حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
- د نورو استعمالونو لپاره، فاطمه(ابهام لری کول) وګورئ.
فاطِمه(س) چې په فاطمه زهرا(۵ بعثت ۱۱۰ هجري قمري) مشهوره ده، د اسلام د ګران پیغمبر(ص) او خدیجه کبری(س) لور او د امام علی(ع) میرمن ده. هغه یو له هغو پنجتن پاکو (اصحاب کساء) څخه ده چې د دولسو امامانو منونکي شیعه یې معصوم ګڼي. د شیعو دوهم امام او دریم امام، زینب(س) او ام کلثوم د هغې له اولادونو څخه دي. زهرا، بتول، سیدة نساء العالمین (د دوو جهانونو تر ټولو غوره ښځه) د هغې لقبونه دي او ام ابیها (د پلار مور) د هغې مشهور کنیت دی. فاطمه هغه یوازینۍ ښځه ده چې د نجران له عیسویانو سره د مباهلې په ورځ له رسول الله(ص) سره وه.
کوثر سوره، د تطهیر آيت، د مودت آيت، او د اطعام آيت او ځینې حدیثونه لکه د بضعه حدیث د فاطمې په فضيلت او شان کې نقل شوي دي. په احادیثو کې راغلي چې رسول الله(ص) فاطمه(س) د دواړو جهانونو تر ټولو غوره ښځه معرفي کړی او د هغې غوسه او خوښي یې د خدای غضب او رضا ګڼلې ده.
د فاطمې د ماشومتوب او ځوانۍ په اړه لږ راپورونه شتون لري. له دې دورې څخه یوازې د مشرکانو د ظلمونو په وړاندې له پیغمبر اکرم(ص) سره د هغې مرسته، په شعب ابی طالب کې هغه د شتون او له امام علی(ع) سره یوځای مدینې ته د هغې د هجرت نقل شوی دی.
فاطمې(س) د هجرت په دویم کال له امام علی(ع) سره واده وکړ. د ټولنیزو فعالیتونو ترسره کول د مکې د فتحې په شمول په ځینو جنګونو کې د اسلام له پیغمبر(ص) سره د هغې مرسته دا هغه ځینې کارونه وو چې له هجرته وروسته یې ترسره کړي وو.
د سقیفې په پیښه کې د سقیفې د شورا له کړنو سره د مخالفت په ترڅ کې فاطمې(س) د ابوبکر خلافت غصبی وباله او له هغه سره یې بیعت ونه کړ. د فدک د ضبطولو په کیسه کې او د امام علی(ع) د خلافت د دفاع په وخت کښې هغې یوه خطبه ورکړه چې د فدکیه خطبه په نامه مشهوره ده. د رسول الله(ص) له وفات څخه لږ وروسته او د ابو بکر د پیروانو د هغې په کور باندې د برید په ترڅ کې ټپي شوه، د ناروغۍ په بستره پریوته او له لږې مودې وروسته د 11 هجري کال د جمادیالثاني د میاشتې په دریمه نیټه په مدینه منوره کې په شهادت ورسیده. د پېغمبراکرم(ص) د لور جسد د هغې د وصیت مطابق، د شپې په پټه جنازي او تدفین کړاى شو او قبر يې هيڅکله هم ونه پېژندی شو.
د حضرت زهرا(س) تسبیحات، د فاطمه مصحف ، د فدکیه خطبه د فاطمې د معنوي میراث برخه ده. مصحف فاطمه(س) یو کتاب دی چې د الهي فرښتې لخوا هغې ته الهام شوی او د امام علی(ع) هغه لیکلی دی. د رواياتو له مخې دا كتاب د امامانو په لاس كې و او اوس د امام زمان(ع) په لاس كې دى.
شیعو فاطمه(س) د خپل رول ماډل ګڼي او د هغې د شهادت د کلیزې په مناسبت ماتم کوي چې د د فاطمیې ورځې په نوم یادیږي. په ایران کې د فاطمې(س) د زوکړې کلیزه (۲۰ جمادي الثاني) د ښځو او میندو د ورځې په نوم نومول شوې ده او د نجونو په نامو کې له ټولو ډېر د فاطمې او زهرا نومونه دي.
د فاطمه زهرا(س) په اړه لیکل شوي یا راټول شوي کتابونه په دریو برخو ویشل کیدی شي: مُسنَدنگاری، مَنقَبَتنگاری او ژوند لیک یا بیوګرافي.
نوم او نسب
فاطمه د اسلام د پیغمبر محمد بن عبدالله او خَدیجَه بنت خُوَیلد لور ده. د فاطمې(س) لپاره ډیر لقبونه (شاوخوا 30 لقبونه) یاد شوي دي. زهرا، صادقه، محدثه، بتول، سیدة نساء العالمین، منصوره، طاهره، مُطهّره، زَکیّه، مبارکه، راضیه، مرضیه د فاطمې له مشهورو نومونو څخه دي.[۱]
د فاطمې(ص) لپاره کنیتونه ذکر شوي دي: اُمّاَبیها، اُمالائمه، امالحسن، امالحسین و امالمحسن.[۲]
هم وګورئ: د حضرت فاطمې(س) د کنیتونو او لقبونو لړلیک
ژوندلیک
فاطمه(س) د پېغمبراکرم(ص) او د خديجې(س) اخرنۍ اولاد دی.[۳] د مورخينو په وينا، فاطمه په مکه مکرمه او د خديجې په کور کې د زُقاق (کوڅه، د تېرېدو ځای) العطّارین او زُقاق الحجر په سیمه کې مَسعی سره نږدی دنیا ته راغله.[۴]
زوګړه او ماشومتوب
د شیعو د عام نظر له مخې حضرت فاطمه(س) د بعثت په پنځم کال کې چې د سَنَه اَحقافیه په نامه مشهوره ته (د احقاف سوره د نازلیدو کال)[۵] کې دنیا ته راغله.[۶] شیخ مفید او کفعمي د بعثت دویم کال د فاطمې(س) زوکړې کال ګڼلی دی.[۷] د اهل سنتو د عام نظر له مخې د فاطمې(س) زوکړه له بعثته پنځه کاله مخکې وه.[۸]
په شيعه سرچینو کې د فاطمې(س) د زوکړې ورځ د جمادي الثاني په شلمه ياده شوې ده.[۹] له امام باقر(ع) څخه د يو روايت له مخې دغه نوم د خدای پاک له خوا ورکړی شوی دی. د دې روايت په دوام كې د دې نوم په ایښودو په اړه راغلي دي، چې خداى(ج) هغه په میثاق (د الست د عهد په ورځ په عالم زر) كې په علم سره جلا كړه او له ناپاکو يې لرې کړه.[۱۰] همدارنګه د هغه روایت له مخې چې په ذخائرالعقبی کتاب (په اومې هجرۍ کې لیکلی شوی) له رسول الله(ص) څخه نقل شوي دي چې فاطمه ته ځکه فاطمه نامه ورکړې شوه چې خدای هغه او د هغې اولاد د جهنم له اوره ساتلی است.[۱۱]
د فاطمې بيبي د ماشومتوب او ځوانۍ د ژوند په اړه لږ تاریخي راپورونه راغلي دي.[۱۲] د تاریخي راپورونو له مخې، د پیغمبر د دعوت له څرګیندیدو وروسته، فاطمه په ځینو مواردو کې په خپل پلار باندې د مشرکانو د تاوتریخوالي شاهده وه. پر دې سربېره د فاطمې د ماشومتوب درې کاله شِعب ابی طالب کې تېر شوي چې دا کلونه په بني هاشمو او د پېغمبر اکرم په پيروانو باندې د مشرکانو له خوا تر اقتصادي او ټولنيز فشار لاندې تېر شول.[۱۳] فاطمې هم په ماشومتوب کې خپله مور خديجه له لاسه ورکړه.[۱۴] له د پيغمبر(ص) د وژلو په اړه د قريشو فيصله، [۱۵] مکې څخه د پيغمبر د شپې وتل او مدينې ته هجرت او د حضرت فاطمې(س) د امام علي(ص) او ځينو ښځو سره مدينې ته هجرت، د زهرا بيبي(س) د ماشومتوب تر ټولو مهمې پيښې وې.[۱۶]
جوړ راتلل او واده
اصلی مقاله: د علی(ع) او فاطمه(س) واده
فاطمې(س) ډېر غوښتونکي درلودل. خو بالاخره یې له امام علي(ع) سره واده وکړ. د ځينو څېړونکو په اند، مدينې ته د پېغمبراکرم(ص) له هجرته او د اسلامي ټولنې له رهبرۍ وروسته، د فاطمې(س) له پېغمبراکرم(ص) سره د خپلولۍ له امله په مسلمانانو کې د درناوي وړ وګرځیده او ډېر لوړ مقام یې وموند.[۱۷] پر دې مسئلې سربېره له فاطمې(س) سره د پېغمبراکرم(ص) د مينې څرګندونه[۱۸] او د هغې زمانې د ښځو په پرتله د فاطمې ځانګړتياوې[۱۹] د دې لامل شوې، چې ځينې مسلمانان د پېغمبراکرم(ص) له لور سره د واده غوښتنه وکړي.[۲۰] د قريشو يو شمېر مشران چې تر نورو مخکې يې اسلام قبول کړى و او يا یې کافي مالي ځواک درلود هغوي د فاطمې غوښتې ته راغلل.[۲۱] ابوبکر، عمر[۲۲] او عبدالرحمن بن عوف[۲۳] په دغو کسانو کې وو. ټولو غوښتونکیو له پیغمبره انکار واورېد.[۲۴] رسول الله(ص) به د هغوی د غوښتنې په ځواب کې فرمایل: د فاطمې واده یو آسماني کار دی او د خدای حکم ته اړتیا لري.[۲۵] او په ځینو مواردو کې یې د فاطمې د هغه ناخوښۍ یادونه هم کړې ده چې له غوښتونکو سره یې لرله.[۲۶]
علي(ع) له پېغمبر اکرم سره د کورنۍ اړيکو او د فاطمې د اخلاقي او ديني ځانګړتياوو له امله، له فاطمې سره د واده کولو ته ډېره لېوالتيا درلوده;[۲۷] خو د تاریخ پوهانو په وینا هغه ځان ته دا اجازه نه ورکوله چې د پېغمبر د لور غوښتنه وکړي.[۲۸] سعد بن معاذ دغه مسله پېغمبر اکرم ته وړاندې کړه او پېغمبر اکرم د علي غوښتنې سره موافقه وکړه.[۲۹] پېغمبراکرم(ص) بيبي فاطمې ته د امام علی(ع) غوښتنه او د هغه اخلاقی فضیلت او ځانګړتیاوې بیان کړې چې د فاطمې رضایت ورسره شو.[۳۰] پېغمبراکرم(ص) هم د خداى په حکم له فاطمې(س) سره له علي(ع) واده وکړ.[۳۱] علي(ع) هم د نورو مهاجرينو په څېر له هجرته وروسته په لومړيو مياشتو کې له سخت اقتصادي حالت سره مخ و.[۳۲] نو د پيغمبر د مشورې له هغه خپله زغره خرڅه کړه (یا یې ګروي کیښوده) او د هغې قیمت یې د فاطمې بيبي مهر کېښود.[۳۳] د علي(ع) او فاطمې(س) د عقد مراسم په جومات کې د مسلمانانو په شتون کې ترسره شول.[۳۴] د واده د نېټې په اړه اختلاف شته. په ډېرو سرچینو کې د هجري دويم کال ذکر شوی دی.[۳۵] د واده مراسم د بدر له جګړې وروسته د دویم هجري قمري کال د شوال یا ذوالحجې په میاشت کې ترسره شول.[۳۶]
علي(ع) سره ګډ ژوند
هم وګورئ: د حضرت فاطمه(س) کور
په تاریخي او روایتي راپورونو کې راغلي دي چې فاطمې(س) به له علي(ع) سره په مختلفو طریقو او حتی د پیغمبر په حضور کې مینه کوله او هغه یې غوره خاوند بللی دی.[۳۷] نقل شوي دي چې فاطمې علی(ع) ته په کور کښې هغه ته د مینې په ټکو سره[۳۸] او په عام خلقو کښې د اباالحسن په لقب سره خطاب کاوه[۳۹] په ځینې راپورونو کې راغلي دي چې فاطمې(س)به په کور کې ځان په عطرو او د سینګار نورو څیزونو سره سینګاروه.[۴۰]
د فاطمې(س) او علي(ع) د ژوند لومړۍ دوره له سختو اقتصادي شرایطو سره مخ وه[۴۱] او کله کله به یې د حسنینو(ع) د مړولو لپاره خواړه نه موندل؛[۴۲] خو فاطمې(س) په دغه حالت باندې نیوکه نه کوله. او کله کله به یې خپل خاوند سره د ژوند د سامان په برابرولو کې د مرستې لپاره له وړيو څخه رسۍ جوړولې.[۴۳]
د پېغمبراکرم(ص) د سپارښتنې پر بنسټ،[۴۴] فاطمې(س) غوښتل چې د کور دننه چارې په خپله وکړي او له کور بهر چارې علي(ع) ته پرېږدي.[۴۵] کله چې يې فضه د هغوي کور ته د نوکرې په توګه ولېږله، نو د کور نيمايي کار به يې پخپله کاوه او نيم به يې فضې ته پرېښوده.[۴۶] د ځینو راپورونو له مخې، د فاطمې(س) د سپارښتنې مطابق به یوه ورځ د کور کار فاطمه بيبي کاوه او بله ورځ به فضې کول.[۴۷]
امام علی(ع) به له بلی خوا د فاطمې بيبي احترام کاوه. له امام علی(ع) څخه روایت شوی دی چې ما هیڅکله فاطمه نه ده غوسه کړې او نه هم فاطمې چیرته زه غوسه کړې یم.[۴۸] د ابوبکر او عمر په کیسه کې چې له فاطمې سره د ملاقات لپاره یې له امام علی(ع) غوښتلي وو هغې علي(ع) ته وفرمايل: کور ستا دی او دا ښځه چې له تا سره خبرې کوي ستا ښځه ده، هر څه چې غواړې هغه وکړه.[۴۹]
اولادونه
شیعه او سني سرچینې په دې موافق دي چې حسن،[۵۰] حسین،[۵۱] زینب[۵۲] او ام کلثوم[۵۳] د فاطمې او علي څلور اولادونه دي.[۵۴] د شیعو او ځینې اهل سنتو په سرچینو کې ذکر شوي چې یو هغوي یو بل اولاد هم و چې د رسول الله(ص) څخه وروسته په پیښو کې فاطمې ته د هغه زیانونو په پایله کې سقط شوی و چې هغې ته رسیدلي وو، د هغه نوم مُحسِن یا مُحَسَّن ذکر شوی دی.[۵۵]
د ژوند اخرنۍ پیښې
د فاطمې د ژوند په وروستیو څو میاشتو کې له هغې سره بدمرغه پیښې وشوې؛ لکه څنګه چې ویل شوي، په دې موده کې هیچا زهرا(س) په خندا نه وه لیدلې.[۵۶] د پېغمبراکرم(ص) وفات،[۵۷] د سقیفې کیسه، د خلافت غصب، د ابوبکر په لاس د فدک نیول او د صحابه په حضور کې د فدکیه خطبه لوستل[۵۸] د هغې د ژوند تر ټولو مهمې وروستی پیښې وې. فاطمه له علي(ع) سره يو ځاى د ثقيفې د شورا او د ابوبکر د خلافت له اصلي مخالفانو څخه وه؛[۵۹] له همدې امله ورته د خلافت له خوا ګواښونه وشول، چې یوه بېلګه یې د فاطمې د کور د سوځولو ګواښ دی.[۶۰] د علي(ع) او د ابوبکر د مخالفانو له هغه سره بیعت نه کول او د فاطمې په کور کښې د هغوي د ناستې اعتصاب د دې سبب شوو چې د خليفه ملګري د هغې په کور باندې حمله وکړي او په دې برید کې فاطمه د ابوبکر سره د اجباري بیعت کولو لپاره د علي د مخنیوي له امله[۶۱] ټپي شوه او ماشوم یې سقط شو.[۶۲] له دې پېښې وروسته فاطمه ناروغه شوه او لږه موده وروسته شهید شوه.[۶۳] په الاحتجاج کتاب کې دا هم راغلي دي چې هغه د مدینې له هغو ښځو سره خبرې وکړې چې د هغه کور ته د تپوس (عیادت) لپاره راغلې وې، چې په دې کې د رسول الله(ص) له وفات وروسته د خلکو له دریځونو د هغې بيبي خپګان ځینې نورې خبرې څرګند کړي دي.[۶۴]
فاطمې بيبي علي(ع) ته وصيت وکړ چې مخالفين دې د هغې په جنازې لمونځ او د دفن په مراسمو کې ګډون ونه کړي او له علي(ع) څخه يې وغوښتل چې په شپه کې يې ښخه کړي.[۶۵] د مشهورو نظريو له مخې[۶۶] فاطمه(س) د جمادي الثاني په دریمه د هجرت په ۱۱کال په مدينه منوره کې شهيده شوه.[۶۷] عمر یې اتلس کاله ښودل شوی دی؛[۶۸] خو د امام باقر(ع) په یوه روایت کې د هغې عمر ۲۳ کاله ښودل شوی دی.[۶۹]
ګډونونه او سیاسي دریځونه
فاطمه(س) ډېر ټولنیز فعالیتونه او سیاسي دریځونه درلودل. مدینې ته هجرت، د احد په جګړه کې د رسول الله(ص) درملنه،[۷۰] په احد کې د حمزه له خور صفیه او د رسول الله(ص) ترور سره د حمزه سید الشهداء د جسد څنګ ته کیدل.[۷۱] د خندق په جګړه کې پیغمبر(ص) ته خواړه رسول[۷۲] او د مکې په فتحه کې له هغه سره ملتیا[۷۳] د پيغمبر(ص) له وفاته وړاندې د هغې له فعالیتونو څخه دي. خو د فاطمې(س) زیاتره سیاسي فعالیتونه د پیغمبر(ص) له وفات وروسته، د هغې په لنډ ژوند کې دي. له هغو ځینې مهم سیاسي دریځونه دا دي: د سقیفې له پېښې سره مخالفت او له رسول الله)ص( وروسته د ابوبکر د خليفه ټاکنه، د مهاجرو او انصارو د مشرانو کورونو ته تلل او له هغوی څخه د امام علي(ع) د فضيلت او د خلافت لپاره د برترۍ اقرار اخستل. د فدک د ملکيت د بیرته ترلاسه کولو لپاره هڅه کول، د مهاجرينو او انصارو په ډله کې د خطبه فدکيه لوستل، د هغې په کور باندې د بريد په پيښه کې د علي(ع) دفاع او د (انصارو او مهاجرو) د ښځو په هغه ډله کې وینا کول چې د هغه تپوس ته راغلې وې او له مړینې وروسته یې په پټ پناه د دفن کولو او د مراسمو د ترسره کولو وصیت. د ځينو څېړونکو په اند د پېغمبراکرم(ص) له وفات وروسته د فاطمې ډېرې خبرې او چلندونه د ابوبکر او د هغه د پلويانو له خوا د خلافت د غصبولو پر وړاندې يو ډول سياسي غبرګون او لاريون وو.[۷۴]
د سقیفه شورا له پرېکړې سره مخالفت
اصلي مقاله: د سقیفه بني ساعده پیښه
د سقیفه د شورا له جوړیدو او د خلیفه په توګه له ابوبکر سره د ځینو کسانو له بیعت وروسته فاطمې له علي(ع) سره او یو شمیر صحابه کرامو لکه طلحه او زبیر له دې کار سره مخالفت وکړ؛[۷۵] ځکه چې د غدیر په پیښه کې پېغمبراکرم(ص) امام علي د خپل ځای ناستي په توګه ښودلی و.[۷۶] د تاريخي روايتونو له مخې، فاطمه(س) به له علي(ع) سره يو ځاى اصحابو ته ورتله او له هغوى يې مرسته وغوښته. د فاطمې د غوښتنې په ځواب کې به اصحابو وویل چې که هغې د ابوبکر سره له بیعت کولو مخکې دا غوښتنه کړې وای نو د علي(ع) د خلافت حمایت به یې کړی و.[۷۷]
د فدک کیسه او د خطبه فدکیه
اصلی مفاله: د فدک کیسه او فدکیې خطبه
وروسته له دې چې ابوبکر له فاطمې(س) څخه فدک واخست او د خپل خلافت د ګټو لپاره يې ضبط کړ، فاطمې(س) د هغه له دغه عمل سره مخالفت وکړ.[۷۸] هغې له ابوبکر سره د فدک د بېرته ورکولو لپاره خبرې وکړې او د دليل او شاهد له وړاندې کولو وروسته يې [۷۹] ابوبکر په یوه لیکنه کې فدک د فاطمې ملکیت وګڼه. خو عمر بن خطاب په بې احترامۍ سره له فاطمې(س) څخه هغه ليکنه واخستله او ویې شلوله.[۸۰] ځينو سرچينو ويلي دي چې عمر په دې پیښه کې فاطمه(س) ووهله او په دې پيښه کې هغه ټپي شوه او ماشوم یې سقط شو.[۸۱] د فاطمې بيبي د فدک د بېرته راګرځولو هلې ځلې چې کومې پایلې ته ونه رسیدلې هغه بيبي مسجد نبوي ته لاړه او د اصحابو په حضور کې يې يوه خطبه ولوستله چې وروسته د فدکيه خطبه په نامه مشهوره شوه، په هغه کې يې د فدک په غصبولو او د خلافت په غصبولو کې د ابوبکر رضي الله عنه کړنه وغندله. په دې خطبه کې فاطمې(س) د ابوبکر او د هغه د پیروانو د اعمالو پایله د دوزخ اور وګڼله.[۸۲]
دا خطبه په سیاسي غونډو کې د مسلمانو ښځو د ګډون د جواز د ثابتولو لپاره کارول کیږي.[۸۳]
د ابوبکر پر ضد له لاریونونو سره یو ځای کیدل
وروسته له دې چې صحابه کرامو ابوبکر خليفه ونوماوه او له هغه سره يې بيعت وکړ او د حضرت علي(ع) د جانشينۍ په اړه يې د پېغمبراکرم(ص) وينا ته پام ونه کړ، فاطمې(س) او علي(ع)، بني هاشمو او يو شمېر اصحابو. له دې بیعت سره مخالفت وکړ او د فاطمې په کور کې په اعتصاب کښیناستل.[۸۴] عباس بن عبدالمطلب، سلمان فارسي، ابوذر غفاري، عمار بن ياسر، مقداد، اُبیّ بن کَعب او د بني هاشمو يوه ډله په ناستو کسانو کې وو.[۸۵]
په کور باندې د یرغل په پیښه کې د علي(ع) دفاع
اصلی مقاله: د حضرت فاطمه(س) په کور د یرغل پېښه
د علي(ع) پر کور د ابوبکر د خلافت د پلويانو له بريد وروسته فاطمه(س) د بريدګرو په مقابل کې ودرېده او د علي(ع) ابوبکر سره بیعت ته په زور د بوتلو مخه يې ونيوله.[۸۶] د سني عالم ابن عبد ربه چې په دریمې او څلورمې پيړۍ کې تېر دی، روایت دی چې کله ابوبکر د فاطمې(س) په کور کښې د خپلو مخالفانو له ناستي خبر شو نو امر یې وکړ چې هلته حمله وکړي او منتشر یې کړي. او د مقاومت په صورت کې هغوی سره جنګ وکړي. عمر له څو کسانو سره د فاطمې کور ته ورغی او له ناستو کسانو یې وغوښتل چې له کوره ووځي. بیا یې ګواښ وکړ چې که د ده له حکم څخه سرغړونه وکړي کور به یې وسوځوي.[۸۷] عمر او نور برید کوونکي په زوره کور ته ننوتل. په همدې حال کې حضرت فاطمې(س) بریدګرو ته ګواښ وکړ چې که له کوره ونه وځي نو خدای ته به شکایت وکړي.[۸۸] له همدې امله بریدګر له کوره ووتل او له علي او بني هاشمو پرته نور ټول یې د ابوبکر د بیعت لپاره جومات ته بوتلل.[۸۹]
بریدګرو له اعتصاب کوونکیو کسانو څخه له بیعت اخیستو وروسته، د دې لپاره چې له امام علی(ع) او بنی هاشمو هم بیعت واخلي، یو ځل بیا د فاطمې(س) په کور حمله وکړه او د کور دروازې ته یې اور ورته کړ. فاطمه چې د دروازې شاته وه، د عمر، قنفذ او نورو اصحابو د زور، او ګزار له سببه، ټپي شوه او جنین (محسن(ع)) یې سقط شو.[۹۰] په ځینې راپورونو کې راغلي دي چط قنفذ فاطمه بيبي د دروازې او دېوال تر منځ يې راوسته[۹۱] او دروازه يې پر فاطمې(س) ورووهله او د هغې پختۍ يې ماته کړه.[۹۲] له دې پېښې وروسته فاطمه(س) د ناروغۍ په کټ پریوته.[۹۳]
له ابوبکر او عمره د فاطمې(س) خپګان
د فدک په پيښه کې له فاطمې او علي سره د ابوبکر او عمر تاوتریخوالی او له خلیفه سره د جبري بیعت اړوند پیښې، د ابوبکر او عمر په وړاندې د فاطمې غوسه د خپل ژوند تر پایه پورې وه.[۹۴] د راپورونو له مخې د عمر او نورو یرغلګرو د فاطمې پر کور له برید کولو وروسته، ابوبکر او عمر پریکړه وکړه چې د بخښنې لپاره د فاطمې کور ته لاړ شي. خو فاطمې هغوی ته د ننوتو اجازه ورنکړه. دوی بالاخره د علي په منځګړیتوب د فاطمې کور ته ننوتل. کله چې فاطمې له دغو دوو سره وکتل خپل مخ یې دېوال ته وګرځاوه او د هغوی سلامونه یې بې ځوابه پرېښودل. فاطمې(س) د بضعه د حديث له يادولو وروسته چې پېغمبر اکرم د خپلې خوښۍ او غصې ته د فاطمې په خوښۍ او غوسه کې ځاى کړى و، فاطمې ابوبکر او عمر ته اعلان وکړ چې تاسو د هغې د غصې لامل شوي یئ.[۹۵] په ځینې راپورونو کې راغلي دي چې فاطمې(س) قسم وخوړ چې له هر لمانځه وروسته به په هغوي لعنت کوي.[۹۶]
د مهاجرو او انصارو ښځو سره په لیدلو کې خطبه
اصلي مقاله: د مدینې د ښځو په غونډه کې د حضرت فاطمې(س) وینا
د پېغمبراکرم(ص) له وفاته وروسته او د فاطمې له ناروغیدو او په بسترې له پریوتلو وروسته، د فاطمې بيبي کور ته د مهاجرو او انصارو ښځې د هغې تپوس ته راغلې او د فاطمې(س) د هغوي د پوښتنو په ځواب کې ځینې خبرې وکړې. حضرت فاطمه(س) په دغه غونډه کښې د خدای پاک له حمد او ثنا او په خپل پلار باندې له درود او سلام استولو وروسته د (مهاجرينو او انصارو) سخته غندنه وکړه له دې سببه چې هغوي د پيغمبر(ص) جانشين یې له خپل ځایه لری کړاو د رسالت له مرکز یې لری ک؛ او ځانونه یې په ښکاره تاوان کې واچول. حضرت زهرا(س) د خپلو خبرو په دوام کښې وفرمایل چې له امام علی(ع) څخه خلقو ځکه مخ اړولی دی چې له هغه انتقام واخلئ له دې سببه چې هغه عدالت اجرا کوي او ساتنه یې کوي. او څرګنده یې کړه چې که هغوی د هغه د حکومت ملاتړ کړی وای او هغه یې منلې وې. هغوي به يې د داسې ګوارا اوبو ډنډ ته رسولي وو، چې له دواړه خواوې يې اوبو راوړیدلی وې، او د ځمکې او اسمانونو د برکتونو دروازې به هغوي ته پرانېستې شوې وې او اوس چې یې د هغه واکمني او حکومت نه دی منلی، نو الله به دوي ته د دوي د کړنو سزا ورکوي[۹۷] د ځینو راپورونو له مخې، له دې لیدلو وروسته، کله چې مهاجرین او انصار خبر شول، دوی فاطمې ته راغلل، چې (په ظاهره) بخښنه وغواړي او (په قصدي توګه) د هغه څه توجیه وکړي، چې د ابوبکر سره یې بیعت کړی و. حضرت زهرا(س) هغوي ته وفرمایل: له ما څخه لیرې شه، ځکه چې د غیر صادقانه بخښنې وروسته هیڅ عذر نه پاتې کیږي او ستاسو دغه خطا او غلطی د راګرځیدو وړ نه ده.[۹۸]
شهادت، جنازه، دفن
اصلي مقالې: د حضرت فاطمې(س) شهادت او د حضرت فاطمې(س) جنازه او تدفین
فاطمه له لږې ناروغۍ وروسته په يوولسم هجري قمري کال کښې د هغه پیښو له سببه چې د پيغمبر(ص) له وفاته وروسته وروسته یې وزغملی وفات شوه.[۹۹] د شهادت د تاریخ په هکله بیلا بیل نظرونه شته او د پېغمبراکرم(ص) له وفات څخه له څلویښتو شپو تر اته مياشتو، يادونه شوې ده.[۱۰۰] د شیعو تر ټولو مشهور قول[۱۰۱] د جمادي الثاني درېيمه ده؛[۱۰۲] يعنې د پيغمبر اکرم(ص) له وفات څخه ۹۵ ورځې وروسته.[۱۰۳] د دې قول سند د امام صادق(ع) روایت دی.[۱۰۴] د نورو نظرونو له مخې د پیغمبر(ص) له وفات څخه ۷۵ ورځې وروسته،[۱۰۵] (۱۳ جمادي الاول)[یادونه ۱] د ربیع الثاني اتمه[۱۰۶]، د ربیع الثاني د میاشتې دیارلسمه[۱۰۷] او د رمضان د میاشتې دریمه[۱۰۸] د فاطمې د شهادت ورځ ده.
امام کاظم(ع) په یوه روایت کې د فاطمې(س) شهادت روښانه کړی دی[۱۰۹] د امام صادق(ع) په يو روايت کښې د فاطمې(س) د شهادت علت د قنفذ د تورې کاش سره ګوزار دی چې د محسن د سقط او هغې بيبي د بيمارۍ سبب شوی دی او بیا د هغې د شهادت سبب شوی دی.[۱۱۰]
د ځینو څیړونکو په وینا، د فاطمې دا وصیت چې په پټه توګه د هغې جسد ښخ کړی شي، د خلافت په وړاندې د هغې وروستی سیاسي عمل و.[۱۱۱]
د ښخولو ځای
اصلي مقاله: د حضرت فاطمه(س) د ښخولو ځای
حضرت فاطمې له شهادته مخکې وصيت کړی و چې نه غواړي هغه خلک چې پر هغې یې ظلم کړی او د هغې د غضب لامل شوي دي د هغې پر جنازې کې ګډون وکړي. له همدې امله يې غوښتلي وو چې د هغې جنازه او دفن دې په پټه وکړی شي او د هغې د ښخولو ځاى دې پټ وساتلی شي.[۱۱۲] د مورخينو په وينا، علي(ع) خپلې مېرمنې ته د اسماء بنت عميس په مرسته غسل ورکړ[۱۱۳] او د هغې پر جسد يې په خپله لمونځ وکړ.[۱۱۴] له امام علی(ع) نه علاوه څو نورو خلقو هم په دغه لمانځه کښې ګډون وکړ چې د خلقو د شمېر او نومونو په باره کښې اختلاف دی. تاریخي سرچینو له مخې امام حسن، امام حسین، عباس بن عبدالمطلب، مقداد، سلمان، ابوذر، عمار، عقیل، زبیر، عبدالله بن مسعود او فضل بن عباس په دې لمانځه کې ګډون کړی و.[۱۱۵]
امام علي(ع) له ښخولو وروسته د قبر نښې له منځه يوړې تر څو قبر يې و نه پيژندل شي.[۱۱۶] سربېره پر دې چې د قبر دقيق ځای معلوم نه دی، په اړه هم بېلابېل روايتونه دي چې قبر په کومه سیمه کې دی.[۱۱۷]
- ځينو په روضة النبي د حضرت فاطمې(س) د ښخولو ځاى ګڼلى دى.[۱۱۸]
- د حضرت فاطمې او امام علی(ع) کور د ښخولو بل ځای ښودل شوی دی. د بني اميه په زمانه کې د مسجد نبوي په پراخوالي سره دا ځای د مسجد يوه برخه شوه.[۱۱۹]
- ځینو سرچینو په مطلق ډول د بقی قبرستان د حضرت فاطمې د ښخولو ځای بللی دی.[۱۲۰]
- د عقیل بن ابی طالب کور بل ځای دی چې سرچینې یې د فاطمې د ښخولو ځای ګڼي[۱۲۱] د عقیل کور یو لوی کور دی چې د بقیع هدیرې ته څېرمه و.[۱۲۲] او په هغې کې د فاطمه بنت اسد، عباس بن عبدالمطلب او یو شمیر شیعه امامانو(ع) خاورو ته له سپارلو وروسته، دا کور د استوګنې له حالت څخه په عام زیارت ځای بدل شو.[۱۲۳]
فضیلتونه
اصلي مقاله: د حضرت فاطمې(س) فضیلتونه
د شيعو او سنيانو په روايي، تفسيري او تاريخي سرچینو کې د حضرت زهرا(س) لپاره ډېر فضيلتونه راغلي دي. له دې فضیلتونو څخه ځینې یې قرآني اصل لري لکه د تطهیر آیت او د مباهلې آیت. په دې ډول فضیلتونو کې د آیتونو د نازلیدو شان د پیغمبر د اهل بیتو په اړه دی او فاطمه هم له اهلبیتو(ع) څخه ده. په احادیثو کې هم یو شمیر فضیلتونه ذکر شوي دي لکه د بَضعه او مُحَدَّثه حدیثونه.
عصمت
اصلي مقاله: د حضرت زهرا(س) عصمت
د علامه مجلسي په وينا، شيعه ګان د فاطمې(ص) په عصمت باندې قطعي اجماع لري.[۱۲۴] د تطهیر آيت،[۱۲۵] د بضعه حديث او هغه احاديث چې د اهل بيتو(ع) د عصمت څرګندونه کوي د فاطمې(س) د عصمت لپاره دلیلونه ګڼل کیږي.[۱۲۶] د تزکیې د آیت له مخې، خدای تعالی اراده کړې ده چې اهل بیت(ع) له هر ډول ناپاکۍ او پلیتۍ څخه پاک کړي او د ډیرو شیعه او سني روایتونو له مخې فاطمه د اهل بیتو مصداق ده.[۱۲۷] د حضرت زهرا(س) د عصمت لازمه دا ده چې هغه د پیغمبرانو او امامانو ځینې ځانګړتیاوې لکه د وینا او چلن حجیت، د تفسیر او د دین د تشریح کولو وړتیا درلوده. او د هغې عملي چلند او دریځونه د حق او باطل د توپیر لپاره معیار دي او همدارنګ د ژوند په ډګرونو کې هم یوه بشپړه بیلګه ګڼل کیږي.[۱۲۸]
د اهل سنتو په روایي او تاریخي سرچینو هم ځینې روایتونه راغلي دي چې رسول الله(ص) د تطهیر آیت په شهادت سره خپل اهلبیت فاطمه(س)، علي(ع)، حسن(ع) او حسین(ع) له ټولو ګناهونو څخه پاک ګڼلي دي.[۱۲۹]
عبادت
اصلي مقاله: د حضرت فاطمه(س) لمونځ
فاطمه زهرا(س) هم د رسول الله(ص) په څیر له عبادت سره ډیره مینه درلوده او د خپل ځینې وختونه به یې په لمونځ او مناجات سره تیرول.[۱۳۰] په ځینې سرچینو کې راغلي دي چې فاطمې(س) غیبي امداد شوی؛ د بېلګې په توګه سلمان فارسي په دې خبره حيران شو چې زهرا(ع) د ژرندې تر څنګ قرآن تلاوتوي او د ژرندې ډبره په خپله راګرځي او په دې اړه يې له رسول الله(ص) سره خبرې وکړې. رسول الله(ص) ځواب ورکړ: «... خدای ج جبرائیل رالیږلی دی چې ژرنده د هغې لپاره وګرځوي».[۱۳۱] اوږده لمونځونه، شپې روڼول، د ګاونډیانو[۱۳۲] په شمول د نورو لپاره دعا کول، روژې نیول، د شهیدانو د قبرونو زیارت کول د فاطمه(س) له اخلاقی ځانګړتياوو څخه دي چې د اهل بيتو، ځينو صحابهاو تابعینو په خبرو کې پرې ټينګار شوى دى.[۱۳۳] په همدې اساس د دعاګانو، او مناجاتو په ځينې کتابونو کې ځینې لمونځونه، دعاګانې او تسبیحات فاطمې(س) ته منسوب شوي دي.[۱۳۴]
خدای او پیغمبر سره د فاطمې مقام
شیعه[۱۳۵] او سني[۱۳۶] عالمانو د شوری سوره د ۲۳ آیت پر بنسټ چې د مودت د آیت په نوم یادیږي، له فاطمې سره مینه او محبت د مسلمانانو لپاره د خدای حکم ګڼلی دی. د مودت په آيت كې د پيغمبر(ص) د رسالت اجر د هغه له خپلوانو سره دوستي او مينه ده، چې مفسرينو هغوي اهل بيتو(ص) یاد کړي دي.[۱۳۷] د احادیثو له مخې په دې آیت کې د اهل بیت علیهم السلام خپلوان یا (د مفسرینو په قول) فاطمه(س)، علي(ع) او حسنین(ع) دي،[۱۳۸] له آیه مودت پرته داسې روایتونه له پیغمبر(ص) روایت شوي دي چې هغې پر اساس خدای د فاطمې په غضب غضبناک کیږي او هغې په رضا راضي کیږي.[۱۳۹]
سید محمد حسن میرجهاني په خپل کتاب «جُنّة العاصمه» کې یو حدیث نقل کړی دی چې د فاطمې د پیدایښت یې د اسمانونو د پیدایښت لامل ګڼلی دی. دا حدیث چې د لولاک حدیث په نامه یادیږي له رسول الله(ص) څخه روایت شوی دی او په دې اساس د اسمانونو پیدا کول د پیغمبر په پیدایښت پورې اړه لري او د پیغمبر(ص) پیدا کیدل د علي(ع) په پیدایښت پورې اړه لري او د پېغمبراکرم(ص) او علي(ع) پيدايښت د فاطمې په پيدايښت پورې اړه لري.[۱۴۰] ځينې د دې حديث په سند باندې اشکال کوي او محتويات یې د توجيه وړ ګڼي.[۱۴۱]
پېغمبراکرم(ص) له فاطمې(س) سره ډېره مينه درلوده او د نورو په پرتله يې ډېره مينه او احترام کاوه. په یوه حدیث کې چې د بضعه په حدیث مشهور دی، پیغمبر(ص) فاطمه د خپل بدن ټوټه معرفي کوي او فرمایي: چا چې هغې ته تکلیف ورکړ زه یې خپه کړې یم. دا روايت د لومړيو محدثانو لکه شيخ مفید له شيعه فقهاوو او احمد بن حنبل له سني فقهاوو څخه په بېلابېلو ډولونو نقل شوى دى.[۱۴۲] کله به چې رسول الله(ص) په سفر روانیده، اخر به يې فاطمې(س) سره الوداع کوله او کله به چې له سفره راستون شو، نو لومړى به يې له فاطمې سره ليدنه کوله.[۱۴۳]
- د ښځو سرداره
د شيعه او سنيانو په ګڼو رواياتو کې راغلي دي چې فاطمه د جنت له ښځو څخه غوره، د دواړو جهانونو له ښځو څخه غوره او د امت په ښځو کې له ټولو غوره ده.[۱۴۴]
د مباهله په کیسه کې یوازینۍ غوره شوې ښځه
د نجران له عیسویانو سره د مباهلې په کیسه کې د مسلمانو ښځو تر مینځ یوازې فاطمه(س) له رسول الله(ص) سره د ګډون لپاره غوره شوې وه. دا پیښه د مباهله په آیت کې ذکر شوې ده. د تفسیري، روایي او تاریخي سرچینو له مخې د مباهلې آیت د اهل بیتو علیهم السلام په فضیلت او غوره والي کې نازل شوی دی.[۱۴۵] فاطمه، امام علي(ع)، امام حسن(ع) او امام حسين(ع) په دې پيښه کښې پيغمبر(ص) سره وو.[۱۴۶]
د فاطمې له لارې د پیغمبر د نسل دوام
له فاطمې څخه د پیغمبر د نسب دوام او د فاطمې له اولادې څخه د شیعه امامانو ټاکل د هغې بيبي له فضیلتونو څخه ذکر شوی دی.[۱۴۷] ځينو مفسرينو په کوثر سوره کې له فاطمې څخه د پېغمبر اکرم د نسب دوام د کوثر د بېلګې په توګه ګڼلى دى، چې د ډېر خېر په معنا دى.[۱۴۸]
سخاوت
د فاطمې(س) سخاوت د هغې د سلوک له ځانګړتیاوو څخه شمیرل کیږي. له علي(ع) سره په ګډ ژوند کې، کله چې هغه په مناسب اقتصادي حالت کې و، ساده او تل به یې انفاق کاوه.[۱۴۹] د واده په شپه مسکين ته د نوي کالي صدقه کول.[۱۵۰] فقیر ته غالۍ بخښل[۱۵۱] او خپل ټول خوراک مسکينانو، يتيمانو او بنديانو ته ورکول د انفاق له کارونو دي.[۱۵۲] د روايي او تفسيري راپورونو له مخې وروسته له دې چې فاطمه(ع)، علي(ع) او حسنين(ع) خپل ټول خواړه پرله پسې درې ورځې روژه ماتی پر مهال اړمنو ته ورکړل، د هغوى په وياړ د اطعام آيت نازل شو.[۱۵۳]
زهد او ساده ژوند
د حضرت فاطمې په جهیزیه کې شپاړس یا نولس جنسونه وو، چې شپاړس یې د کوچني ژوند وسیله وه، کله چې رسول الله(ص) ولید نو دا دعا یې وکړه: «اللّهُمَّ بارِک لِقَومٍ جُلُّ آنِیَتِهِمُ الخَزَفُ» خدایه د هغو کسانو په لوښو او ژوند کې برکت واچوې چې ډېر لوښي یې د کودړي دي.[۱۵۴]
مُحَدَّثه شونه
له فاطمې(س) سره د فرښتو خبرې کول د هغې له ځانګړنو څخه دي چې د له سببه هغه مُحَدَّثه ونومول شي.[۱۵۵] د پېغمبر اکرم په زمانه کې او د هغه له وفات وروسته له فاطمې سره د ملائکو خبرې فاطمې ته تسلي ورکولو او د پېغمبراکرم(ص) د راتلونکي نسل په اړه خبر ورکولو لپاره وې.[۱۵۶] راتلونکې پیښې چې الهي فرښتې به فاطمې ته وویلې امام علي(ع) به هغه لیکلې چې دا لیکل د مصحف فاطمه په نوم وپیژندل شول.[۱۵۷] په دغه راپور کښې یوازې د یوې فرښتې خبرې ذکر شوی دی او فاطمه(س) یواځی اوریدونکی وه او هغه څه چې فاطمې(س) اوریدلې هغه امام علی(ع) هم اوریدلې او لیکلی دی . له دغې فرښتې سره د ملاقات په وخت کښې د امام علی(ع) شتون د حضرت فاطمې(س) په غوښتنه ؤ. په وافي کتاب کښې د فيض کاشاني په وينا، د دې غوښتنې لامل هغه وېره وه، چې په يوازېتوب کې له پرښتې سره د خبرو پر مهال يې درلوده.[۱۵۸] خو د الکافي په فوټ نوټ کې چې د علي اکبر غفاري او محمد اخوندي په تصحیح سره لیکل شوې دی، د حضرت فاطمې د غوښتنې لامل چې علی(ع) دې موجود وي، دا و چې د فرښتې خبرې ټولې هغې ته یاد نه پاتی کیدې.[۱۵۹] [یادونه 2]
علم او پوهه
د حضرت فاطمه زهرا(س) د عباداتو، تعلیم، اخلاقو، خاوند سره چلند او داسې نورو برخو کې د نمونې په توګه د شونې لازمه دا ده چې له ځانګړي علمي پوهې او کمالاتو څخه برخه منه وي ترڅو د دې په رڼا کې مراجعین د مختلفو علمي اړتیاوو ځواب ووایي.[۱۶۰] د حضرت فاطمې(س) د زيارت په يوه برخه کې هغې بيبي ته دا رنګ سلام اچول شوی دی: «السَّلاَمُ عَلَیْکِ أَیَّتُهَا الْمُحَدَّثَةُ الْعَلِیمَةُ» (پر تا سلام دې وي ای هغې چې له ملايكو ورسره خبرې كړي او ډېره زیاته عالمه یې)[۱۶۱]
د فاطمې(س) د پوهي او د ديني ادب او اخلاقو مراعات او د سوالګر په وړاندي د هغې بې ساري عاجزي يوه پيښه هغه ده چي له امام حسن عسکري(ع) څخه په يوه روايت کي راغلي دي چي يوه ورځ يوې ښځي حضرت فاطمې ته وويل چې زما مور ناتوانه ده د هغه په لمانځه ته په راتلو کې ستونزه لري نو زه یې رالیږلم چې له تاسو څخه ځواب ترلاسه کړم. حضرت زهرا(س) ورته ځواب ورکړ. بیا هغه ښځې بله پوښتنه وکړه او هغې(س) ورته بیا ځواب ورکړ، ښځې نورې پوښتنې وکړې، تر دې چې لس ځله یې پوښتنه وکړه، په دې وخت کې هغه ښځه شرمنده شوه او ویې ویل، چې ما ته ستړی او خپه کړې، له دې نه زیات ستا مزاحمه نه کیږم او نه دې ستړې کوم. فاطمه(س) ځواب ورکړ چې کومه پوښتنه لرې ویې کړه، بیا یې وفرمایل: که یو سړی په کوم ځای کې د دروند بار وړلو لپاره په کار وګمارل شي او سل زره دیناره معاش واخلي، ایا هغه به خفه شي؟ ښځې ځواب ورکړ چې نه. له دې وروسته فاطمې(س) وفرمايل: زه ستا د هرې پوښتنې د ځواب لپاره ستا اجیره يم او د خداى تعالى په نزد د هغې اجر او ثواب له هغه څه څخه زيات دى چې په دنيا کې دي.[۱۶۲]
زیارتنامه
په ځینو شیعه سرچینو کې له امام صادق(ع) څخه د زهرا(س) لپاره یوه زیارتنامه ذکر شوې ده.[۱۶۳] د زيارتنامې د متن له مخې، فاطمه(س) له پيدايښته مخكې د خداى له خوا ازمايل شوې وه او په دې امتحان كې صابره وه.[۱۶۴]
په دې زیارتنامه کې د حضرت زهرا(س) د ولایت منل د ټولو پیغمبرانو او د رسول الله(ص) د منل دي او د هغوی د اطاعت په شان ګڼل شوي دي.[۱۶۵] همدارنګه د دې زيارت له مخې څوک چې د حضرت زهرا(س) اطاعت وکړي او ثابت قدم وي نو له ګناهونو او کثافاتونو څخه به پاکیږي.[۱۶۶]
معنوي میراث
- حضرت زهرا سلام الله علیها:
- مَن اَصعَدَ اِلَی اللهِ خالِصَ عِبادَتِه اَهبَطَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ اِلَیهِ اَفضَلَ مَصلَحَتِه (ژباړه: څوك چې خپل رښتيني عبادتونه خداى ته واستوي، لوى څښتن به ورته تر ټولو ښه مصحلت او ګټه ورورسوي.)[۱۶۷]
د حضرت فاطمې(س) خبرې او عبادي، سیاسي او ټولنیز ژوند د مسلمانانو لپاره د یو میراث په توګه پاتی شوی دی او د مسلمانانو د پام وړ دی او د مسلمانانو په کتابونو کې یې یادونه شوې ده. د فاطمې مصحف، د فدکیه خطبه، د حضرت زهرا تسبیحات او دعاګانې د فاطمې د معنوي میراث یوه برخه ده.
- احادیث د فاطمې(س) د میراث یوه مهمه برخه ده. په دې احادیثو کې دیني، فقهي، اخلاقي او ټولنیز مسایل شامل دي. د هغې ځينې احاديث د شيعه او سني احاديثو په کتابونو کې ذکر شوي دي او يو شمير احاديث یې په مستقل کتابونو کې لکه «مسند فاطمه» او «اخبار فاطمه» په عنوانونو سره تالیف شوي دي. له دغو سرچینو څخه ځينې يې د وخت په تېرېدو سره له منځه تللي دي او يوازې د رجال په کتابونو، ژوند لیکونو او کتاب پیژندونو کې د دغو کتابونو د روايتونه او ليکوالانو په هکله خبرې راغلي دي.[۱۶۸]
- د فاطمې په مصحف کې هغه مطالب شامل دي چې فاطمې له الهي فرښتې څخه اوریدلي او امام علي(ع) لیکلي دي[۱۶۹] د شیعو له نظره د فاطمې مصحف له شیعه امامانو سره و او هر امام د خپل ژوند په پای کې بل امام ته سپارلی دی[۱۷۰] او له امامانو پرته بل چا کتاب ته لاس رسی نه ده درلودلی. دا کتاب اوس د امام زمان(ع) په لاس کې دی.[۱۷۱]
- د فدکیه خطبه د فاطمې له مشهورو ویناوو څخه ده چې د خلافت د غصب او د فدک د غصب په اړه ده. د فدکیه د خطبې په اړه څو تفسیرونه لیکل شوي دي، چې ډیری یې د زهرا(س) د خطبې شرحه یا د خطبه لُمَّه شرحې (د فدکیه د خطبې بل نوم) یاد شوي دي.[۱۷۲]
- د فاطمې زهرا(س) تسبیحات هغه ذکر دی چې فاطمې له رسول الله(ص) څخه زده کړ[۱۷۳] او فاطمه د هغې په زده کولو خوشحاله شوه.[۱۷۴] په شيعه او سني سرچینو كې فاطمې ته د تسبيحاتو د ورزده کولو په اړه ډېر روايتونه شته او ويل كيږي چې د دې ذكر له اورېدلو وروسته امام علي په هيڅ حالت كې دا ذکر پرې نه ښود.[۱۷۵]
- د حضرت زهرا لمونځ هغه لمونځونه دي چې فاطمې له پېغمبراکرم(ص) یا جبرائیل څخه زده کړي وو. دغو لمونځونو په ځينو رواياتو او د دعاګانو په کتابونو کې اشاره شوې ده.[۱۷۶]
- فاطمې(س) ته منسوب شعرونه چې په تاریخي او روایي سرچینو کې راغلي دي. په تاریخي لحاظ دغه شعرونه په دوو دورو پورې تړلي دي: د رسول الله(ص) له وفاته مخکې او له وفاته وروسته. د فاطمې د شعرونو په اړه لیکونه هم خپاره شوي دي.[۱۷۷]
فاطمه په شیعه کلتور او ادب کې
شیعه فاطمه(س) د خپل رول نمونه ګڼي او د فاطمې(س) سیرت په شیعه کلتور او شیعه ژوند کې جریان لري. ځینې مثالونه یې دا دي:
- مهر السنة: د یو روایت له مخې امام جواد(ع) د خپلې میرمنې مهر د حضرت فاطمې(س) د مهر سره برابر کړی، یعنې پنځه سوه درهمه[۱۷۸] دې مقدار رقم ته مهر السنة ویل کیږي. چې د پیغمبر(ص) د مېرمنو او لوڼو مهر دی.[۱۷۹]
- د فاطمې ورځې: شیعه ګان د فاطمې د شهادت په ورځو کې د ماتم مراسم ترسره کوي. په ایران کې د حضرت زهرا د شهادت ورځ د جمادی الثاني په دریمه[۱۸۰] رسمي رخصتي ده او لوی مجتهدان او عالمان په پیاده ماتم کې ګډون کوي.[۱۸۱]
- د ښځو ورځ: په ایران کې د فاطمې(س) د زوکړې کلیزه (۲۰ جمادي الثاني) د ښځو د ورځې په نوم نومول شوې ده.[۱۸۲] د ایران خلک خپلو میندو او میرمنو ته په دې ورځ ډالۍ ورکوي او جشن ترسره کوي.[۱۸۳]
- د واده ورځ: د ایران د اسلامی جمهوریت په جنتری کې د ذی الحجې لومړۍ ورځ د حضرت علی(ع) او فاطمې(س) د واده د کلیزې په نوم نومول شوې ده.
- د بني هاشمو د مالت سمبولیک رغونه: د فاطمی دور په څیر د بني هاشمو د مالت، د بقیع هدیرې او د فاطمې(س) کور په سمبولیک ډول په زاړه ډول جوړیږي او ډیر خلک د دې ځایونو لیدنه کوي.[۱۸۴]
- د تيټر او تابوت ترسره کول: په دې وروستيو کلونو کې د تيټر، او تابوت او د په سړکونو کې هغه دور نندارې ترسره کیږي لکه «بانوی آب و آئینه»،[۱۸۵] «بانوی غریبنشین»[۱۸۶] په بيبي د شهادت په ورځو کې له ځانګړو پروګرامونو څخه دي.
- د نجونو نومول: د هغو شمېرو له مخې چې په 1394 لمریز کال کې د ایران د ملکي ثبت (احصاييه) ادارې له خوا اعلان شوي، د فاطمې او زهرا نومونه په ایران کې د نجونو لپاره په لسو غوره نومونو کې دي. او د 13 میلیونو څخه د زیاتو ایرانیانو نوم فاطمه و.[۱۸۷]
- د فاطمې(س) اولاد ته منسوبول: د شیعو له فرقو څخه زيديه دا عقيده لري چې امامت او رهبري د هغه چا لپاره ده چې د فاطمې له اولادونو څخه وي. له همدې امله زیدیانو یوازې د هغه یو کس د امام په توګه پيروي کوله او د هغه واکمني یې سمه ګڼله چې کوم د فاطمې(س) له اولاده وي.[۱۸۸] د زیدیه سربیره، فاطمیانو، چې نوم یې د فاطمې(س) څخه اخیستل شوی، خپل نسب د فاطمې(س) اولاد ته رسوي.[۱۸۹]
فاطمی ادبیات او شعر
ځینو فارسي شاعرانو او لیکوالانو د فاطمې(س) په اړه ادبي اثار او د هغې په اړه شعرونه لیکلي دي. ځینې په دې باور دي چې د فاطمیون تر ټولو زوړ شعر د هجري پېړۍ په پنځمه پېړۍ پورې اړه لري.[۱۹۰] په معاصره زمانه کې فاطمي شعر د شاعرانو په منځ کې زيات رواج شوی دى، نو ځکه د فاطمي شعر په عنوان سره مشاعره د هغو شاعرانو په شتون کې ترسره کيږي چې په دې برخه کې يې شعرونه ليکلي دي.[۱۹۱] د فاطمي شعرونو د ليکلو زياتوالى د ادب په ډګر کې د ځينو څيړونکو د دې سبب شوى دى چې د فاطمي شعر سبک له شعرونو څخه يو ډول سبک وګڼي چې په هغه کې د فاطمې د ژوند او حالت په باب خبرې کیږي.[۱۹۲]
په معاصرو ادبي اثارو کې «کشتی پهلو گرفته» او «فاطمه فاطمه است» کتابونو ته اشاره کولی شو. د حضرت فاطمه سلام الله علیها د مقام او مرتبې په هکله له مشهورو شعرونو یو د مرحوم آیت الله شیخ محمد حسین غروی اصفهاني چې په کمپاني مشهور دی، شعر دی چې مطلع یې دا ده:
د دې مشهورې قصیدې نور بیتونه دا رنګ دي:
کتاب پیژندنه
مقالهٔ اصلی: د حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها په اړه د کتابونو لړلیک
د فاطمې(س) په اړه لیکنې د هجرت له لومړیو پیړیو راهیسې د مسلمانانو په ځانګړې توګه د شیعو د پام وړ ګرځیدلې وې.[۱۹۴] په تقسیم بندۍ کې هغه اثار چې د فاطمې په اړه لیکل شوي یا راټول شوي په دریو برخو ویشل کیدی شي: مستند لیکنې، منقبت لیکنې، او بیوګرافیک یا ژوند لیک.[۱۹۵]
له هغه مستنداتو او روايي ټولګو څخه چې شیعو لیکلي دي یو د طبری کتاب «دلائل الامامة» له ټولو زوړ مستند دی چې د فاطمه زهرا(س) په هکله لیکل شوی.[۱۹۶] د شیعو ځینې نور مستندونه دا دي:
- «مسند فاطمة الزهراء» د عزیزالله عطاردي کتاب،
- «مسند فاطمه زهرا» د سید حسین شیخ الاسلامي کتاب،
- «نهج الحیاة» (د فاطمه بيبي د خبرو ټولګه) د محمد دشتي کتاب،
- «مسند فاطمه» د مهدی جعفري کتاب،[۱۹۷]
د منقبتونو له کتابونو هم لاندیني څو کتابونو ته اشاره کولی شو:
- «فضائل فاطمة الزهراء از نگاه دیگران» د ناصر مکارم شیرازي کتاب،
- «فاطمه زهرا از نظر روایات اهل سنت» د محمد واصف کتاب.[۱۹۹]
د فاطمه(س) په هکله د اهل سنتو له مستندو د «السقیفه و فدک» د جوهری بصری کتاب ته اشاره کولی شو، او «مَن رُویَ عَن فاطمة مِن اولادِها» د ابنعقده جارودي کتاب او «مسند فاطمه» د دارقطني شافعي کتاب او د مناقبو له کتابونو «فضائل فاطمة الزهراء» د حاکم نیشاپوري کتاب، «الثغور الباسمة فی فضائل السیدة فاطمة» د جلالالدین سیوطي کتاب او «اتحاف السائل بما لفاطمة من المناقب و الفضائل» د محمدعلي مناوي کتابونو ته اشاره کولی شوو.[۲۰۰]
د فاطمې(س) پوهنغونډ چې د نظر علیاکبر رشاد د نظر لاندې لیکل شوی او په شپږو ټوکونو کې یې د هغه بيبي ژوندلیک، منزلت، آثار او معارف، او د ښځې او کورنۍ فقهي، حقوقي او ټولنیز بحثونه بیان کړي دي. دا پوهنغونډ په ۱۳۹۴لمریز کال کې کتاب سال حوزه په اوولسم سمینار کې غوره وګرځید.[۲۰۱]
نمایشي آثار
«بانوی بینشان» د هغه نمایشنامې عنوان دی چې سید حسین فدائيحسین هغه د «کشتی پهلو گرفته (کتاب) پر اساس لیکلی ده. دا نمایشنامه څو څو ځلی د ایران په بیلا بیلو ښارونو کې په د فاطمیې ورځې کښې اجرا شوې ده.[۲۰۲]
«بانوی بهشتی» د هغه انیمیشن نامه ده چې مرکز تولید و نشر دیجیتال انقلاب اسلامی (متنا) له خوا په ١٣٩٧لمیریز کال کې جوړ شوی او خپور شوی دی. په دې انیمیش کې د حضرت فاطمه زهرا(س) شهادت ښودل شوی دی.[۲۰۳]
سینمایی فلم «بانوی بهشت» چې الیکینگ یې ډاریکټر و په ۲۰۲۰ عیسوي کال کې جوړ شوی او ډېر کم نمایش شوی دی.[۲۰۴]
فوټ نوټ
- ↑ صدوق، الامالی، ۱۴۱۷ق، ص۷۴، ۱۸۷، ۶۸۸، ۶۹۱ و ۶۹۲؛ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۴۰؛ مسعودی، اسرارالفاطمیه، ۱۴۲۰ق، ص۴۰۹.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۳، ص۱۶؛ ابنشهرآشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۳۲.
- ↑ وګورئ: صدوق، الخصال، ۱۴۰۳ق، ص۴۰۴؛ ابنهشام، سیرة النبویه، دار المعرفة، ج۱، ص۱۹۰.
- ↑ بتنونی، الرحلة الحجازیة، المکتبة الثقافیة الدینیه، ص۱۲۸.
- ↑ جمعی از محققین، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۲۴۴۳.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۴۵۸؛ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۷۹۳؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، قم، شریف الرضی، ص۱۴۳؛ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۹۰؛ ابنشهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۳۲.
- ↑ مفید، مسارالشریعه، ۱۴۱۴ق، ص۵۴؛ کفعمی، المصباح، ۱۴۰۳ق، ص۵۱۲.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، دارصادر، ج۱، ص۱۳۳. ج۸، ص۱۹؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۰۳؛ ابنعبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۹۹.
- ↑ مفید، مسارالشریعه، ۱۴۱۴ق، ص۵۴؛ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۷۹۳.
- ↑ کلینی، الکافی،۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۶۰.
- ↑ طبری، ذخائر العقبی، ۱۳۵۶ق، ص۲۶.
- ↑ آیا زن مسلمان امروزی میتواند از حضرت زهرا(س) الگو بگیرد؟، پایگاه خبری تحلیلی مهرخانه.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۶۳.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، بیروت، ج۲، ص۳۵.
- ↑ ابن حنبل، مسند احمد بن حنبل، بیروت، ج۱، ص۳۶۸؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، ج۱، ص۱۶۳.
- ↑ محقق سبزواری، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ۱۳۵۹ش، ص۱۷۳-۱۷۴.
- ↑ طباطبایی، «ازدواج فاطمه»، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۱۲۸.
- ↑ طبری، ذخائر العقبی، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۱۶۷؛ متقی هندی، کنزالعمال، ۱۴۰۱ق، ج۷، ص۱۲۹.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۸، ص۱۶۵؛ مغربی، شرح الاخبار، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۲۹؛ سهمی، تاریخ جرجان، ۱۴۰۷ق، ص۱۷۱.
- ↑ طباطبایی، «ازدواج فاطمه»، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۱۲۸.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳۶۳؛ خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۱ق، ص۳۴۳.
- ↑ نسایی، السنن الکبری، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۴۳؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، دارالمعرفة، ج۲، س۱۶۷ و ۱۶۸.
- ↑ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۸۲.
- ↑ خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۱ق، ص۳۴۳.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۱۹.
- ↑ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۹.
- ↑ صدوق، الامالی، ۱۴۱۷ق، ص۶۵۳؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳۶۴.
- ↑ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۴ق، ص۱۴۸.
- ↑ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۴ق، ص۱۴۸.
- ↑ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۰.
- ↑ طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۱۵۶؛ خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۱ق، ص۳۳۶.
- ↑ ابناثیر جزری، اسدالغابة، انتشارات اسماعیلیان، ج۵، ص۵۱۷.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳۵۸.
- ↑ طبری امامی، دلائل الإمامة، ۱۴۱۳ق، ص۸۸-۹۰؛ خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۱ق، ص۳۳۵-۳۳۸.
- ↑ ابنحجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ۱۴۰۴ق، ج۱۲، ص۳۹۱؛ مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۷۳؛ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۸، ص۳۴۰.
- ↑ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۳؛ طبری، بشارة المصطفی، ۱۴۲۰ق، ص۴۱۰.
- ↑ ابنشهرآشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۳۱.
- ↑ خوارزمی، مناقب، ۱۴۱۱ق، ص۲۶۸-۲۷۱.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۳، ص۱۹۲ و ۱۹۹؛ جوهری بصری، السقیفة و فدک، ۱۴۱۳ق، ص۶۴.
- ↑ طوسی، امالی، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۹۵؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۵۶-۵۷؛ صدوق، الأمالی، ۱۴۱۷ق، ص۵۵۲.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، دارصادر، ج۸، ص۲۵.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۳، ص۷۲.
- ↑ خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۱ق، ص۲۶۸.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۳۷۹.
- ↑ حمیری قمی، قرب الإسناد، ۱۴۱۳ق، ص۵۲.
- ↑ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۴۰-۱۴۲.
- ↑ انصاری زنجانی، الموسوعة الکبری، ۱۴۲۸ق، ج۱۷، ص۴۲۹.
- ↑ علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۱۳۴.
- ↑ علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۱۹۸.
- ↑ ابنعساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۱۶۳و۱۷۳.
- ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۲۸۰.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، دارصادر، ج۸، ص۴۶۵.
- ↑ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۱۷۶.
- ↑ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۵۵.
- ↑ شهرستانی، الملل و النحل، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۵۷؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۳ق، ج۱۵، ص۵۷۸؛ مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۴۱۷ق، ص۱۵۴ و ۱۵۵؛ هلالی، اسرار آلمحمد، ۱۳۷۸ش، ص۲۳۱.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۳۸؛ کلینی، کافی، ۱۳۶۳ش، ج۳، ص۲۲۸.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۴۱.
- ↑ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۲۸۹ و ۲۹۰؛ سیدمرتضی، الشافی فیالامامة، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۱۰۱؛ مجلسی، بحارالانوار، دارالرضا، ج۲۹، ص۱۲۴؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۵۳-۳۶۴.
- ↑ جوهری بصری، السقیفة و فدک، ۱۴۱۳ق، ص۶۳؛ ابنابیالحدید، شرح نهجالبلاغة، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۴۷.
- ↑ ابنابیشیبه کوفی، المصنف، ۱۴۰۹ق، ج۸، ص۵۷۲.
- ↑ جوهری بصری، السقیفة و فدک، ۱۴۱۳ق، ص۷۲ و ۷۳.
- ↑ طبرسی، الاحتجاج، ۱۳۸۶ق، ج۱، ص۱۰۹.
- ↑ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴.
- ↑ طبرسی، الإحتجاج، ج۱، ص۱۰۸.
- ↑ ابنشهرآشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۳۷.
- ↑ شبیری، «شهادت فاطمه(س)»، ص۳۴۷.
- ↑ هلالی، اسرار آلمحمد، ۱۳۷۸ش، ص۲۳۱؛ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق. ص۷۹۳؛ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴؛ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۰.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۴۵۸؛ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۶؛ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۹۰.
- ↑ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۹۰.
- ↑ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۴ق، ج۲۰، ص۹۶؛ ابنکثیر، السیره النبویه، ۱۳۹۶ق، ج۳، ص۵۸.
- ↑ واقدی، المغازی، ج۱، ص۲۹۰.
- ↑ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۴ق، ج۲۰، ص۲۴۵.
- ↑ واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۳۵.
- ↑ فرهمندپور، «سیره سیاسی فاطمه»، ص۳۰۹-۳۱۶.
- ↑ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۲۴.
- ↑ امینی، الغدیر، ج۱، ص۳۳.
- ↑ ابنقتیبه دینوری، الامامة و السیاسة، ۱۳۸۰ش، ص۲۹ و ۳۰.
- ↑ جوهری بصری، السقیفة و فدک، ۱۴۱۳ق، ص۱۰۹.
- ↑ جوهری بصری، السقیفة و فدک، ۱۴۱۳ق، ص۱۰۹.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۵۴۳.
- ↑ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۴ق، ص۱۸۴ و ۱۸۵؛ حلبی، السیرة الحلبیة، ۱۴۰۰ق، ج۳، ص۴۸۸.
- ↑ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۱۰-۱۲۱.
- ↑ وګورئ: بهرام، «فعالیتهای اجتماعی زنان از دیدگاه فقه و حقوق»، ص۱۱۸.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۲۴؛ ابنکثیر، تاریخ ابنکثیر، ۱۳۵۱-۱۳۵۸ق، ج۵، ص۲۶۶؛ ابنهشام، سیرة النبویه، دارالمعرفه، ج۲، ص۶۵۶.
- ↑ عسکری، سقیفه: بررسی نحوه شکلگیری حکومت پس از پیامبر، ۱۳۸۷ش، ص۹۹.
- ↑ ابنقتیبه، الامامة والسیاسه، ۱۴۱۳ق، ج۱ ص۳۰.
- ↑ ابن عبدربّه اندلسی، العقد الفرید، دارالکتب العلمیة، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۱۳.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۰۵.
- ↑ ابن ابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۲۱.
- ↑ طبری امامی، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴؛ صدوق، معانی الاخبار، ۱۳۷۹ش، ص۲۰۶.
- ↑ هلالی، اسرار آلمحمد، ۱۳۷۸ش، ص۲۳۱.
- ↑ هلالی، اسرار آلمحمد، ۱۳۷۸ش، ص۲۳۱؛ عاملی، رنجهای حضرت زهرا(س)، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۳۵۰-۳۵۱.
- ↑ طبری امامی، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴.
- ↑ بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۰۱ق، ج۵، ص۸۲.
- ↑ ابنقتیبه دینوری، الامامة والسیاسة، ۱۴۱۳ق/۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۱.
- ↑ کحاله، اعلام النساء، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۱م، ج۴، ص۱۲۳-۱۲۴؛ ابنقتیبه دینوری، الامامة والسیاسة، ۱۴۱۳ق/۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۱.
- ↑ طبرسی، احتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۰۸.
- ↑ طبرسی، احتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۰۹.
- ↑ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۹۳؛ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴.
- ↑ شهیدی، زندگانی فاطمه زهرا، ۱۳۶۳ش، ص۱۵۴.
- ↑ شبیری، «شهادت فاطمه(س)»، ص۳۴۷.
- ↑ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۹۳؛ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴؛ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۰.
- ↑ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۰.
- ↑ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۴۲۷.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۴۱ و ۴۵۸.
- ↑ ابنشهر آشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۳۲.
- ↑ ابنشهر آشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۳۲.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۲۵.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۴۵۸.
- ↑ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴.
- ↑ فرهمندپور، «سیره سیاسی فاطمه»، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۳۱۵.
- ↑ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۸۵؛ ابنشهر آشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۳۷.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۴؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۷۳-۴۷۴.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۱۲۵.
- ↑ هلالی عامری، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۲۰ق، ص۳۹۳؛ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۰؛ صدوق، الخصال، ۱۴۰۳ق، ص۳۶۱؛ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۳ و ۳۴.
- ↑ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۱۹۳.
- ↑ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۰.
- ↑ طبری آملی، دلائل الإمامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۶.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۶۱.
- ↑ ابن عبد الوهاب، عیون المعجزات، قم، ص۵۵.
- ↑ طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۱۱، ص۵۹۹.
- ↑ واقدی، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۳۳.
- ↑ نجمی، «قبر فاطمه(س) یا قبر فاطمه بنت اسد»، سایت پرتال جامع علوم انسانی.
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۴ق، ج۲۹، ص۳۳۵.
- ↑ سیدمرتضی، الشافی فی الامامة، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۹۵؛ ابنشهر آشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۱۲.
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۹، ص۳۳۵.
- ↑ وګورئ: طبرسی، الاحتجاج، ۱۳۸۶ق، ج۱، ص۲۱۵؛ سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۱۹۸.
- ↑ کافی و شفیعیان، «عصمت فاطمه(س)»، ص۷۲.
- ↑ ابنمردویه اصفهانی، مناقب علیبی ابیطالب، ۱۴۲۴ق، ص۳۰۵؛ سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۱۹۹؛ ابنکثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۳۱۶.
- ↑ قزوینی، فاطمه زهرا از ولادت تا شهادت، ص۱۳۱ - ۱۳۲؛ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۲۸.
- ↑ ابنشهرآشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۱۶ و ۱۱۷.
- ↑ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۸۲.
- ↑ ابنشهر آشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۱۹.
- ↑ ر.ک: ابنطاووس، جمال الاسبوع، ۱۳۷۱ش، ص۷۲؛ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش. ج۳، ص۳۴۳؛ سیدبنطاووس، مهج الدعوات، ۱۴۱۱ق، ص۱۳۹-۱۴۲.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۴۳.
- ↑ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۱۹و۲۲۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۷، ص۵۹۵.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۴۳و۴۴؛ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۴۶و۴۷.
- ↑ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۱۹و۲۲۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۷، ص۵۹۵؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۷۵ش، ج۱۷، ص۱۲۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۴۳و۴۴؛ بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۸۱۵؛ سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۷.
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، ج۳، ص۱۵۴.
- ↑ میرجهانی، جنة العاصمة، ۱۳۹۸ق، ص۱۴۸.
- ↑ گفتوگو با آیت اللهالعظمی شبیری زنجانی، سایت جماران.
- ↑ مفید، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۶۰؛ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۴؛ ابن حنبل، مسند احمدبن حنبل، بیروت، ج۴، ص۵.
- ↑ علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۸۶.
- ↑ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۱۸۲؛ طبری امامی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۸۱؛ ابن حنبل، مسند احمدبن حنبل، بیروت، ج۳، ص۸۰؛ بخاری، صحیح البخاری، بیروت، ج۴، ص۱۸۳؛ مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، بیروت، ج۷، ص۱۴۳ و ۱۴۴.
- ↑ ابنکثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۷۹؛ بلاغی، حجةالتفاسیر، ۱۳۸۶ق، ج۱، ص۲۶۸؛ ترمذی، سنن الترمذی، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۲۹۳ و ۲۹۴.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: ابناثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۲۹۳؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۶۸؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۲۴۷.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۷۰ و ۳۷۱.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۷۰ و ۳۷۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۳۷۱؛ فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۳۲، ص۳۱۳؛ بیضاوی، انوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۳۴۲؛ نیشابوری، تفسیر غرائب القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۵۷۶.
- ↑ طبرسی، مکارم الاخلاق، ۱۳۹۲ق، ص۹۴ و ۹۵.
- ↑ مرعشی نجفی، شرح احقاق الحق، کتابخانه مرعشی نجفی، ج۱۹، ص۱۱۴.
- ↑ طبری، بشارة المصطفی، ۱۴۲۰ق، ص۲۱۸ و ۲۱۹.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۶۹.
- ↑ طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۲۱۱؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۶۷۰؛ فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۳۰، ص۷۴۶ و ۷۴۷.
- ↑ محدّث اربلی، کشف الغمة، نشر رضی، ج۲، ص۱۰۷۲.
- ↑ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۸۲.
- ↑ وګورئ: ابنشهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۱۱۶.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۴۰ و ۲۴۱.
- ↑ فیض کاشانی، وافی، ۱۴۰۶ق، ج۳، ص۵۸۱.
- ↑ کلینی، کافی، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۲۴۰.
- ↑ جوادی آملی، فاطمه اسوه بشر، ۱۳۹۷ش، ص۲۳۱.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۵ش، ج۶، ص۱۰.
- ↑ علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳.
- ↑ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۳۶۸؛ طوسی، تهذیب الأحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۹.
- ↑ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۳۶۸؛ آل رسول، «اسرار وجودی حضرت زهرا(س)»، ص۱۶۷.
- ↑ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۳۶۸؛ آل رسول، «اسرار وجودی حضرت زهرا(س)»، ص۱۶۷.
- ↑ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۳۶۸؛ آل رسول، «اسرار وجودی حضرت زهرا(س)»، ص۱۶۷.
- ↑ عدة الداعی، ص ۲۳۳
- ↑ معموری، «کتابشناسی فاطمه»، ج۲، ص۵۶۱ -۵۶۳.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۴۱.
- ↑ صفار، بصائرالدرجات الکبری، ۱۴۰۴ق، ص۱۷۳ و ۱۸۱.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۱، ص۱۲۶.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۹۳؛ ج۱۳، ص۲۲۴.
- ↑ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص ۳۲۰ و ۳۲۱؛ بخاری، صحیح بخاری، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۴۸ و ۲۰۸.
- ↑ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۳۶۶.
- ↑ ابن حنبل، مسند، بیروت، ج۱، ص۱۰۷.
- ↑ سیدبن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۳۷۱ش، ص۷۰ و ۹۳.
- ↑ عالمی، «اشعار فاطمه(س)»، ج۳، ص۱۱۰ -۱۲۰.
- ↑ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸۴.
- ↑ صدوق، المقنع، ۱۴۱۵ق، ص۳۰۲؛ شهیدثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۳۴۴.
- ↑ «ماجرای تعطیل شدن روز شهادت حضرت زهرا(س)»، خبرگزاری فارس.
- ↑ فاطمیه درقم ؛ پیاده روی دو تن از مراجع تقلید تا حرم، خبرگزاری صداو سیما.
- ↑ آییننامههای مصوب شورای فرهنگ عمومی، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمانشاه.
- ↑ ۱۵ پیشنهاد برای هدیه روز مادر، پایگاه اینترنتی بیتوته.
- ↑ نمایشگاه کوچههای بنیهاشم، خبرگزاری مشرق.
- ↑ اجرای نمایشنامه بانوی آب و آیینه، خبرگزاری ایکنا.
- ↑ نمایش بانوی غریبنشین، خبرگزاری ایکنا.
- ↑ «فاطمه نام بیش از ۱۳ میلیون بانوی ایرانی»، سازمان ثبت احوال کشور.
- ↑ رصاص، مصباح العلوم، ۱۹۹۹م، ص۲۳-۲۴.
- ↑ ربانی گلپایگانی، علی، فاطمیان و قرامطه، پایگاه اطلاعرسانی حوزه.
- ↑ مرتضی امیری اسفندقه در گفتوگو با تسنیم: ما حسین فهمیدههای شعر فاطمی هستیم، خبرگزاری تسنیم.
- ↑ کنگره «شعر فاطمی» برگزار شد، خبرگزاری ایسنا.
- ↑ مرتضی امیری اسفندقه از شعر فاطمی میگوید، پایگاه اینترنتی شهرستان ادب.
- ↑ غروی اصفهانی، دیوان، نشر دارالکتب الاسلامیه، ص۳۹.
- ↑ معموری، «کتابشناسی فاطمه»، ج۲، ۵۶۱.
- ↑ معموری، «کتابشناسی فاطمه»، ج۲، ۵۶۱.
- ↑ معموری، «کتابشناسی فاطمه»، ج۲، ص۵۶۳؛ر.ک: طبری، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ۶۵-۷۶.
- ↑ معموری، «کتابشناسی فاطمه»، ج۲، ص۵۶۴.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۲، ص۳۳۲.
- ↑ معموری، «کتابشناسی فاطمه»، ج۲، ص۵۶۷.
- ↑ وګورئ: معموری، «کتابشناسی فاطمه»، ج۲، ص۵۶۲-۵۶۷.
- ↑ «دانشنامه فاطمی(س)»، وبگاه پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی.
- ↑ مصاحبه با خبرگزاری مهر درباره بانوی بینشان
- ↑ انیمیشن "بانوی بهشتی"، شبکه اطلاعرسانی دانا.
- ↑ «بانوی بهشت به نویسندگی یاسر الحبیب اکران میشود...»، سایت دینآنلاین.
سرچينې
- ابنابیالحدید، ابوحامد عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، مصر، دار احیاء الکتب العربیة، چاپ اول، ۱۳۷۸ق.
- ابنابیالحدید، عزالدین، شرح نهجالبلاغة، تحقیق محمدابوالفضل ابراهیم، داراحیاء الکتب العربیة، ۱۳۷۸ق.
- ابنابیشیبه کوفی، عبدالله بن محمد، المصنف فی الاحادیث و الآثار، تحقیق سعید لحام، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹ق.
- ابناثیر جزری، علیبن محمد، اسدالغابة فی معرفة الصحابة، تهران، انتشارات اسماعیلیان، بیتا.
- ابناثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارالصادر، ۱۳۸۵ق.
- ابنحجر عسقلانی، احمدبن علی، تهذیب التهذیب، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۴ق.
- ابنسعد، محمدبن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
- ابنسعد، محمدبن سعد، الطبقات الکبری، بیروت، دارصادر، بیتا، بیجا.
- ابنشهرآشوب، محمدبن علی، مناقب آل ابیطالب، گروهی از اساتید نجف اشرف، النجف الاشرف، المکتبة الحیدریة، ۱۳۷۶ق.
- ابنعبدالبر، یوسف بن عبدالله قرطبی، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، تحقیق علیمحمد بجاوی، بیروت، دارالجیل، ۱۴۱۲ق.
- ابنعبدربّه اندلسی، احمد بن محمد، العقد الفرید، تحقیق علی شیری، بیروت، داراحیاءالتراث العربی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
- ابنعساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ق.
- ابنقتیبه دینوری، ابومحمد عبدالله بن مسلم، الامامة و السیاسة، ترجمه سید ناصر طباطبایی، تهران، ققنوس، ۱۳۸۰ش.
- ابنقتیبه دینوری، ابومحمد عبدالله بن مسلم، الامامة والسیاسة، تحقیق علی شیری، قم، شریف رضی، ۱۴۱۳ق/۱۳۷۱ش.
- ابنکثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، تحقیق علی شیری، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق.
- ابنکثیر، اسماعیل بن عمر، تاریخ ابنکثیر، مصر، مطبعة السعادة، ۱۳۵۱-۱۳۵۸ق.
- ابنکثیر، اسماعیل بن عمر، تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۱۲ق.
- ابنمردویه اصفهانی، احمدبن موسی، مناقب علیبی ابیطالب، تحقیق عبدالرزاق محمدحسین، قم، انتشارات دارالحدیث، ۱۴۲۴ق.
- ابنهشام، ابومحمد عبدالملک بن هشام حمیری، سیرة النبویه لابن هشام، تحقیق مصطفی السقا، ابراهیم الابیاری، عبدالحفیظ الشبلی، بیروت، دارالمعرفه.
- ابوالسعود، محمدبن محمد عمادی، ارشاد العقل السلیم الی مزایا القرآن الکریم، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بیتا.
- ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، تحقیق یاحقی/ ناصح، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۵ش.
- «اجرای نمایشنامه بانوی آب و آیینه»، خبرگزاری ایکنا، تاریخ انتشار: ۱۸-۰۲-۱۳۹۱ش، تاریخ بازدید: ۰۲-۱۲-۱۳۹۵ش.
- احمدبن حنبل، مسند احمدبن حنبل، بیروت، دارصادر، بیتا.
- اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، قم، رضی، چاپ اول، ۱۴۲۱ق.
- اربلی، علیبنعیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمة، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۵ق.
- آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالأضواء، ۱۴۰۳ق.
- آل رسول، سوسن، «اسرار وجودی حضرت زهرا(س)»، در مجله مطالعات راهبردی زنان، تهران، شورای فرهنگی اجمتاعی زنان و خانواده، بهار ۱۳۸۷ش.
- آییننامههای مصوب شورای فرهنگ عمومی، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمانشاه، تاریخ بازدید: ۰۲-۱۲-۱۳۹۵ش.
- آیا زن مسلمان امروزی میتواند از حضرت زهرا(س) الگو بگیرد؟، پایگاه خبری تحلیلی مهرخانه، تاریخ انتشار: ۱۱-۰۲-۱۳۹۲ش، تاریخ بازدید: ۱۷-۱۲-۱۳۹۵ش.
- الانصاری الزنجانی الخوئینی، اسماعیل، الموسوعة الکبری عن فاطمة الزهراء، قم، انتشارات دلیل ما، چاپ اول، ۱۴۲۸ق.
- امین عاملی، محسن، أعیان الشیعة، بیروت، دار التعارف، بیتا.
- انیمیشن بانوی بهشتی، شبکه اطلاعرسانی دانا، منتشر شده در مورخ: ۱۳۹۷/۱۱/۱۹.
- بتنونی، محمد لبیب، الرحلة الحجازیة، قاهره، المکتبة الثقافیة الدینیه، بیتا.
- بحرانی، سیدهاشم حسینی، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، ۱۴۱۶ق.
- بحرانی، سیدهاشم حسینی، غایة المرام و حجة الخصام، تحقیق سیدعلی عاشور، قم، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ۱۴۱۳ق.
- بخاری، محمدبن اسماعیل، صحیح البخاری، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۱ق.
- بخاری، محمدبن اسماعیل، صحیح البخاری، بیروت، دارصادر، بیتا.
- بلاذری، احمدبن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار/ ریاض زرکلی، بیروت ، دارالفکر، ۱۴۱۷ق.
- بلاغی، سیدعبدالحجة، حجة التفاسیر و بلاغ الاکسیر، قم، انتشارات حکمت، ۱۳۸۶ق.
- بیضاوی، عبدالله بن عمر، انوار التنزیل و اسرار التأویل، تحقیق محمد عبدالرحمن مرعشلی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۱۸ق.
- بهرام، فریده، «فعالیتهای اجتماعی زنان از دیدگاه فقه و حقوق»، فقه و حقوق نوین، شماره۳، ۱۳۹۹ش.
- ۱۵ «پیشنهاد برای هدیه روز مادر»، پایگاه اینترنتی بیتوته، تاریخ بازدید: ۰۲-۱۲-۱۳۹۵ش.
- ترمذی، محمدبن عیسی، سنن الترمذی، تحقیق عبدالوهاب عبداللطیف، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۳ق.
- تهرانی، مجتبی، بحثی کوتاه پیرامون خطبه حضرت زهرا(س)، تهران، پیام آزادی، زمستان ۱۳۸۷ش.
- جمعی از محققین، فرهنگنامه علوم قرآن، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۴ش.
- جوادی آملی، عبدالله، فاطمه علیها السلام اسوه بشر، محقق: مهدی آقایی، قم، مرکز نشر اسراء، ۱۳۹۷ش.
- جوهری بصری، احمدبن عبدالعزیز، السقیفة و فدک، تحقیق محمدهادی امینی، بیروت، شرکة الکتبی، ۱۴۱۳ق.
- حاکم نیشابوری، محمدبن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، تحقیق، یوسف مرعشلی، بیروت دارالمعرفة، بیتا.
- حلبی، علیبن برهان، السیرة الحلبیة، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۰ق.
- حمیری قمی، عبدالله بن جعفر، قرب الإسناد، قم، مؤسسة آلالبیت لإحیاء التراث، ۱۴۱۳ق.
- خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، تحقیق مالک محمودی، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۱ق.
- دولابی، محمدبن احمد، الذریة الطاهرة النبویة، تحقیق سیدمحمدجواد حسینی، قم، نشراسلامی، ۱۴۰۷ق.
- «ده نام نخست برای دختران و پسران ایرانی»، خبرگزاری فارس، تاریخ انتشار: ۱۵-۰۲-۱۳۹۲ش، تاریخ بازدید: ۰۲-۱۲-۱۳۹۵ش.
- ذهبی، محمدبن احمد، سیر اعلام النبلاء، تحقیق شعیب الأرنوؤط، بیروت، مؤسسه الرسالة، ۱۴۱۳ق.
- ربانی گلپایگانی، «علی، فاطمیان و قرامطه»، پایگاه اطلاع رسانی حوزه، تاریخ انتشار : ۱۳۸۵/۵/۴، تاریخ بازدید: ۱۳۹۵/۱۲/۰۶.
- رصاص، احمدبن حسن، مصباح العلوم، تحقیق مرتضی بن زید محطوری، مرکز البدر العلمی و الثقافی، صنعا، چاپ اول، ۱۹۹۹م.
- زمخشری، محمودبن عمر، الکشاف، بیروت، دارالکتب العربی، ۱۴۰۷ق.
- سمهودی، علی بن احمد، وفاء الوفا باخبار دارالمصطفی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۹۷۱م.
- سهمی، حمزة بن یوسف، تاریخ جرجان، بیروت، عالم الکتب، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
- سیدبن طاووس، علیبن موسی، جمال الاسبوع، تحقیق جواد قیومی، مؤسسة الآفاق، ۱۳۷۱ش.
- سیدبنطاووس، علیبن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات، قم، دارالذخائر، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
- سیدمرتضی، علیبن حسین، الشافی فیالامامة، تحقیق سیدعبدالزهرا حسینی، قم، انتشارات اسماعیلیان، ۱۴۱۰ق.
- سیوطی، جلالالدین، الدرالمنثور فی تفسیر بالمأثور، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.
- «شاعر اهل بیت زکات طبعش را میدهد»، پایگاه اینترنتی شهرستان ادب، تاریخ انتشار: ۲۴-۰۱-۱۳۹۲ش، تاریخ بازدید: ۰۲-۱۲-۱۳۹۵ش.
- شبیری، سیدمحمد جواد، «شهادت فاطمه(س)»، دانشنامه فاطمی(س)، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۳ش.
- شهرستانی، محمدبن عبدالکریم، الملل و النحل، تحقیق محمد سیدگیلانی، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۲۲ق.
- شهیدثانی، زینالدین بن علی عاملی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، تحقیق سیدمحمدکلانتر، قم، انتشارات داوری، ۱۴۱۰ق.
- شهیدی، سید جعفر، زندگانی فاطمه زهرا (س)، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۶۳ش.
- شیخ حر عاملی، محمدبن حسن، وسائل الشیعه، قم، موسسه آل البیت(ع)، ۱۴۰۹ق.
- صدوق، محمد بن علی بن بابویه، معانی الاخبار، تصحیح و تعلیق: علی اکبر الغفاری، قم: مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۳۷۹ش.
- صدوق، محمدبن علی بنبابویه، علل الشرایع، تحقیق سیدمحمدصادق بحرالعلوم، النجف الاشرف، المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۵ق.
- صدوق، محمدبن علی، الامالی، قم مؤسسه البعثة، ۱۴۱۷ق.
- صدوق، محمدبن علی، الخصال، تحقیق علیاکبر غفاری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۰۳ق.
- صدوق، محمد بن علی، المقنع، [بیجا]، نشر مؤسسه امام هادی(ع)، ۱۴۱۵ق.
- صدوق، محمدبن علی، من لایحضره الفقیه، تحقیق علیاکبر غفاری، قم، نشراسلامی، ۱۴۰۴ق.
- صفار، محمدبن حسن، بصائرالدرجات الکبری، تحقیق میرزا محسن کوچه باغی، تهران، مؤسسة الاعلمی، ۱۴۰۴ق.
- طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۷ق.
- طباطبایی، سیدمحمدکاظم، «ازدواج فاطمه»، دانشنامه فاطمی(س)، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۳ش.
- طبرانی، سلیمانبن احمد، المعجم الکبیر، قاهره، دار النشر، ۱۴۱۵ق.
- طبرسی، احمدبن علی، الاحتجاج، تحقیق محمدباقر خرسان، النجف الاشرف، دارالنعمان، ۱۳۸۶ق.
- طبرسی، حسنبن فضل، مکارم الاخلاق، قم، الشریف الرضی، ۱۳۹۲ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، قم، مؤسسة آلالبیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۷ق.
- طبرسی، فضلبن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، تهران، انتشارات خسرو، ۱۳۷۲ش.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی، ۱۴۱۵ق.
- طبری امامی، محمدبن جریر، دلائل الامامة، قم، مؤسسة البعثة، ۱۴۱۳ق.
- طبری، احمد بن عبدالله، ذخائر العقبی فی مناقب ذوی القربی علیهم السلام، قاهره، مکتبة الاندلسی، ۱۳۵۶ق.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، تحقیق مجد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق گروهی از دانشمندان، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۴۰۳ق.
- طبری، محمدبن ابیالقاسم، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، تحقیق جواد قیومی، قم، نشر اسلامی، ۱۴۲۰ق.
- طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، بیروت، مؤسسه فقهالشیعه، ۱۴۱۱ق.
- طوسی، محمدبن حسن، اختیار معرفة الرجال، تحقیق سیدمهدی رجایی، قم، مؤسسة آلالبیت لاحیاء التراث، ۱۴۰۴ق.
- طوسی، محمدبن حسن، الامالی، تحقیق مؤسسة البعثة، قم، دارالثقافة، ۱۴۱۴ق.
- طوسی، محمدبن حسن، الامالی، قم، اندیشه هادی، ۱۳۸۸ش.
- طوسی، محمبن حسن، تهذیب الأحکام، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۰۷ق.
- طوسی، محمدبن حسن، التبیان فی تفسیرالقرآن، تحقیق احمد قصیر عاملی، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۹ق.
- عالمی، سیدعلیرضا، «اشعار فاطمه(س)»، دانشنامه فاطمی(س)، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۳ش.
- عاملی، سید جعفر مرتضی، رنجهای حضرت زهرا (س)، ترجمه: محمد سپهری، قم، انتشارات تهذیب، ۱۳۸۲ش.
- عسکری، مرتضی، سقیفه: بررسی نحوه شکلگیری حکومت پس از پیامبر، به کوشش مهدی دشتی، قم، دانشکده اصول دین، ۱۳۸۷ش.
- «فاطمیه در قم؛ پیادهروی دو تن از مراجع تقلید تا حرم»، خبرگزاری صداو سیما، تاریخ انتشار: ۱۴-۰۱-۱۳۹۳ش، تاریخ بازدید: ۰۲-۱۲-۱۳۹۵ش.
- فتال نیشابوری، محمدبن حسن، روضة الواعظین، قم، شریف الرضی.
- فخر رازی، محمدبن عمر، التفسیرالکبیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.
- فرهمندپور، فهیمه، «سیره سیاسی فاطمه»، دانشنامه فاطمی(س)، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۳ش.
- قزوینی، محمد کاظم، فاطمه زهرا از ولادت تا شهادت، ترجمه علی کرمی، مرتضی، ۱۳۸۴ش.
- کافی، عبدالحسین و جواد شفیعیان، «عصمت فاطمه(س)»، در دانشنامه فاطمی (ج۲)، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۳ش.
- کحاله، عمر رضا، اعلام النساء فی عالمی العرب و الاسلام، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ دهم، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۱م.
- کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۰۳ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، بیروت، ....، ۱۴۰۱ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علیاکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۳ش.
- «گفتگو با آیت اللهالعظمی شبیری زنجانی»، سایت جماران، تاریخ ثبت: ۱۴-۰۱-۱۳۹۳ش، تاریخ بازدید: ۲۹-۱۱-۱۳۹۵ش.
- «ماجرای تعطیل شدن روز شهادت حضرت زهرا(س)»، خبرگزاری فارس، تاریخ انتشار: ۰۵-۰۲-۱۳۹۱ش، تاریخ بازدید: ۰۲-۱۲-۱۳۹۵ش
- متقی هندی، علاءالدین علی بن حسام الدین، کنزالعمال، محقق: بکری حیانی / صفوة السقا، بیروت، مؤسسة الرساله، چاپ پنجم، ۱۴۰۱ق.
- مجلسی، بحار الانوار، تحقیق شیخ عبدالزهرا علوی، بیروت، دارالرضا، بیتا.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۴ق.
- محقق سبزواری، محمدباقر، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، تهران، اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۵۹ش.
- محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعة، تهران، دارالکتب الاسلامیه، بیتا.
- مدیر شانهچی، کاظم، علمالحدیث، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، ۱۳۴۴ش.
- مرعشی نجفی، سیدشهابالدین، شرح احقاق الحق، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، بیتا.
- مسعودی، علیبن حسین، اثبات الوصیة للإمام علیبن ابیطالب، قم، انتشارات انصاریان، ۱۴۱۷ق.
- مسعودی، محمدفاضل، اسرارالفاطمیه، تحقیق: سیدعادل علوی، مؤسسة الزائر، ۱۴۲۰ق.
- مسلم نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، بیروت، دارالفکر، بیتا.
- معموری، علی، «کتابشناسی فاطمه(س)»، دانشنامه فاطمی(س)، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۳ش.
- مغربی، قاضی نعمان بن محمد تمیمی، دعائم الاسلام، تحقیق آصف فیضی، قاهره، دارالمعارف، ۱۳۸۳ق.
- مغربی، قاضی نعمان بن محمد تمیمی، شرح الاخبار فی فضائل الائمة الأطهار، تحقیق سید محمد حسینی جلالی، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۲۹.
- مفید، محمد بن محمد بن نعمان، المقنعة، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق.
- مفید، محمدبن محمد، الاختصاص، تحقیق علیاکبر غفاری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۴ق.
- مفید، محمدبن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
- مفید، محمدبن محمد، الامالی، تحقیق حسین استادولی، علیاکبر غفاری، بیروت، دارالمفید، ۱۴۱۴ق.
- مفید، محمدبنمحمد، مسارالشریعه فی مختصر تواریخ الشریعة، تحقیق مهدی نجف، بیروت، دارالمفید، ۱۴۱۴ق.
- مقریزی، احمدبن علی، امتاع الاسماع، تحقیق محمد نمیسی، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۲۰ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش.
- میرجهانی، سید محمد حسن، جنة العاصمة، تهران، کتابخانه صدر، ۱۳۹۸ق.
- نسایی، احمدبن شعیب، السنن الکبری، تحقیق عبدالغفار سلیمان بنداری، سیدکسروی حسن، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۱ق.
- «نمایش بانوی غریبنشین»، خبرگزاری ایکنا، تاریخ انتشار: ۲۷-۰۱-۱۳۹۳ش، تاریخ بازدید: ۰۲-۱۲-۱۳۹۵ش.
- «نمایشگاه کوچههای بنیهاشم»، خبرگزاری مشرق، تاریخ انتشار: ۲۷-۰۱-۱۳۹۱ش تاریخ بازدید: ۰۲-۱۲-۱۳۹۵ش.
- نمیری، ابن شبه، تاریخ المدینة المنوره، تحقیق: فهیم محمد شلتوت، قم، دارالفکر، ۱۴۱۰ق.
- نیشابوری، حسن بن محمد، تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان، تحقیق زکریا عمیرات، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۶ق.
- واقدی، محمدبن عمر، المغازی، تحقیق مارزدن جونز، بیروت، اعلمی، ۱۴۰۹ق.
- هلالی عامری، سلیم بن قیس، اسرار آلمحمد، ترجمه اسماعیل انصاری زنجانی خوئینی، قم، نشر الهادی، چاپ پنجم، ۱۳۷۸ش.
- یعقوبی، احمدبن اسحاق، تاریخ یعقوبی، دارصادر، بیروت، بیتا.
بهرنۍ اړیکه
- د حضرت زهرا(س) د انټرنټ پوهنغونډ، د حوزه د معلوماتو ډیټابیس(دانشنامه اینترنتی حضرت زهرا(س)، پایگاه اطلاعرسانی حوزه.)
- د حضرت فاطمې د شخصیت علمي او عملي اړخونه «ابعاد علمی و عملی شخصیت حضرت فاطمه»، عبدالله جوادی آملی.
- د حضرت زهرا(س) شهادت په سني منابعو کې «شهادت حضرت زهرا(س) در منابع اهل سنت»، پایگاه اطلاعرسانی آیت الله مکارم شیرازی.
- په سني سرچینو کې د حضرت فاطمه(س) مقام «جایگاه حضرت فاطمه(س) در منابع اهل تسنن».
- انیمیشن "جنتي میرمن" (انیمیشن "بانوی بهشتی")/دانلود.