د ساوه جهیل

د ساوې جهيل، يو جهيل (ډنډ) دی چې ساوه ښار ته نږدې پروت و. د روايتونو له مخې د پېغمبر(ص) د زوکړې په شپه د دې جهيل وچېدل د اِرهاصاتو له پېښو شمېرل شوی دی (ارهاصات هغه غير عادي پېښې دي چې د پېغمبرانو د بعثت نه وړاندې رامنځته کېږي).

د تاريخي راپورونو له مخې، د پیغمبر(ص) د زوکړې په شپه د ساوې جهيل وچ شو.^[۱] دا پېښه د کسری د ماڼۍ د لړزېدلو او د فارس د اورتون د مړ کېدلو په شان د هغو خارق‌العاده پېښو څخه شمېرل کیږي چې د پېغمبرانو له بعثته مخکې پېښېیږي. دا ډول پېښې د دې لپاره بلل شوي چې له بعثت وړاندې د خلکو ذهنونه بيدار او د نبوت د قبلولو لپاره تيار کړي.^[۲] ځينې نور بيا د جهيل وچېدل د سیمې د خلکو د خرافاتي باور د له منځه وړلو نښه ګڼي. د دې خرافاتو له مخې به خلکو هر کال يو کس په جهيل کې قرباني کاوه چې له سېلابه وژغورل شي.^[۳] خو ځينو تاريخ‌پوهانو لکه محمد حسين رجبي دواني د دې روايت په صحت کې شک څرګند کړی دی. د دوی په اند داسې پېښه له دې خبرې سره چې پېغمبر د رحمت بېلګه ده اړخ نه لګوي.^[۴]

ځينې څېړونکي بيا د قم په شمال کې پروت حوض سلطان جهيل د همدې جهيل پاتې شوونې ګڼي.^[۵]

اړونده څېړنې

فوټ نوټ

↑ مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۶۰؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۶۸؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸؛ بیهقی، دلائل النبوه، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۲۷؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۱۶۶.
↑ سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۷؛ رسولی محلاتی، درس‌هایی از تاریخ تحلیلی اسلام، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۴۵–۱۴۶.
↑ تبریزی، فرهنگ فارسی برهان قاطع، ۱۳۸۰ش، ص۴۸۴.
↑ «نقد خرافات مشهور درباره میلاد پیامبر(ص) از زبان رجبی‌ دوانی»، سایت فرهنگ امروز.
↑ هدین، کویرهای ایران، ۱۳۵۵ش، ص۵۵۱؛ سیرو، کاروانسراهای ایران و ساختمان‌های کوچک میان راه‌ها، تهران، ص۲۴۹.

سرچينې

ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.
بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة، تحقیق و تعلیقه: عبدالمعطی قلعجی، بیروت،‌ دارالکتب العلمیة، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
تبریزی، محمدحسین بن خلف، فرهنگ فارسی برهان قاطع، تهران، نشر نیما، ۱۳۸۰ش.
رسولی محلاتی، سید هاشم، درس‌هایی از تاریخ تحلیلی اسلام، قم، پاسدار اسلام، ۱۳۷۱ش.
سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۵ش.
سیرو، ماکسیم، کاروانسراهای ایران و ساختمان‌های کوچک میان راه‌ها، ترجمه عیسی بهنام، تهران، بی‌تا.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ۱۹۶۷م/۱۳۸۷ق.
مقریزی، احمد بن علی، امتاع الاسماع بما للنبی من الاحوال و الاموال و الحفده و المتاع، تحقیق: محمد عبدالحمید نمیسی، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق/۱۹۹۹م.
هدین، اسون اندرس، کویرهای ایران، ترجمه: پرویز رجبی، تهران، ۱۳۵۵ش.
یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دارصادر، بی‌تا.
«نقد خرافات مشهور درباره میلاد پیامبر(ص) از زبان رجبی‌ دوانی»، سایت فرهنگ امروز، تاریخ درج مطلب: ۳۰ دی ۱۳۹۲ش، تاریخ بازدید: ۱۹ شهریور ۱۴۰۴ش.

[1] مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۶۰؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۶۸؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸؛ بیهقی، دلائل النبوه، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۲۷؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۱۶۶.

[2] سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۷؛ رسولی محلاتی، درس‌هایی از تاریخ تحلیلی اسلام، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۴۵–۱۴۶.

[3] تبریزی، فرهنگ فارسی برهان قاطع، ۱۳۸۰ش، ص۴۸۴.

[4] «نقد خرافات مشهور درباره میلاد پیامبر(ص) از زبان رجبی‌ دوانی»، سایت فرهنگ امروز.

[5] هدین، کویرهای ایران، ۱۳۵۵ش، ص۵۵۱؛ سیرو، کاروانسراهای ایران و ساختمان‌های کوچک میان راه‌ها، تهران، ص۲۴۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]