د احقاف ځمکه
دا مقاله د احقاف د ځمکې په هکله ده. د احقاف سوره په هکله معلوماتو لپاره احقاف سوره مقاله وګورئ.
د اَحْقاف ځمکه په عربي ټاپووزمه کې هغه ځای دی چې د حضرت هود او د عاد قوم پکې ژوند کاوه. د قرآن کریم د آیتونو له مخې، دا ځمکه په لومړیو کې شنه او آباده وه، او قرآن کریم د عاد د خلکو د عالي او بې ساري تمدن یادونه کړې ده،[۱] خو وروسته له هغه چې د عاد خلکو د حضرت هود علیه السلام توحید ته ته د بلنې نافرماني وکړه نو الهي عذاب پرې نازل شو،[۲] نو دا ځمکه په یوه وچه او صحرايي سیمې بدله شوه. قرآن کریم په احقاف سوره کې د عاد قوم کیسه بیان کړې ده..[۳]
د علامه طباطبایي په وینا، د احقاف ځمکه د عربستان ټاپووزمې په جنوب کې موقعیت درلود، خو اوس یې هیڅ نښه نه دی پاتی.[۴] په هرصورت، د هغې د دقیق موقعیت په اړه د تاریخ پوهانو او جغرافیه پوهانو ترمنځ اختلاف شتون لري؛[۵] عمان او په یمن کې د مُهره ځمکه، د یمن په شحر کې د بحر په لور د شګو صحراګانې، او همدارنګه عمان او حضرموت ترمنځ سیمې هم د احقاف په توګه یادې شوي دي.[۶] د منځنیو پیړیو جغرافیه پوهانو د ربع الخالي صحرا یا د هغې یوه برخه د احقاف ځمکه ګڼلې ده.[۷] د عبدالکریم بې ازار شیرازي په وینا، د سویلي عربستان بدویان هم د ظفار څخه تر عدن پورې غرنۍ سیمه چې د حضر موت مرکزي برخه ده د احقاف ځمکه ګڼي.[۸] په دې ځمکه کې یو ځای د حضرت هود(ع) د قبر په نوم یادیږي.[۹]
فوټ نوټ
- ↑ سوره فجر، آیه ۶-۸.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۰۹ق، ج۱۸، ص۲۱۰.
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۵۱ـ۱۲۵۰.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۰۹ق، ج۱۸، ص۲۱۰.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۰۹ق، ج۱۸، ص۲۱۰.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۰۹ق، ج۱۸، ص۲۱۰؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۱۳۵-۱۳۶.
- ↑ بیآزار شیرازی، باستانشناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، ۱۳۸۰ش، ص۳۰۷.
- ↑ بیآزار شیرازی، باستانشناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، ۱۳۸۰ش، ص۳۰۸.
- ↑ بیآزار شیرازی، باستانشناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، ۱۳۸۰ش، ص۳۰۷؛ النجار، قصصالانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۴.
سرچينې
- بیآزار شیرازی، عبدالکریم، باستانشناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، تهران، دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی، ۱۳۸۰ش.
- دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۲، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران: دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.
- طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
- طباطبایی، سید محمدحسین، تاریخ الانبیاء، گردآوری قاسم هاشمی، بیروت، موسسة اعلمی للمطبوعات، ۱۴۲۳ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.
- النجار، عبدالوهاب، قصص الانبیاء، بیروت، احیاء التراث العربی، چاپ نهم، ۱۴۰۶ق.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||