منځپانگې ته ورتلل

د ګناه بخښنه

د wikishia لخوا
دا مقاله د ګناه د بخښنې په اړه ده. د ګناهونو د بخښنې غوښتلو په اړه د زده کړې لپاره، د استغفار مقاله وګورئ.

د ګناه بخښنه یا الهي مغفرت په دې معنی چې ګناهونه د خدای لخوا بخښل کیږي او د ګناه اثرات له منځه ځي. په اسلامي روایتونو، اخلاقي کتابونو او د تفسیر په ځینو کتابونو کې د ګناهونو د بخښنې لارې او اسباب ذکر شوي دي، چې ځینې یې دا دي: استغفار کول یعنی بخښنه غوښتل، اهل بیتو علیهم السلام سره مینه کول، شفاعت، توسل، له والدینو سره احسان کول، د شیعه امامانو(ع) د قبرونو زیارت کول، حج او عمره، د خپلوۍ ساتل، شپې روڼول، د ناروغانو پوښتنه کول، خواړه ورکول، ښه اخلاق، د امام حسین(ع) زیارت او د هغه په مصیبتونو باندې ژړا کول، د کورنۍ خدمت کول او له میرمنې سره مرسته کول، صدقه ورکول، د مومن د ستونزو هوارول، په جنازه کې ګډون کول، او زده کړه کول.

په ځینو ځایونو کې حاضریدل، لکه د عرفات په صحرا کې، او همدارنګ د ځینو وختونو ته رسیدل، لکه د روژې میاشت، د رجب میاشت، او د شعبان د نیمایي شپه، هم د ګناهونو د بخښنې د عواملو په توګه یاد شوي دي. او همدارنګه دنیاوي ستونزو سره مخ کیدل.

ځینې ګناهونه لکه شرک، په دین کې بدعت، د خلکو حق (که چیرې حق لرونکی رضایت ورنه کړي)، او هغه ګناه چې په ښکاره او څرګنده ترسره شي نه بخښونکي ګناهونه ګڼل کیږي.

مفهوم پيژندنه او موقعیت

د ګناهونو مغفرت د ګناهونو د بخښنې په معنا دی[۱]، کوم چې ګناهګار د الهي عذاب او دوزخ څخه د خلاصون او جنت ته د هغه د ننوتلو لامل کیږي.[۲] د زمر سوره په ۵۳ آیت کې[۳] او د امام سجاد(ع) په یوه دعا کې چې په صحیفه سجادیه کې راغلې ده، د ګناهونو بخښنې او مغفرت ته اشاره شوې ده. «اللَّهُمَّ يَا مَنْ بِرَحْمَتِهِ يَسْتَغيثُ الْمُذْنِبُونَ» ژباړه: اې هغه خدایه! چې ګناهګاران یې له رحمت څخه مرسته غواړي.[۴] د نهمې هجري پېړۍ د فقیه او حدیث پوه ابن فهد حلي په وینا، د ګناه د بخښنې سره به د ګناه ټول اثرات له منځه لاړې شي، او داسې به شي لکه ګناهګار چې هیڅ ګناه نه وي کړې.[۵]

د قرآن کریم په آیتونو او حدیثونو کې ځینې نه بخښل کېدونکي ګناهونه معرفي شوي دي. په شمول د شرک،[۶] په دین کې بدعت،[۷] د خلکو د حقونه (که چیرې حق لرونکی رضایت ورنه کړي)[۸] او هغه ګناهونه چې په ښکاره ډول ترسره کیږي.[۹]

د بخښنې طریقې

په اسلامي روايتونو، اخلاقي کتابونو او د تفسير په ځينو کتابونو کې، اهل بيتو(ع) سره د مينې سربېره،[۱۰] شفاعت[۱۱] او د ګناهګار په حق کې د نورو کسانو دعا[۱۲] هم د ګناهونو د بخښنې له لاملونو څخه بیان شوي دي.

پيغمبر(ص) د رمضان د شلمې شپې په دعا کې:

«زه له خدایه د خپلو تیرو ګناهونو بخښنه غواړم چې ما هېر کړي دي، خو زما لپاره ثبت شوي دي. زه د خپلو ویجاړونکو ګناهونو لپاره له خدایه بخښنه غواړم. زه د هغه د ډېرو بدو او منفورو ګناهونو لپاره له هغه بخښنه غواړم. زه له خدایه د هغه څه لپاره بخښنه غواړم چې هغه پر ما فرض کړل او ما د هغه په پوره کولو کې غفلت وکړ. زه له خپل رب څخه د هغه هېرولو بخښنه غواړم چې زه یې له هغه څخه لرې کړی یم.[۱۳]»

د ځینو عبادتونو ترسره کول:

وخت، ځای او دنیوي ستونزې:

اړونده څیړنه

فوټ نوټ

  1. ↑ مظاهری، سیر و سلوک، ۱۳۹۰ش، ص۱۴۰.
  2. ↑ مظاهری، سیر و سلوک، ۱۳۹۰ش، ص۱۵۵.
  3. ↑ مظاهری، سیر و سلوک، ۱۳۹۰ش، ص۱۴۰.
  4. ↑ صحیفه سجادیه، دعای۱۶، بند۱.
  5. ↑ ابن‌فهد حلی، عدة الداعی، ۱۴۰۷ق، ص۳۲۷.
  6. ↑ مکارم شیرازی، والاترین بندگان، ۱۳۸۳ش، ص۱۵۵.
  7. ↑ شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ۱۳۶۴ش، ص۲۵۸.
  8. ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۲۹-۳۰.
  9. ↑ بحرانی، عوالم‌ العلوم، ۱۴۱۳ق، ج۱۱، ص۲۸۰.
  10. ↑ دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۵۳.
  11. ↑ مظاهری، سیروسلوک، ۱۳۹۰ش، ص۲۷۵.
  12. ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۴۰۳.
  13. ↑ محمدی ری‌شهری، نهج‌الذکر، ۱۳۸۷ش، ج۴، ص۳۰۹.
  14. ↑ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۱۱۸.
  15. ↑ انصاریان، تفسیر و شرح صحیفه سجادیه، ۱۳۸۳ش، ج۱۲، ص۳۰۸-۳۱۰.
  16. ↑ قمی، مقامات العلیة، ۱۳۸۹ش، ص۴۷۴.
  17. ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۴، ص۲۹۰.
  18. ↑ وګورئ: شهید اول، الاربعون حدیثا، ۱۴۰۷ق، ص۹۱؛ شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۶۴ش، ص۵۶-۵۸؛ محمدی ری‌شهری، نهج‌الذکر، ۱۳۸۷ش، ج۴، ص۱۲۰.
  19. ↑ مامقانی، سراج الشریعة، ۱۳۸۸ش، ص۸۰۹.
  20. ↑ دستغیب، گناهان کبیره، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۱۲۲.
  21. ↑ ابن‌طاووس، فلاح السائل، ۱۴۰۶ق، ص۱۶۷.
  22. ↑ وګورئ: ابن‌طاووس، فلاح السائل، ۱۴۰۶ق، ص۱۶۷؛ ابن‌فهد حلی، عدة الداعی، ۱۴۰۷ق، ص۳۳۸؛ مفاتیح الجنان، دعای کمیل، ص۶۲.
  23. ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۶۵۸.
  24. ↑ شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۶۴ش، ص۵۶-۵۸
  25. ↑ ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۲۹.
  26. ↑ ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۴.
  27. ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۶۴.
  28. ↑ شعیری، جامع الاخبار، مطبعة حیدریة، ص۷۵.
  29. ↑ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۵.
  30. ↑ شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۶۴ش، ص۲.
  31. ↑ انصاریان، عرفان اسلامی، ۱۳۸۶ش، ج۶، ص۹۹.
  32. ↑ ملکی تبریزی، اسرار الصلوة، ۱۳۷۲ش، ص۲۵۴.
  33. ↑ شعیری، جامع الاخبار، مطبعة حیدریة، ص۱۶۶.
  34. ↑ قرائتی، گناه‌شناسی، ۱۳۸۶ش، ص۲۷۰.
  35. ↑ شعیری، جامع الاخبار، مطبعة حیدریة، ص۶۸-۶۹.
  36. ↑ محمدی ری‌شهری، نهج‌الذکر، ۱۳۸۷ش، ج۴، ص۲۲۹.
  37. ↑ مشکینی، تحریر المواعظ العددیة، ۱۳۸۲ش، ص۶۸۳.
  38. ↑ مشکینی، تحریر المواعظ العددیة، ۱۳۸۲ش، ص۶۸۳.
  39. ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۰۰.
  40. ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۲، ص۴۶۱.
  41. ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۲.
  42. ↑ وګورئ: مامقانی، سراج الشریعه، ۱۳۸۸ش، ص۲۱۲-۲۱۳؛ شعیری، جامع الاخبار، مطبعة حیدریة، ص۶۸-۶۹.
  43. ↑ محمدی ری‌شهری، نهج‌الدعاء، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۳۵۰.
  44. ↑ محمدی ری‌شهری، حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص)، ۱۳۸۷ش، ج۸، ص۴۵۴.
  45. ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۱، ص۱۳۲.
  46. ↑ محمدی ری‌شهری، حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص)، ۱۳۸۷ش، ج۸، ص۴۵۴.
  47. ↑ محمدی ری‌شهری، حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص)، ۱۳۸۷ش، ج۸، ص۴۵۴.
  48. ↑ محمدی ری‌شهری، حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص)، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۴۵۲.
  49. ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۶، ص۲۸۳.
  50. ↑ محمدی ری‌شهری، نهج‌الذکر، ۱۳۸۷ش، ج۴، ص۱۱۵.
  51. ↑ محمدی ری‌شهری، حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص)، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۵۱۳.
  52. ↑ محمدی ریشهری، نهج الدعاء، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۳۳۰.
  53. ↑ محمدی ریشهری، نهج الدعاء، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۲۷۹.
  54. ↑ محمدی ری‌شهری، حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص)، ۱۳۸۷ش، ج۸، ص۴۵۲.
  55. ↑ مامقانی، سراج الشریعه، ۱۳۸۸ش، ص۸۷۴.
  56. ↑ انصاریان، تفسیر و شرح صحیفه سجادیه، ۱۳۸۳ش، ج۷، ص۲۳۰.
  57. ↑ شهید ثانی، مسکن الفؤاد، مکتبة بصیرتی، ص۲۱.
  58. ↑ محمدی ری‌شهری، حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص)، ۱۳۸۷ش، ج۸، ص۴۴۹.
  59. ↑ انصاریان، تفسیر و شرح صحیفه سجادیه، ۱۳۸۳ش، ج۷، ص۲۳۰.

سرچينې

  • ابن‌فهد حلی، احمد بن محمد، عدة الداعی، قم، دارالکتاب الاسلامی، ۱۴۰۷ق.
  • ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، نجف،دار المرتضویة، چاپ اول، ۱۳۵۶ش.
  • انصاریان، حسین، تفسیر و شرح صحیفه سجادیه، قم، دارالعرفان، ۱۳۸۳ش.
  • بحرانی، عبدالله بن نورالله، عوالم‌العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال: مستدرک سیدة النساء إلی الإمام الجواد(ع)، قم، مؤسسة الإمام المهدی(عج)، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
  • حائری تهرانی، مهدی، پندهای معصومین(ع)، قم، بنیاد فرهنگی امام مهدی(ع)، ۱۳۷۳ش.
  • دستغیب، عبدالحسین، گناهان کبیره، قم، دفتر نشر اسلامی (جامعه مدرسین)، ۱۳۸۸ش.
  • دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب، قم، الشریف الرضی، ۱۳۷۱ش.
  • شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، نجف، المطبعة الحیدریة، بی‌تا.
  • شهید اول، الاربعون حدیثا، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق.
  • شهید ثانی، مسکن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد، قم، مکتبة بصیرتی، بی‌تا.
  • شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم، الشریف الرضی، ۱۳۶۴ش.
  • طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
  • فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظین، قم، دلیل ما، ۱۳۸۱ش.
  • قرائتی، محسن، گناه‌شناسی، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۶ش.
  • قمی، عباس، مقامات العلیة فی موجبات السعادة الابدیة (اخلاق و آداب)، قم، نور مطاف، ۱۳۸۹ش.
  • کلینی، محمد بن یعقوب‌، الکافی، تهران،‌دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
  • مامقانی، عبدالله، سراج الشریعة، قم، رسالت یعقوبی، ۱۳۸۸ش.
  • مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
  • محمدی ری‌شهری، محمد، نهج‌الدعاء، قم، مؤسسه علمی فرهنگی‌دار الحدیث، ۱۳۸۹ش.
  • محمدی ری‌شهری، محمد، نهج‌الذکر، قم، مؤسسه علمی فرهنگی‌دار الحدیث، ۱۳۸۷ش.
  • محمدی‌ ری‌شهری، محمد، حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص)، قم، مؤسسه علمی فرهنگی‌دار الحدیث، ۱۳۸۷ش.
  • مشکینی، علی، تحریر المواعظ العددیة، قم، نشر الهادی، ۱۳۸۲ش.
  • مظاهری، حسین، سیر و سلوک، اصفهان، مؤسسه فرهنگی مطالعاتی الزهراء، ۱۳۹۰ش.
  • مکارم شیرازی، ناصر، والاترین بندگان، قم، نسل جوان، ۱۳۸۳ش.
  • ملکی تبریزی، جواد بن شفیع، اسرار الصلوة، تهران، پیام آزادی، ۱۳۷۲ش.
  • نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم، مؤسسة آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق.
"https://ps.wikishia.net/w/index.php?title=د_ګناه_بخښنه&oldid=43448" نه اخيستل شوی