حلف‌ الاحلاف

حِلْفُ الاَحلاف یا لَعَقَةُ الدّم، د قریشو قبیلو ترمنځ د اسلام څخه مخکې یو تړون و چې د کعبې د مقامونو په اړه د شخړې وروسته رامینځته شو.

د پیغمبر(ص) څلورم نیکه، قُصَی بن کلاب، د مکې او کعبې مسؤلیتونه د خپلو زامنو، عبدالدار او عبدمناف ترمنځ وویشل.^[۱] هغه د دارالنَّدوه کیلي او د پوځ بیرغوالي عبدالدار ته ورکړل، او د اوبو ورکول(حاجیانو ته اوبه ورکول) او رفادت (د حاجیانو کوربه توب او ملمستیا) عبدمناف ته ورکړل.^[۲] د عبدالدار او عبدمناف له مړینې وروسته، د دوي د زامنو ترمنځ د مقامونو په اړه شخړه وشوه.^[۳] د ځینو روایتونو له مخې، قصی ټول مقامونه عبدالدار ته ورکړي وو.^[۴] بني عبدمناف د بنی عبدالدار په لاسونو کې د مقامونو انحصار سره مخالفت وکړ.^[۵]

بني عبدمناف، د بني اسد، بني زُهره، بني تَیم او بنو حارث په څېر قبیلو په ملاتړ سره، «حلف المُطیَّبین»[یادونه ۱] (عطر لګوونکي تړون) وتړه.^[۶] په مقابله کې یې، بني عبدالدار، د بني مخزوم، بني جُمح، بني سهم او بني عَدي په څېر قبیلو سره «اَحلاف» یا «لَعَقَةُ الدّم»[یادونه ۲] (د وینې څښونکي) تړون وتړه.^[۷] د منځګړو په وړاندیز، مقامونه بیا وویشل شول: سقایت (اوبه رسول) او رفادت (میلمه پالنه) بني عبدمناف ته ورکړی شول او د کعبې د کیلي داري او بیرغوالي په څیر مقامونه بني عبدالدار ته ورکړی شول.^[۸] دې تړون د جګړې مخه ونیوله او د اسلام تر راتګ پورې په خپل ځای پاتې شو.^[۹]

فوټ نوټ

↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۱، ص۲۴۱.
↑ مسعودی، التنبیه والإشراف، دارالصاوی، ص۱۸۰؛ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۱، ص۲۴۱.
↑ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، دار الفکر، ج۲، ص۲۹۱.
↑ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، دار الفکر، ج۲، ص۲۹۱؛ ابن‌هشام، السیرة النبویه، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۲.
↑ ابن‌هشام، السیرة النبویه، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۰ و ۱۳۱.
↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۱، ص۲۴۸؛ ابن‌هشام، السیرة النبویه، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۲.
↑ طبری، تاریخ طبری، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ج۲، ص۴۱؛ مسعودی، التنبیه و الاشراف، دار الصاوی، ص۱۸۰.
↑ ابن‌هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۲؛ مسعودی، التنبیه والإشراف، دار الصاوی، ص۱۸۰.
↑ ابن‌هشام، السیرة النبویة، دارالمعرفة، ج۱، ص۱۳۲.

سرچينې

ابن‌هشام، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویة، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا.
ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت، دار الفکر، بی‌تا.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بی‌تا.
مسعودی، علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، قاهره، دار الصاوی، بی‌تا.
یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، بیروت، دار صادر، بی‌تا.

[1] یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۱، ص۲۴۱.

[2] مسعودی، التنبیه والإشراف، دارالصاوی، ص۱۸۰؛ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۱، ص۲۴۱.

[3] ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، دار الفکر، ج۲، ص۲۹۱.

[4] ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، دار الفکر، ج۲، ص۲۹۱؛ ابن‌هشام، السیرة النبویه، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۲.

[5] ابن‌هشام، السیرة النبویه، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۰ و ۱۳۱.

[6] یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۱، ص۲۴۸؛ ابن‌هشام، السیرة النبویه، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۲.

[7] طبری، تاریخ طبری، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ج۲، ص۴۱؛ مسعودی، التنبیه و الاشراف، دار الصاوی، ص۱۸۰.

[8] ابن‌هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۲؛ مسعودی، التنبیه والإشراف، دار الصاوی، ص۱۸۰.

[9] ابن‌هشام، السیرة النبویة، دارالمعرفة، ج۱، ص۱۳۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]