تهجد

د wikishia لخوا

تَهَجُّد، قرآني ټکی دی د شپې د لمانځه، د قرآن د قرائت، د خدای د ذکر او د استغفار لپاره د شپې روڼولو یا د شپې پاڅېدلو په معنا[۱]

د تهجد ټکی په قرآن کې په «وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ»(او د شپې یوه برخه روڼه کړه) ایت کې کارول شوی دی.[۲] شیخ صدوق (وفات ۳۸۱ق) د «فَتَهَجَّدْ»، عبارت په استناد سره د شپې لمونځ په پېغمبر(ص) واجب او په نورو مسلمانانو مستحب ګڼلی دی.[۳] همداراز په «قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا؛ د شپې پاڅېږه مګر لږه شان برخه» ایت کې پېغمبر ته امر شوی چې د شپې زیاته برخه بېدار اوسه.[۴] په تفسیر نمونه کې د ایت الله مکارم شیرازي په وینا، د مقام محمود ( د جزا په ورځ د شفاعت مقام ته) د پېغمر رسېدل د تهجد په وجه دي.[۵]

د تهجد په فضیلت کې ځینې روایتونه نقل شوي دي. منجمله د هغه روایت له مخې چې له امام علي(ع) نقل شوی، د شپې ویښ پاتې کېدل د بدن د سلامتیا، د رب د خوښۍ، د خدای په لطف او رحمت کې د راتللو او د پېغمبرانو په اخلاقو پورې د تمسک سبب کیږي.[۶] همداراز په قرآن کې په سحر وخت کې استغفار د پرهېزګارانو له ځانګړنو ګڼل شوی دی.[۷]

علامه طباطبایي په المیزان کې لیکلي دي چې تهجد په لغت کې له خوبه وروسته د ویښېدو په معنا دی.[۸] د علامه مجلسي په وینا کله کله د شپې لمونځ ته هم تهجد ویل کیږي.[۹]

فوت نوټ

  1. مصلائی‌پور، «تهجد»، ص۶۸۹.
  2. سوره إسراء، آیه۷۹.
  3. صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۸۴.
  4. سوره مزمل، آیه۲.
  5. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۵.
  6. مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۷، ص۱۴۴.
  7. وګورئ: سوره آل‌عمران، آیه ۱۷؛ سوره ذاریات، آیات ۱۷-۱۸.
  8. وګورئ: طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۷۵.
  9. مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۲۲.

سرچينې

  • صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
  • طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الاَعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
  • مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت،‌ دارُ اِحیاء التُّراثِ العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
  • مصلائی‌پور، عباس، تهجد، دانشنامه جهان اسلام، ج۸، تهران، بنیاد دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش.
  • مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ سی‌ و‌ دوم، ۱۳۷۴ش.