محصنه زنا

مُحصَنه زنا، د میړوخې ښځې یا مېرمن لرونکې سړي زنا ده چې په یو لړ شرایطو سره تحقق پیدا کوي او سزا یې سنګسار دی. محصنه زنا هغه وخت تحقق پېدا کوي چې واده کړې ښځه یا ښځه لرونکی سړی په فقهي اصطلاح کې د «اِحصان»لرونکی وي؛ یعنې بالغ او عاقل وي، مریی یا وینځه نه وي، له خپلې مېرمنې سره یې همبستري کړې وي او همداراز په شواروز کې یې له هغې سره د همبسترۍ امکان لرلی وي.

د محصنه زنا سزا په هغه بڼه کې سنګسار دی چې پکې، زناکار له عاقل او بالغ کس سره زنا وکړي؛ په بله بڼه کې یې سزا سل متروکې وهل دي.

فقهي تعریف

په فقه کې د میړوخې ښځې او مېرمن لرونکي سړي زنا ته «مُحصَنه» زنا وایي. «مُحصَن» او «مُحصَنه» هغه سړي او ښځې ته وایي چې احصان ولري؛ یعنې دایمي مېرمن یا مېړه ولري، ورسره یې همبستري کړې وي، ورسره د همبستري امکان برابر وي، مریی یا وینځه نه وي، بالغ او عاقل وي.

احکام

د فقیهانو په فتوا که ځینې چارې لکه سفر، بندي توب، د جنسي اړیکي مخنیوونکې ناروغۍ، د زناکار کس په جوړه کې موجودې وي، د هغه زنا محصنه نه ده. [لا غوره سرچینې ته اړتیا ده] البته په همسر کې د شرعي عذر لکه حیض، روژې او احرام د لرلو په بڼه کې د فقیهانو په مینځ کې اختلاف دی. همداراز که ښځه خپل مېړه ته ځان نه ورکوي د هغې د مېړه زنا به محصنه نه وي.

په دې مساله کې له فقیهانو یوه بله فتوا شته ده چې بائن طلاق له احصانه د وتلو سبب کیږي؛ خو په دې کې چې ایا رجعي طلاق هم له احصانه د سړي او ښځې د وتلو سبب کیږي، د نظر اختلاف موجود دی.[ لاښې سرچینې ته اړتیا ده] امام خمیني رجعي طلاق له احصانه د سړي او ښځې د وتلو سبب نه ګڼي او په دې باور دی چې په دوي کې هر یو که د مسالې په حکم پوه شي او زنا وکړي حد پرې جاري کیږي. د شیعه فقیه شیخ مفید په وینا، له میړوخې ښځې سره زنا د ابدي حرمت ( د همېشه لپاره په یو بل د زناکارې ښځې او سړي د حراموالي) سبب کیږي حتی له توبې او له خپل مېړه له جدایۍ وروسته هم.

سزا

په اسلامي شریعت کې، له عاقل او بالغ کس سره د مُحصنه زنا سزا سنګسار ده. که زناکار بوډا سړی یا ښځه وي، له سنګساره مخکې سل متروکې هم وهل کیږي. د هغه کس چې د احصان ټول شرایط نه لري د زنا شرعي حد، او همداراز د ځینو روایتونو له مخې له نابالغ او لیوني کس سره د محصنه زنا سزا سل متروکې ده. که څه هم ځینو فقیهانو په دې بڼه کې هم سنګسار لرې نه دی ګڼلی.

ځینې فقیهان باوري دي هغه زناکار چې واده یې کړی خو له خپل همسر سره یې همبستري نه ده کړې، پر سل متروکو وهلو سربېره جلاوطن کیږي هم. همداراز ځینې فقیهان وایي چې که یو کس خپله مېرمنه له بل سره د زنا په حال کې وویني کولی شي دواړه ووژني؛ خو ځینې نورو دا کار جایز نه دی ګڼلی. امام خمیني د مېرمنې وژله په داسې بڼه کې جایزه ګڼلې چې پوه شي ښځې یې په خپله خوښه دغه کار کړی دی. او فرق نه کوي چې مېرمن یې دایمي وي او که موقت، ورسره یې همبستري کړې وي او که نه، محصن وي او که غیر محصن.

په سپېڅلي کتاب کې، د محصنه زنا سزا قتل ده.