونه | د بني هاشم مقبره |
| اړوند پیښې | د بقیع ویجاړتیا |
| حالت | ویجاړ شوی |
د عقیل کور یا د بني هاشمو مقبره، د مدینې له تاریخي ودانیو څخه وه او په بقیع هدیره کې د بني هاشم د ځینو لویو کسانو د ښخولو ځای و، چې وهابیانو ویجاړ کړ.
عقیل بن ابي طالب په مدینه کې د بقیع په جنوبي برخه کې یو پراخ کور درلود.[۱] دا کور په هغو ځمکو جوړ شوی و چې رسول الله(ص) د مهاجرینو ترمنځ وېشلې وې.[۲] د یوه راپور له مخې، پیغمبر(ص) د دې کور په یوه کونج کې ولاړ و او د بقیع د اهل لپاره یې بخښنه غوښته.[۳] د وخت په تېرېدو سره، دا کور د بني هاشم د لویو کسانو د ښخولو ځای شو او وروسته د بقیع هدیرې سره یوځای شو.[۴]
دا کور د «بنيهاشم مقبرې» په نوم هم مشهور دی.[۵] د بقیع ائمه (امام حسن(ع)، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) او امام صادق(ع)، فاطمة بنت اسد د امام علي(ع) مور، عباس بن عبدالمطلب، ابوسفیان بن حارث،[۶] عقیل او عبدالله بن جعفر[۷] په دې کور کې ښخ شوي دي. ځینو شیعه عالمانو احتمال ورکړی چې حضرت فاطمه(س) هم په دې کور کې ښخه شوې وي.[۸]
د قاجار دورې شاعر او لیکوال، محمد حسین فراهاني، د ۱۳۰۲ او ۱۳۰۳ ق کلونو ترمنځ د خپلې سفرنامې د راپور له مخې وایي، د بقیع د امامانو(ع) په بقعه کې یو قبر و چې حضرت فاطمې(س) ته منسوب و، او شیعه او سنیانو د دې ځای زیارت لوسته.[۹]
فاطمة بنت اسد، چې په ۴ هجري کال[۱۰] یا له اتم کال وروسته[۱۱] وفات شوې، لومړی کس وه چې په دې کور کې ښخه شوه.[۱۲] د یو روایت له مخې، امام سجاد(ع) دا کور شاوخوا په ۶۵ ق کال کې بیا رغولی دی.[۱۳]
د هغو کسانو پر قبورو چې په دې کور کې ښخ شوي وو، یوه بقعه جوړه شوې وه. دا بقعه د بقیع د بقعو برخه وه[۱۴] چې د وهابیانو لخوا په ۱۳۴۴ ق کال په بقیع په برید کې ویجاړه شوه.[۱۵]
فوټ نوټ
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۳۱_۳۳؛ سمهودی، وفاء الوفاء، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص ۹۵.
- ↑ نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۶۵.
- ↑ سمهودی، وفاء الوفاء، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۸۲.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۳۱_۳۳؛ سمهودی، وفاء الوفاء، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۹۵.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۳۱.
- ↑ ابنشبه، تاریخ المدینة المنوره، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۲۷.
- ↑ سمهودی، وفاء الوفاء، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۸۲.
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۱۰ق، ج۷۹، ص۲۷.
- ↑ فراهانی، سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانی، ۱۳۶۲ش، ص۲۲۹.
- ↑ ابنجوزی، تذکرة الخواص، قاهره، ص۶.
- ↑ ابنابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۱۴.
- ↑ پژوهشکده حج و زیارت، بقیع در آینه تاریخ، ۱۳۹۴ش، ص۲۳۶_۲۳۸.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۴۴-۳۴۵.
- ↑ ابناثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱۰، ص۳۵۲.
- ↑ دوری و مطلبی، أخبار الدولة العباسیة، ۱۹۷۱م، ص۲۴؛ نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع، ص۱۷۵.
سرچينې
- ابنابیالحدید، عبدالحمید بن هبةالله، شرح نهج البلاغة، تحقیق: محمد أبوالفضل إبراهیم، بیجا، دار إحیاء الکتب العربیة - عیسی البابی الحلبی وشرکائه، ۱۳۷۸ق.
- ابناثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق.
- ابنجوزی، یوسف بن قزاوغلی، تذکرة الخواص، قاهرة، مکتبه الثقافة الدینیة، بیتا.
- ابنسعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۰ق.
- ابنشبه، عمر بن شبه، تاریخ المدینة المنوره، قم، منشورات دار الفکر، ۱۴۱۰ق.
- پژوهشکده حج و زیارت، بقیع در آینه تاریخ، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۴ش.
- دوری، عبدالعزیز و مطلبی، عبدالجبار، أخبار الدولة العباسیة، بیروت، دارالطلیعة للطباعة و النشر، ۱۹۷۱م.
- سمهودی، علی بن عبدالله، وفاء الوفاء، بیروت، دار الکتب العلمیة، الطبعة الأولی، ۱۴۱۹ق.
- فراهانی، محمدحسین، سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانی، تهران، فردوس، ۱۳۶۲ش.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، ۱۴۱۰ق.
- نجمی، محمدصادق، تاریخ حرم ائمه بقیع، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۶ش.