د امام سجاد(ع) د عرفې دعا
نوې مخ گرځېدنه:
- د امام حسین(ع) د عرفې له دعا سره مه تېروتنه کیږئ.
 د صحیفه سجادیه لاسوند نسخه، د عبدالله یزدي په نسخ خط کې، د ۱۱۰۲ قمري کال د شعبان میاشت کې لیکل شوې | |
| د دعا او زیارت معلومات | |
|---|---|
| نور نومونه | د صحیفه سجادیه اوه څلویښتمه دعا |
| موضوع | د عرفې دعا |
| مأثور/غیرمأثور | مأثور |
| څخه صادر شوی | امام سجاد(ع) |
| راوی | متوکل بن هارون بلخي |
| شیعه سرچینې | صحیفه سجادیه |
| مشهور دعاګانې او زیارتونه | |
| توسل دعا • کمیل دعا • ندبه دعا • سمات دعا • فرج دعا • ابوحمزه ثمالي دعا • عاشورا زیارت • جامعه کبیره زیارت • وارث زیارت • امین الله زیارت • اربعین زیارت | |
د امام سجاد(ع) د عرفې په دعا مشهوره د صحیفه سجادیه اوه څلویښتمه دعا له امام سجاده یوه مأثوره دعا ده چې د عرفې په ورځ لوستل کیږي. دغه دعا د صحیفې تر ټولو اوږده دعا ده او پکې ځینې موضوګانې لکه د خدای د نومونو او صفتونو بیان، د اسلام پېغمبر(ص) اهل بیتو(ع) او شیعیانو لپاره دعا او درود استول او اخلاقي ځانګړنې او د نفس بدګڼې بیان شوې دي. امام سجاد(ع) په دې دعا کې د اهل بیتو په مقام اقرار او د هغوي د اوامرو پېروي او د ولایت راټینګول او د اهل بیتو د حکومت انتظار د شیعیانو ځانګړنې بیان کړې دي.
د دغه دعا تعلیمات په څو چورلیزونو، خدای پېژندنې، پر پېغمبر(ص) او اهل بیتو درود، امام پېژندنې، په خطا اقرار او د حاجتونو په غوښتلو ډل بندي شوې دي.
اوه څلویښتمه دعا په نجوای عارفان او عرفان عرفه کتابونو کې تشریح او تفسیر شوې ده. همداراز دا دعا د صحیفه سجادیې په شرحو کې لکه په فارسۍ ژبه د حسین انصاریان کتاب دیار عاشقان، او د حسن ممدوحي کرمانشاهي په شهود او شناخت کتابونو او د سید علي خان مدني په کتاب ریاض السالکین کې په عربۍ ژبه تشریح شوې ده.
تعلیمات او ښوونې
د امام سجاد(ع) د عرفې په دعا مشهوره د صحیفه سجادیې اوه څلویښتمه دعا ده چې د عرفې په ورځ لوستل کیږي. د ايران د اسلامي جمهوريت د معظم رهبر سيد علي حسيني خامنه اي په وينا د امام سجاد دغه دعا د امام حسين(ع) د عرفې د دعا د تفسير په شان ده.[۱] په دغه دعا کې امام زین العابدین(ع) څو موضوګانې سپړلې دي.۱- توحید، د خدای نومونه، صفتونه او حمد؛ ۲- حضرت محمد(ص) ته دعا؛۳- معصوم امام(ع) ته دعا؛۴- د معصوم پېروانو ته دعا؛۵- ګناه او ګناهکاري؛ ۶-له خدایه د عفوې او بخشش غوښتنه؛۷- د توبې د لارو بیان؛۸- شیطان او غولونې یې؛۹- مرګ او له قیامته لرې ښکارېدل؛۱۰-ښه اخلاق او د انسان د نفس بدګڼې[۲] د ممدوحي کرمانشاهي په وینا، د عرفې دعا په صحیفه سجادیه کې د امام سجاد(ع) تر ټولو اوږده دعا ده او زیاتره پکې له خدای سره د صالح بنده د عارفانه اړیکو خبرې شوې دي.[۳]
د عرفې دعا تعلیمات په څو اصلي چورلیزونو کې ډل بندي شوې دي:
خداي پېژندنه
- حمد او مننه هغه خدای سره ځانګړې ده چې د نړۍ مالک، مدبر او پېدا کوونکی دی
- په ټولو کایناتو د خدای قدرت او ولکه
- د خدای په یووالي، ستروالي او لویوالي اقرار
- د الهي غچ سخت او شدید والی
- د خدای په مهربانۍ، درستکارۍ او پوهې ټینګار
- خدای اورېدونکی او لیدونکی دی
- د خدای همېشه والی (اول او اخر خدای دی)
- خدای د برم او عظمت څښتن
- خدای د ټولو مخلوقاتو پنځګر
- نړۍ یې په ډېر ښه حالت کې پنځولې ده
- خدای شریک نه لري.
- د ضد او معاند (دښمن) له لرلو د خدای سپېڅلتیا
- د خدای تعالی په وړاندې د ټول کاینات خضوع و خشوع او تسلیموالی
- د عدل او انصاف په اساس د خدای قضاوت
- د خلقت د نظام حېرانوونکی نظام
- د خدای د ذات له درک کولو د انسان ناتواني
- د خدای په بې ساري والي او د هغه په وړاندې د قدرت په نیشتوالي اقرار
- له باطله د حق د جدایۍ لپاره د الهي معیارونو څرګندوالی
- الهي حکمت او مهرباني
- د مخلوقاتو په حق کې د خدای پراخ بخشش
- د انسانانو هدایت له خدای سره مخصوص دی
- د خدای په وړاندې د ټولو مخلوقاتو عاجزي
- د ټولو مخلوقاتو په وړاندې د خدای ماته نه منل او قدرتمنوالی
- د خدای مزبوته وینا او اراده
- د الهي مشیت حتمي والی
- د نورو له ستاینې سره د خدای د حمد و مننې فرق
- د خدای د شکر په ایستلو سره له هغه ذات سره تقرب
- د خدای جاودانه او هر اړخیزه حمد، له عرش او کرسۍ سره غږمله حمد، له رضا او خوشنودۍ سره یو ځای حمد، له نعمت سره یو ځای حمد، د نیت له صداقت سره یو ځای حمد او....[۴]
پر محمد(ص) او کورنۍ یې درود او دعا
د امام سجاد(ع) د عرفې په دوهمه دعا کې پېغمبر ته د دعا او پرې درود استولو خبرې شوې دي.
- درود او صلوات پر محمد(ص) او پر اهل بیتو یې
- پر پېغمبر(ص) او دهغه په اهل بیتو د درود فلسفه: مننه او قدرونه، د پېغمبر(ص) د نوم او یاد ژوندی والی او د پېغمبر(ص) د مقام د معرفي کولو بېلګه ګرځول.
- د دین د حافظانو او په ځمکه د خدای د ځای ناستو او پر بندګانو د خدای د حجتونو په توګه د پېغمبر په اهل بیتو درود.
- د پېغمبر(ص) اهل بیت خدای ته د رسېدلو وسیله او بهشت ته د رسېدلو یوه لاره.
- پر پېغمبر او کورنۍ یې د بې آغازه او بې پایانه درود غوښتنه.
- پر پېغمبر(ص) درود: ډېرېدونکی درود، له رضایت سره یو ځای، تل پاتی درود، پراخ او هر اړخیز درود، له شمېره وتلی درود[۵]
امام پېژندنه
امام سجاد(ع) د عرفې د دعا په دریمه برخه کې د اهل بیتو(ع) د مقام ستاینه کړې او د شیعیانو لپاره د دعا او د هغوي د ځانګړنو په اړه غږېدلی دی.
- د پېغمب (ص) د اهل بیتو ستاینه: د خدای د امر اجرا کوونکي، د خدای د علم خزانه داران، د دین ساتندویان، د ځمکې پر مخ د خدای جانشینان، پر بندګانو حجت، د خدای په لور د هدایت وسیله او له ګناه او ککړتیا پاک، د خلکو او ایماندارو پناه ځای، د الهي جمال مصداقونه.
- د اهل بیتو(ع) د علم پراختیا
- پر پېغمبر(ص) او اهل یتو بې پایه او د عرش هومره درود.
- د اهل بیتو(ع) د مقام معرفي کول، د حق د موندلو لپاره ځلانده مشالونه، د خدای رضا ته د رسیدلو لاره او د پناه غوښتونکو پناه
- د اهل بیتو(ع) د اوامرو د فرمانبردارۍ واجبوالی[۶]
- امامان، د خلقت غرض او موخه
- په هره زمانه کې د معصوم امام د وجود لازموالی
- د امام په وسیله په هره زمانه کې د خدای د دین تایید
- په الهي ملایکو او لښکرو سره د معصومانو ملاتړ
- د معصوم امام(ع) د وجود د نعمت په وجه د خدای حمد او مننه
- د معصوم امام(ع) لپاره د قدرت د پراختیا او د حکومت د جوړولو ضروري والی
- د معصوم امام(ع) په وسیله د الهي شریعت د حدودو، قرآن او د پېغمبر د سنتو د اقامه کېدو دعا
- د دین د نښو د ژوندي کېدو غوښتنه چې ظالمانو ختمې کړې دي.
- د خدای په لور د خلکو د هدایت لپاره د امامانو مختلفې وسیلې
- له امام(ع) د اطاعت غوښتنه او د هغه په وړاندې تسلیمېدل او د هغه د رضا په لاره کې هڅه
- د امامانو د ملګرو او لارویانو لپاره د درود او سلام غوښتنه
- خدای او پېغمبر(ص) ته د تقرب په لاره کې د معصوم د حکم منل او ملګرتیا یې
- د اهل بیتو په دوستانو او پېروانو درود
- د اهل بیتو(ع) د شیعیانو ځانګړنه، د اهل بیتو په مقام اقرار کوونکی، د هغوي په اوامرو چلېدونکی، د اهل بیتو د حکومت منتظر، د اهل بیتو د شعیانو لپاره دعا: د هغوي تقواداره کېدل، د خدای له خوا یې د توبې منل کېدل او د امن او امام په مقام کې د هغوي راتلل [۷]
په خطا اقرار
- امام په دغه برخه کې د انسان د نفس د ګډوډیو او بدګڼو خبره کوي او له خدایه د غفوې او بخښښ غوښتنه کوي.
- د عرفې د ورځې فضایلو ته اشاره (د کرامت او شرافت ورځ او پر بندګانو د الهي رحمت د دسترخوان پراخوالی)
- د الهي رحمت د لاسته راوړلو لپاره د خپل حال شکایت
- په الهي هدایت او ارشاد کې د راتللو لپاره دعا
- ځان پېژندنه، د معرفتي نظام تر ټولو مهم رکن
- له الهي فرمانونو د بندګانو نافرماني او ورسره مخالفت
- له عذابه د خدای رحمت ته پناه وړل
- د الهي عفوې او بخښښ دعا
- د عرفې په ورځ د عظیم الهي اجر غوښتنه
- خدای ته د تقرب لپاره د هغه په یووالي اعتراف
- په پالونکي حسن ظن او ورته د نزدیکت غوښتنه
- د خدای په وړاندې د انسان په فقر اعتراف
- په ګناهکارانو د خدای احسان،ترې تېرېدنه او په عذاب کې یې بیړه نه کول
- په ګناه، خطا او لغزش د اعتراف ډولونه،(پټې ګناهانې، عمدي ګناهانې)
- د خدای له یاده د غفلت او د خلکو د توجه انجام: د ریاکارۍ رواج، جهل او له خدای سره د اړیکو سستېدل
- پر نفس پر جنایت اعتراف
- له خدایه لرې والی، د الهي احکامو د سپک ګڼلو پایله
- هلاکت، د خدای له لارې د انحراف قطعي نتیجه
- په بلاګانو کې ښکېل انسان او د کړاو او مصیبت اوږدوالی
- په خپل حال د انسان د پرېښودلو خطر
- د انسان د ګمراه کولو لپاره د شیطان ډول ډول نقشې[۸]
د حاجتونو غوښتنه
امام سجاد(ع) د دعا په اخري برخه کې خدای ته د هغه په مقربانو قسم ورکوي او غوښتنې یې بیانوي. په دې کې ځینې دعاګانې دا دي:
- د خدای د خاص ولایت لاندې د راتللو دعا
- د فرایضو په سرته رسولو کې د کوتاهۍ په وجه د خدای له خوا د نه مواخذه کېدو دعا
- د خدای له خوا په استدراج سره د نه مواخذه کېدو دعا
- د غفلت له خوبه د بېدارۍ غوښتنه
- له خدای سره مناجات د زړونو ژوندی کوونکی
- د وېرې او زارۍ له مخې له خدایه غوښتنه او دعا
- د پېغمبر(ص) او د هغه د اهل بیتو په واسطه ګرځولو سره د بخښښ دعا
- د خدای د سرپرستۍ دعا
- د وفا کوونکو د اجر غوښتنه
- له الهي حدودو د تیري له اثراتو د بچ کېدو دعا
- له خدای سره تقرب ډېر لوړ خوند
- د ښه ژوند او نیکمرغه مرګ غوښتنه
- د بې خبرو له خوبه د بېدارۍ غوښتنه
- د خیر د لارو د کچ کولو دعا
- د عملونو د حبطه کېدو او د برکتونو له ضایع کېدو څخه د خلاصون دعا
- دا دعا چې په زړه سره د ګناهانو بدوالی درک کړو
- په شپه او ورځ کې د لمانځنو دعا او د هغې په ځلا د ښکلې کېدو دعا
- د ګناهانو له ککړتیا د پاکۍ غوښتنه
- له الهي قهره د لرې والي غوښتنه
- له ازمېښت، فتنې او بلا د خلاصون دعا
- په اوږد عمر کې د زړه په قساوت او سختوالي د نه اخته کېدو دعا
- د دښمنانو له شره د خوندي کېدو غوښتنه
- له شیطان او اماره نفس څخه د لرې والي مطلوبیت
- له بلاګانو د ژغورنې غوښتنه
- د خدای له رحمته نه نهیلي کېدل
- د عیب پوشۍ او نه رسوا کېدو غوښتنه
- د سلامتۍ او تندرستۍ دعا
- صالح نیت د روغ عمل معیار
- د رزق او روزۍ غوښتنه
- د انسان له زړه د دنیا د مینې د ختمېدو دعا
- د عصمت او له خدای سره د راز و نیاز د مقام غوښتنه
- د صالح نیت، ښې وینا او ښه عمله د برخمنېدو غوښتنه
- د نیکو کارونو د کولو توفیق
- د خدای شکر د نعمت د زیاتېدو لامل
- د پاک ژوند دعا
- په خلکو کې د عزت او په الهي درګاه کې د ذلت دعا
- له فتنو او بدیو د ژغورنۍ دعا
- د نعمت او له غفلته د پرهیز دعا
- د خوف او رجا د مقام غوښتنه
- د شپو د روڼولو توفیق
- له سرکښۍ او سزا خدای ته پناه وړل
- توبه د خدای په در کې یو ګټه ور تجارت
- له الهي رحمت، بخښښ او نعمتونو د برخمنېدو دعا
- د غوریزه کسانو په جنت کې له ډېرو پاکو الهي ولیانو سره د ګاونډ دعا
- له نورو سره له کینې د ډډه کولو دعا
- د کامل نعمت دعا
- له شک او شبهې د بچېدو او لرې کېدو دعا
- له شک او شبهې پاک د ارام زړه دعا
- د پاکلمنۍ او هر اړخیزې سلامتیا دعا
- نورو ته د خپلو حاجتونو په نه وړلو سره د عزت ساتل
- له ظالمانو سره د نه ملګرې کېدو دعا
- د حج او عمرې کول د خدای د رضا لامل
- خدای ته پناه وړل په ژوند کې د ارامښت یوازینۍ لاره[۹]
شرحې
د صحیفه سجا دیه اوه څلوېښتمه دعا د حسین انصاریان کتاب دیار عاشقان،[۱۰] او د حسن ممدوحي کرمانشاهي په شهود او شناخت کتاب[۱۱] او د سید احمد فهري په کتاب شرح و ترجمه صحیفه سجادیه [۱۲] کې په فارسۍ ژبه تشریح شوې ده
دغه دعا په جدا جدا لیکنو سره هم په نجوای عارفانه: د امام سجاد په اوه څلویښتمې دعا شرحه (دعای روز عرفه) لیک د سید احمد سجادي[۱۳] او عرفان عرفه: د امام حسین(ع) او امام سجاد(ع) د عرفې د دعاګانو ترجمه او شرح او تفسیر موضوعي، لیک د قادر فاضلی[۱۴] په فارسۍ ژبه تشریح شوې دي.
د صحیفه سجادیې اوه څلویښتمه دعا همداراز د سید علي خان مدني په کتاب ریاض السالکین،[۱۵] د محمد جواد مغنیه په کتاب فی ظلال الصحیفه السجادیه[۱۶] ریاض العارفین د محمد بن محمد دارابي لخوا لیکل شوی[۱۷] او د سید محمد حسین فضل الله په کتاب آفاق الروح[۱۸] اکې په عربۍ ژبه تشریح شوې ده. د دغه دعا ټکي او کلمات هم په لغوي شرحو کې لکه د فیض کاشاني په کتاب تعلیقات علی الصحیفه السجادیه[۱۹] او د عزالدین جزائري په کتاب شرح الصحیفه السجادیه[۲۰] کې تشریح او وضاحت یې شوی دی.
متن او ترجمه
| متن | ترجمه |
|---|---|
(۱) الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعالَمِینَ (۲) اللهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، رَبَّ الْأَرْبَابِ، وَ إِلَهَ كُلِّ مَأْلُوهٍ، وَ خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ، وَ وَارِثَ كُلِّ شَیءٍ، لَیسَ كَمِثْلِهِ شَیءٌ، وَ لَا یعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَیءٍ، وَ هُوَ بِكُلِّ شَیءٍ مُحِیطٌ، وَ هُوَ عَلَی كُلِّ شَیءٍ رَقِیبٌ. (۳) أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْأَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ (۴) وَ أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْكَرِیمُ الْمُتَكَرِّمُ، الْعَظِیمُ الْمُتَعَظِّمُ، الْكَبِیرُ الْمُتَكَبِّرُ (۵) وَ أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْعَلِی الْمُتَعَالِ، الشَّدِیدُ الْمِحَالِ (۶) وَ أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ، الْعَلِیمُ الْحَكِیمُ. (۷) وَ أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، السَّمِیعُ الْبَصِیرُ، الْقَدِیمُ الْخَبِیرُ (۸) وَ أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْكَرِیمُ الْأَكْرَمُ، الدَّائِمُ الْأَدْوَمُ، (۹) وَ أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْأَوَّلُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ، وَ الْآخِرُ بَعْدَ كُلِّ عَدَدٍ (۱۰) وَ أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الدَّانِی فِی عُلُوِّهِ، وَ الْعَالِی فِی دُنُوِّهِ (۱۱) وَ أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ، وَ الْكِبْرِیاءِ وَ الْحَمْدِ (۱۲) وَ أَنْتَ اللهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الَّذِی أَنْشَأْتَ الْأَشْیاءَ مِنْ غَیرِ سِنْخٍ، وَ صَوَّرْتَ مَا صَوَّرْتَ مِنْ غَیرِ مِثَالٍ، وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعَاتِ بِلَا احْتِذَاءٍ. (۱۳) أَنْتَ الَّذِی قَدَّرْتَ كُلَّ شَیءٍ تَقْدِیراً، وَ یسَّرْتَ كُلَّ شَیءٍ تَیسِیراً، وَ دَبَّرْتَ مَا دُونَكَ تَدْبِیراً (۱۴) أَنْتَ الَّذِی لَمْ یعِنْكَ عَلَی خَلْقِكَ شَرِیكٌ، وَ لَمْ یوَازِرْكَ فِی أَمْرِكَ وَزِیرٌ، وَ لَمْ یكُنْ لَكَ مُشَاهِدٌ وَ لَا نَظِیرٌ. (۱۵) أَنْتَ الَّذِی أَرَدْتَ فَكَانَ حَتْماً مَا أَرَدْتَ، وَ قَضَیتَ فَكَانَ عَدْلًا مَا قَضَیتَ، وَ حَكَمْتَ فَكَانَ نِصْفاً مَا حَكَمْتَ. (۱۶) أَنْتَ الَّذِی لَا یحْوِیكَ مَكَانٌ، وَ لَمْ یقُمْ لِسُلْطَانِكَ سُلْطَانٌ، وَ لَمْ یعْیكَ بُرْهَانٌ وَ لَا بَیانٌ. (۱۷) أَنْتَ الَّذِی أَحْصَیتَ كُلَّ شَیءٍ عَدَداً، وَ جَعَلْتَ لِكُلِّ شَیءٍ أَمَداً، وَ قَدَّرْتَ كُلَّ شَیءٍ تَقْدِیراً. (۱۸) أَنْتَ الَّذِی قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِیتِكَ، وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ كَیفِیتِكَ، وَ لَمْ تُدْرِكِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَینِیتِكَ. (۱۹) أَنْتَ الَّذِی لَا تُحَدُّ فَتَكُونَ مَحْدُوداً، وَ لَمْ تُمَثَّلْ فَتَكُونَ مَوْجُوداً، وَ لَمْ تَلِدْ فَتَكُونَ مَوْلُوداً. (۲۰) أَنْتَ الَّذِی لَا ضِدَّ مَعَكَ فَیعَانِدَكَ، وَ لَا عِدْلَ لَكَ فَیكَاثِرَكَ، وَ لَا نِدَّ لَكَ فَیعَارِضَكَ. (۲۱) أَنْتَ الَّذِی ابْتَدَأَ، وَ اخْتَرَعَ، وَ اسْتَحْدَثَ، وَ ابْتَدَعَ، وَ أَحْسَنَ صُنْعَ مَا صَنَعَ. (۲۲) سُبْحَانَكَ! مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ، وَ أَسْنَی فِی الْأَمَاكِنِ مَكَانَكَ، وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَكَ! (۲۳) سُبْحَانَكَ! مِنْ لَطِیفٍ مَا أَلْطَفَكَ، وَ رَءُوفٍ مَا أَرْأَفَكَ، وَ حَكِیمٍ مَا أَعْرَفَكَ! (۲۴) سُبْحَانَكَ! مِنْ مَلِیكٍ مَا أَمْنَعَكَ، وَ جَوَادٍ مَا أَوْسَعَكَ، وَ رَفِیعٍ مَا أَرْفَعَكَ! ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْكِبْرِیاءِ وَ الْحَمْدِ. (۲۵) سُبْحَانَكَ! بَسَطْتَ بِالْخَیرَاتِ یدَكَ، وَ عُرِفَتِ الْهِدَایةُ مِنْ عِنْدِكَ، فَمَنِ الْتَمَسَكَ لِدِینٍ أَوْ دُنْیا وَجَدَكَ! (۲۶) سُبْحَانَكَ! خَضَعَ لَكَ مَنْ جَرَی فِی عِلْمِكَ، وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِكَ مَا دُونَ عَرْشِكَ، وَ انْقَادَ لِلتَّسْلِیمِ لَكَ كُلُّ خَلْقِكَ! (۲۷) سُبْحَانَكَ! لَا تُحَسُّ وَ لَا تُجَسُّ وَ لَا تُمَسُّ وَ لَا تُكَادُ وَ لَا تُمَاطُ وَ لَا تُنَازَعُ وَ لَا تُجَارَی وَ لَا تُمَارَی وَ لَا تُخَادَعُ وَ لَا تُمَاكَرُ! (۲۸) سُبْحَانَكَ! سَبِیلُكَ جَدَدٌ. وَ أَمْرُكَ رَشَدٌ، وَ أَنْتَ حَی صَمَدٌ. (۲۹) سُبْحَانَكَ! قَولُكَ حُكْمٌ، وَ قَضَاؤُكَ حَتْمٌ، وَ إِرَادَتُكَ عَزْمٌ! (۳۰) سُبْحَانَكَ! لَا رَادَّ لِمَشِیتِكَ، وَ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِكَ!. (۳۱) سُبْحَانَكَ! بَاهِرَ الْآیاتِ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ، بَارِئَ النَّسَمَاتِ! (۳۲) لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً یدُومُ بِدَوَامِكَ (۳۳) وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً بِنِعْمَتِكَ. (۳۴) وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً یوَازِی صُنْعَكَ (۳۵) وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً یزِیدُ عَلَی رِضَاكَ. (۳۶) وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ كُلِّ حَامِدٍ، وَ شُكْراً یقْصُرُ عَنْهُ شُكْرُ كُلِّ شَاكِرٍ (۳۷) حَمْداً لَا ینْبَغِی إِلَّا لَكَ، وَ لَا یتَقَرَّبُ بِهِ إِلَّا إِلَیكَ (۳۸) حَمْداً یسْتَدَامُ بِهِ الْأَوَّلُ، وَ یسْتَدْعَی بِهِ دَوَامُ الْآخِرِ. (۳۹) حَمْداً یتَضَاعَفُ عَلَی كُرُورِ الْأَزْمِنَةِ، وَ یتَزَایدُ أَضْعَافاً مُتَرَادِفَةً. (۴۰) حَمْداً یعْجِزُ عَنْ إِحْصَائِهِ الْحَفَظَةُ، وَ یزِیدُ عَلَی مَا أَحْصَتْهُ فِی كِتَابِكَ الْكَتَبَةُ (۴۱) حَمْداً یوازِنُ عَرْشَكَ الْمَجِیدَ وَ یعَادِلُ كُرْسِیكَ الرَّفِیعَ. (۴۲) حَمْداً یكْمُلُ لَدَیكَ ثَوَابُهُ، وَ یسْتَغْرِقُ كُلَّ جَزَاءٍ جَزَاؤُهُ (۴۳) حَمْداً ظَاهِرُهُ وَفْقٌ لِبَاطِنِهِ، وَ بَاطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النِّیةِ (۴۴) حَمْداً لَمْ یحْمَدْكَ خَلْقٌ مِثْلَهُ، وَ لَا یعْرِفُ أَحَدٌ سِوَاكَ فَضْلَهُ (۴۵) حَمْداً یعَانُ مَنِ اجْتَهَدَ فِی تَعْدِیدِهِ، وَ یؤَیدُ مَنْ أَغْرَقَ نَزْعاً فِی تَوْفِیتِهِ. (۴۶) حَمْداً یجْمَعُ مَا خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ، وَ ینْتَظِمُ مَا أَنْتَ خَالِقُهُ مِنْ بَعْدُ. (۴۷) حَمْداً لَا حَمْدَ أَقْرَبُ إِلَی قَوْلِكَ مِنْهُ، وَ لَا أَحْمَدَ مِمَّنْ یحْمَدُكَ بِهِ. (۴۸) حَمْداً یوجِبُ بِكَرَمِكَ الْمَزِیدَ بِوُفُورِهِ، وَ تَصِلُهُ بِمَزِیدٍ بَعْدَ مَزِیدٍ طَوْلًا مِنْكَ (۴۹) حَمْداً یجِبُ لِكَرَمِ وَجْهِكَ، وَ یقَابِلُ عِزَّ جَلَالِكَ. (۵۰) رَبِّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَی الْمُكَرَّمِ الْمُقَرَّبِ، أَفْضَلَ صَلَوَاتِكَ، وَ بَارِكْ عَلَیهِ أَتَمَّ بَرَكَاتِكَ، وَ تَرَحَّمْ عَلَیهِ أَمْتَعَ رَحَمَاتِكَ. (۵۱) رَبِّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً زَاكِیةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَزْكَی مِنْهَا، وَ صَلِّ عَلَیهِ صَلَاةً نَامِیةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَنْمَی مِنْهَا، وَ صَلِّ عَلَیهِ صَلَاةً رَاضِیةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ فَوْقَهَا. (۵۲) رَبِّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً تُرْضِیهِ وَ تَزِیدُ عَلَی رِضَاهُ، وَ صَلِّ عَلَیهِ صَلَاةً تُرْضِیكَ و تَزِیدُ عَلَی رِضَاكَ لَهُ وَ صَلِّ عَلَیهِ صَلَاةً لَا تَرْضَی لَهُ إِلَّا بِهَا، وَ لَا تَرَی غَیرَهُ لَهَا أَهْلًا. (۵۳) رَبِّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً تُجَاوِزُ رِضْوَانَكَ، وَ یتَّصِلُ اتِّصَالُهَا بِبَقَائِكَ، وَ لَا ینْفَدُ كَمَا لَا تَنْفَدُ كَلِمَاتُكَ. (۵۴) رَبِّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً تَنْتَظِمُ صَلَوَاتِ مَلَائِكَتِكَ وَ أَنْبِیائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ، وَ تَشْتَمِلُ عَلَی صَلَوَاتِ عِبَادِكَ مِنْ جِنِّكَ وَ إِنْسِكَ وَ أَهْلِ إِجَابَتِكَ، وَ تَجْتَمِعُ عَلَی صَلَاةِ كُلِّ مَنْ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِكَ. (۵۵) رَبِّ صَلِّ عَلَیهِ وَ آلِهِ، صَلَاةً تُحِیطُ بِكُلِّ صَلَاةٍ سَالِفَةٍ وَ مُسْتَأْنَفَةٍ، وَ صَلِّ عَلَیهِ وَ عَلَی آلِهِ، صَلَاةً مَرْضِیةً لَكَ وَ لِمَنْ دُونَكَ، وَ تُنْشِئُ مَعَ ذَلِكَ صَلَوَاتٍ تُضَاعِفُ مَعَهَا تِلْكَ الصَّلَوَاتِ عِنْدَهَا، وَ تَزِیدُهَا عَلَی كُرُورِ الْأَیامِ زِیادَةً فِی تَضَاعِیفَ لَا یعُدُّهَا غَیرُكَ. (۵۶) رَبِّ صَلِّ عَلَی أَطَایبِ أَهْلِ بَیتِهِ الَّذِینَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِكَ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِكَ، وَ حَفَظَةَ دِینِكَ، وَ خُلَفَاءَكَ فِی أَرْضِكَ، وَ حُجَجَكَ عَلَی عِبَادِكَ، وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ تَطْهِیراً بِإِرَادَتِكَ، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِیلَةَ إِلَیكَ، وَ الْمَسْلَكَ إِلَی جَنَّتِكَ (۵۷) رَبِّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً تُجْزِلُ لَهُمْ بِهَا مِنْ نِحَلِكَ وَ كَرَامَتِكَ، وَ تُكْمِلُ لَهُمُ الْأَشْیاءَ مِنْ عَطَایاكَ وَ نَوَافِلِكَ، وَ تُوَفِّرُ عَلَیهِمُ الْحَظَّ مِنْ عَوَائِدِكَ وَ فَوَائِدِكَ. (۵۸) رَبِّ صَلِّ عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ صَلَاةً لَا أَمَدَ فِی أَوَّلِهَا، وَ لَا غَایةَ لِأَمَدِهَا، وَ لَا نِهَایةَ لِآخِرِهَا. (۵۹) رَبِّ صَلِّ عَلَیهِمْ زِنَةَ عَرْشِكَ وَ مَا دُونَهُ، وَ مِلْءَ سَمَاوَاتِكَ وَ مَا فَوْقَهُنَّ، وَ عَدَدَ أَرَضِیكَ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ مَا بَینَهُنَّ، صَلَاةً تُقَرِّبُهُمْ مِنْكَ زُلْفَی، وَ تَكُونُ لَكَ وَ لَهُمْ رِضًی، وَ مُتَّصِلَةً بِنَظَائِرِهِنَّ أَبَداً. (۶۰) اللهُمَّ إِنَّكَ أَیدْتَ دِینَكَ فِی كُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ، وَ مَنَاراً فِی بِلَادِكَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ، وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِیعَةَ إِلَی رِضْوَانِكَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِیتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْیهِ، وَ أَلَّا یتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَ لَا یتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللائِذِینَ، وَ كَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّكِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِینَ. (۶۱) اللهُمَّ فَأَوْزِعْ لِوَلِیكَ شُكْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیهِ، وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِیهِ، وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِیراً، وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یسِیراً، وَ أَعِنْهُ بِرُكْنِكَ الْأَعَزِّ، وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ، وَ قَوِّ عَضُدَهُ، وَ رَاعِهِ بِعَینِكَ، وَ احْمِهِ بِحِفْظِكَ وَ انْصُرْهُ بِمَلَائِكَتِكَ، وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِكَ الْأَغْلَبِ. (۶۲) وَ أَقِمْ بِهِ كِتَابَكَ وَ حُدُودَكَ وَ شَرَائِعَكَ وَ سُنَنَ رَسُولِكَ،- صَلَوَاتُكَ اللهُمَّ عَلَیهِ وَ آلِهِ-، وَ أَحْی بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظَّالِمُونَ مِنْ مَعَالِمِ دِینِكَ، وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِیقَتِكَ، وَ أَبِنْ بِهِ الضَّرَّاءَ مِنْ سَبِیلِكَ، وَ أَزِلْ بِهِ النَّاكِبِینَ عَنْ صِرَاطِكَ، وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاةَ قَصْدِكَ عِوَجاً (۶۳) وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِیائِكَ، وَ ابْسُطْ یدَهُ عَلَی أَعْدَائِكَ، وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ، وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِینَ مُطِیعِینَ، وَ فِی رِضَاهُ سَاعِینَ، وَ إِلَی نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَةِ عَنْهُ مُكْنِفِینَ، وَ إِلَیكَ وَ إِلَی رَسُولِكَ- صَلَوَاتُكَ اللهُمَّ عَلَیهِ وَ آلِهِ- بِذَلِكَ مُتَقَرِّبِینَ. (۶۴) اللهُمَّ وَ صَلِّ عَلَی أَوْلِیائِهِمُ الْمُعْتَرِفِینَ بِمَقَامِهِمُ، الْمُتَّبِعِینَ مَنْهَجَهُمُ، الْمُقْتَفِینَ آثَارَهُمُ، الْمُسْتَمْسِكِینَ بِعُرْوَتِهِمُ، الْمُتَمَسِّكِینَ بِوِلَایتِهِمُ، الْمُؤْتَمِّینَ بِإِمَامَتِهِمُ، الْمُسَلِّمِینَ لِأَمْرِهِمُ، الْمُجْتَهِدِینَ فِی طَاعَتِهِمُ، الْمُنْتَظِرِینَ أَیامَهُمُ، الْمَادِّینَ إِلَیهِمْ أَعْینَهُمُ، الصَّلَوَاتِ الْمُبَارَكَاتِ الزَّاكِیاتِ النَّامِیاتِ الْغَادِیاتِ الرَّائِحَاتِ. (۶۵) وَ سَلِّمْ عَلَیهِمْ وَ عَلَی أَرْوَاحِهِمْ، وَ اجْمَعْ عَلَی التَّقْوَی أَمْرَهُمْ، وَ أَصْلِحْ لَهُمْ شُئُونَهُمْ، وَ تُبْ عَلَیهِمْ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ، وَ خَیرُ الْغافِرِینَ، وَ اجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِی دَارِ السَّلَامِ بِرَحْمَتِكَ، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. (۶۶) اللهُمَّ هَذَا یوْمُ عَرَفَةَ یوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ، نَشَرْتَ فِیهِ رَحْمَتَكَ، وَ مَنَنْتَ فِیهِ بِعَفْوِكَ، وَ أَجْزَلْتَ فِیهِ عَطِیتَكَ، وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَی عِبَادِكَ. (۶۷) اللهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الَّذِی أَنْعَمْتَ عَلَیهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِیاهُ، فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَیتَهُ لِدِینِكَ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّكَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِی حِزْبِكَ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالاةِ أَوْلِیائِكَ، وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ. (۶۸) ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ یأْتَمِرْ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ ینْزَجِرْ، وَ نَهَیتَهُ عَنْ مَعْصِیتِكَ، فَخَالَفَ أَمْرَكَ إِلَی نَهْیكَ، لَا مُعَانَدَةً لَكَ، وَ لَا اسْتِكْبَاراً عَلَیكَ، بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَی مَا زَیلْتَهُ وَ إِلَی مَا حَذَّرْتَهُ، وَ أَعَانَهُ عَلَی ذَلِكَ عَدُوُّكَ وَ عَدُوُّهُ، فَأَقْدَمَ عَلَیهِ عَارِفاً بِوَعِیدِكَ، رَاجِیاً لِعَفْوِكَ، وَاثِقاً بِتَجَاوُزِكَ، وَ كَانَ أَحَقَّ عِبَادِكَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَیهِ أَلَّا یفْعَلَ. (۶۹) وَ هَا أَنَا ذَا بَینَ یدَیكَ صَاغِراً ذَلِیلًا خَاضِعاً خَاشِعاً خَائِفاً، مُعْتَرِفاً بِعَظِیمٍ مِنَ الذُّنُوبِ تَحَمَّلْتُهُ، وَ جَلِیلٍ مِنَ الْخَطَایا اجْتَرَمْتُهُ، مُسْتَجِیراً بِصَفْحِكَ، لَائِذاً بِرَحْمَتِكَ، مُوقِناً أَنَّهُ لَا یجِیرُنِی مِنْكَ مُجِیرٌ، وَ لَا یمْنَعُنِی مِنْكَ مَانِعٌ. (۷۰) فَعُدْ عَلَی بِمَا تَعُودُ بِهِ عَلَی مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمُّدِكَ، وَ جُدْ عَلَی بِمَا تَجُودُ بِهِ عَلَی مَنْ أَلْقَی بِیدِهِ إِلَیكَ مِنْ عَفْوِكَ، وَ امْنُنْ عَلَی بِمَا لَا یتَعَاظَمُكَ أَنْ تَمُنَّ بِهِ عَلَی مَنْ أَمَّلَكَ مِنْ غُفْرَانِكَ، (۷۱) وَ اجْعَلْ لِی فِی هَذَا الْیوْمِ نَصِیباً أَنَالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوَانِكَ، وَ لَا تَرُدَّنِی صِفْراً مِمَّا ینْقَلِبُ بِهِ الْمُتَعَبِّدُونَ لَكَ مِنْ عِبَادِكَ (۷۲) وَ إِنِّی وَ إِنْ لَمْ أُقَدِّمْ مَا قَدَّمُوهُ مِنَ الصَّالِحَاتِ فَقَدْ قَدَّمْتُ تَوْحِیدَكَ وَ نَفْی الْأَضْدَادِ وَ الْأَنْدَادِ وَ الْأَشْبَاهِ عَنْكَ، وَ أَتَیتُكَ مِنَ الْأَبْوَابِ الَّتِی أَمَرْتَ أَنْ تُؤْتَی مِنْهَا، وَ تَقَرَّبْتُ إِلَیكَ بِمَا لَا یقْرُبُ أَحَدٌ مِنْكَ إِلَّا بالتَّقَرُّبِ بِهِ. (۷۳) ثُمَّ أَتْبَعْتُ ذَلِكَ بِالْإِنَابَةِ إِلَیكَ، وَ التَّذَلُّلِ وَ الِاسْتِكَانَةِ لَكَ، وَ حُسْنِ الظَّنِّ بِكَ، وَ الثِّقَةِ بِمَا عِنْدَكَ، وَ شَفَعْتُهُ بِرَجَائِكَ الَّذِی قَلَّ مَا یخِیبُ عَلَیهِ رَاجِیكَ. (۷۴) وَ سَأَلْتُكَ مَسْأَلَةَ الْحَقِیرِ الذَّلِیلِ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ، وَ مَعَ ذَلِكَ خِیفَةً وَ تَضَرُّعاً وَ تَعَوُّذاً وَ تَلَوُّذاً، لَا مُسْتَطِیلًا بِتَكَبُّرِ الْمُتَكَبِّرِینَ، وَ لَا مُتَعَالِیاً بِدَالَّةِ الْمُطِیعِینَ، وَ لَا مُسْتَطِیلًا بِشَفَاعَةِ الشَّافِعِینَ. (۷۵) وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلُّ الْأَقَلِّینَ، وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّینَ، وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا، فَیا مَنْ لَمْ یعَاجِلِ الْمُسِیئِینَ، وَ لَا ینْدَهُ الْمُتْرَفِینَ، وَ یا مَنْ یمُنُّ بِإِقَالَةِ الْعَاثِرِینَ، وَ یتَفَضَّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِینَ. (۷۶) أَنَا الْمُسِیءُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِئُ الْعَاثِرُ. (۷۷) أَنَا الَّذِی أَقْدَمَ عَلَیكَ مُجْتَرِئاً. (۷۸) أَنَا الَّذِی عَصَاكَ مُتَعَمِّداً. (۷۹) أَنَا الَّذِی اسْتَخْفَی مِنْ عِبَادِكَ وَ بَارَزَكَ. (۸۰) أَنَا الَّذِی هَابَ عِبَادَكَ وَ أَمِنَكَ. (۸۱) أَنَا الَّذِی لَمْ یرْهَبْ سَطْوَتَكَ، وَ لَمْ یخَفْ بَأْسَكَ. (۸۲) أَنَا الْجَانِی عَلَی نَفْسِهِ (۸۳) أَنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِیتِهِ. (۸۴) أَنَا القَلِیلُ الْحَیاءِ. (۸۵) أَنَا الطَّوِیلُ الْعَنَاءِ. (۸۶) بِحَقِّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ بِمَنِ اصْطَفَیتَهُ لِنَفْسِكَ، بِحَقِّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِیتِكَ، وَ مَنِ اجْتَبَیتَ لِشَأْنِكَ، بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ بِطَاعَتِكَ، وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیتَهُ كَمَعْصِیتِكَ، بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالاتَهُ بِمُوَالاتِكَ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِكَ، تَغَمَّدْنِی فِی یوْمِی هَذَا بِمَا تَتَغَمَّدُ بِهِ مَنْ جَارَ إِلَیكَ مُتَنَصِّلًا، وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِكَ تَائِباً. (۸۷) وَ تَوَلَّنِی بِمَا تَتَوَلَّی بِهِ أَهْلَ طَاعَتِكَ وَ الزُّلْفَی لَدَیكَ وَ الْمَكَانَةِ مِنْكَ. (۸۸) وَ تَوَحَّدْنِی بِمَا تَتَوَحَّدُ بِهِ مَنْ وَفَی بِعَهْدِكَ، وَ أَتْعَبَ نَفْسَهُ فِی ذَاتِكَ، وَ أَجْهَدَهَا فِی مَرْضَاتِكَ. (۸۹) وَ لَا تُؤَاخِذْنِی بِتَفْرِیطِی فِی جَنْبِكَ، وَ تَعَدِّی طَوْرِی فِی حُدُودِكَ، وَ مُجَاوَزَةِ أَحْكَامِكَ. (۹۰) وَ لَا تَسْتَدْرِجْنِی بِإِمْلَائِكَ لِی اسْتِدْرَاجَ مَنْ مَنَعَنِی خَیرَ مَا عِنْدَهُ وَ لَمْ یشْرَكْكَ فِی حُلُولِ نِعْمَتِهِ بِی. (۹۱) وَ نَبِّهْنِی مِنْ رَقْدَةِ الْغَافِلِینَ، وَ سِنَةِ الْمُسْرِفِینَ، وَ نَعْسَةِ الْمَخْذُولِینَ (۹۲) وَ خُذْ بِقَلْبِی إِلَی مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقَانِتِینَ، وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبِّدِینَ، وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهَاوِنِینَ. (۹۳) وَ أَعِذْنِی مِمَّا یبَاعِدُنِی عَنْكَ، وَ یحُولُ بَینِی وَ بَینَ حَظِّی مِنْكَ، وَ یصُدُّنِی عَمَّا أُحَاوِلُ لَدَیكَ (۹۴) وَ سَهِّلْ لِی مَسْلَكَ الْخَیرَاتِ إِلَیكَ، وَ الْمُسَابَقَةَ إِلَیهَا مِنْ حَیثُ أَمَرْتَ، وَ الْمُشَاحَّةَ فِیهَا عَلَی مَا أَرَدْتَ. (۹۵) وَ لَا تَمْحَقْنِی فِیمَن تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفِّینَ بِمَا أَوْعَدْتَ (۹۶) وَ لَا تُهْلِكْنِی مَعَ مَنْ تُهْلِكُ مِنَ الْمُتَعَرِّضِینَ لِمَقْتِكَ (۹۷) وَ لَا تُتَبِّرْنِی فِیمَنْ تُتَبِّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفِینَ عَنْ سُبُلِكَ (۹۸) وَ نَجِّنِی مِنْ غَمَرَاتِ الْفِتْنَةِ، وَ خَلِّصْنِی مِنْ لَهَوَاتِ الْبَلْوَی، وَ أَجِرْنِی مِنْ أَخْذِ الْإِمْلَاءِ. (۹۹) وَ حُلْ بَینِی وَ بَینَ عَدُوٍّ یضِلُّنِی، وَ هَوًی یوبِقُنِی، وَ مَنْقَصَةٍ تَرْهَقُنِی (۱۰۰) وَ لَا تُعْرِضْ عَنِّی إِعْرَاضَ مَنْ لَا تَرْضَی عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِكَ (۱۰۱) وَ لَا تُؤْیسْنِی مِنَ الْأَمَلِ فِیكَ فَیغْلِبَ عَلَی الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِكَ (۱۰۲) وَ لَا تَمْنَحْنِی بِمَا لَا طَاقَةَ لِی بِهِ فَتَبْهَظَنِی مِمَّا تُحَمِّلُنِیهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِكَ. (۱۰۳) وَ لَا تُرْسِلْنِی مِنْ یدِكَ إِرْسَالَ مَنْ لَا خَیرَ فِیهِ، وَ لَا حَاجَةَ بِكَ إِلَیهِ، وَ لَا إِنَابَةَ لَهُ (۱۰۴) وَ لَا تَرْمِ بِی رَمْی مَنْ سَقَطَ مِنْ عَینِ رِعَایتِكَ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَیهِ الْخِزْی مِنْ عِنْدِكَ، بَلْ خُذْ بِیدِی مِنْ سَقْطَةِ الْمُتَرَدِّینَ، وَ وَهْلَةِ الْمُتَعَسِّفِینَ، وَ زَلَّةِ الْمَغْرُورِینَ، وَ وَرْطَةِ الْهَالِكِینَ. (۱۰۵) وَ عَافِنِی مِمَّا ابْتَلَیتَ بِهِ طَبَقَاتِ عَبِیدِكَ وَ إِمَائِكَ، وَ بَلِّغْنِی مَبَالِغَ مَنْ عَنَیتَ بِهِ[یادداشت ۱]، وَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِ، وَ رَضِیتَ عَنْهُ، فَأَعَشْتَهُ حَمِیداً، وَ تَوَفَّیتَهُ سَعِیداً (۱۰۶) وَ طَوِّقْنِی طَوْقَ الْإِقْلَاعِ عَمَّا یحْبِطُ الْحَسَنَاتِ، وَ یذْهَبُ بِالْبَرَكَاتِ (۱۰۷) وَ أَشْعِرْ قَلْبِی الِازْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السَّیئَاتِ، وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ. (۱۰۸) وَ لَا تَشْغَلْنِی بِمَا لَا أُدْرِكُهُ إِلَّا بِكَ عَمَّا لَا یرْضِیكَ عَنِّی غَیرُهُ (۱۰۹) وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِی حُبَّ دُنْیا دَنِیةٍ تَنْهَی عَمَّا عِنْدَكَ، وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِیلَةِ إِلَیكَ، وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْكَ. (۱۱۰) وَ زَینْ لِی التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِكَ بِاللیلِ وَ النَّهَارِ (۱۱۱) وَ هَبْ لِی عِصْمَةً تُدْنِینِی مِنْ خَشْیتِكَ، وَ تَقْطَعُنِی عَنْ رُكُوبِ مَحَارِمِكَ، وَ تَفُكَّنِی مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ. (۱۱۲) وَ هَبْ لِی التَّطْهِیرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْیانِ، وَ أَذْهِبْ عَنِّی دَرَنَ الْخَطَایا، وَ سَرْبِلْنِی بِسِرْبَالِ عَافِیتِكَ، وَ رَدِّنِی رِدَاءَ مُعَافَاتِكَ، وَ جَلِّلْنِی سَوَابِغَ نَعْمَائِكَ، وَ ظَاهِرْ لَدَی فَضْلَكَ وَ طَوْلَكَ (۱۱۳) وَ أَیدْنِی بِتَوْفِیقِكَ وَ تَسْدِیدِكَ، وَ أَعِنِّی عَلَی صَالِحِ النِّیةِ، وَ مَرْضِی الْقَوْلِ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ، وَ لَا تَكِلْنِی إِلَی حَوْلِی وَ قُوَّتِی دُونَ حَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ. (۱۱۴) وَ لَا تُخْزِنِی یوْمَ تَبْعَثُنِی لِلِقَائِكَ، وَ لَا تَفْضَحْنِی بَینَ یدَی أَوْلِیائِكَ، وَ لَا تُنْسِنِی ذِكْرَكَ، وَ لَا تُذْهِبْ عَنِّی شُكْرَكَ، بَلْ أَلْزِمْنِیهِ فِی أَحْوَالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلَاتِ الْجَاهِلِینَ لِآلْائِكَ، وَ أَوْزِعْنِی أَنْ أُثْنِی بِمَا أَوْلَیتَنِیهِ، وَ أَعْتَرِفَ بِمَا أَسْدَیتَهُ إِلَی. (۱۱۵) وَ اجْعَلْ رَغْبَتِی إِلَیكَ فَوْقَ رَغْبَةِ الرَّاغِبِینَ، وَ حَمْدِی إِیاكَ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِینَ (۱۱۶) وَ لَا تَخْذُلْنِی عِنْدَ فَاقَتِی إِلَیكَ، وَ لَا تُهْلِكْنِی بِمَا. أَسْدَیتُهُ إِلَیكَ، وَ لَا تَجْبَهْنِی بِمَا جَبَهْتَ بِهِ الْمُعَانِدِینَ لَكَ، فَإِنِّی لَكَ مُسَلِّمٌ، أَعْلَمُ أَنَّ الْحُجَّةَ لَكَ، وَ أَنَّكَ أَوْلَی بِالْفَضْلِ، وَ أَعْوَدُ بِالْإِحْسَانِ، وَ أَهْلُ التَّقْوی، وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَعْفُوَ أَوْلَی مِنْكَ بِأَنْ تُعَاقِبَ، وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَسْتُرَ أَقْرَبُ مِنْكَ إِلَی أَنْ تَشْهَرَ. (۱۱۷) فَأَحْینِی حَیاةً طَیبَةً تَنْتَظِمُ بِمَا أُرِیدُ، وَ تَبْلُغُ مَا أُحِبُّ مِنْ حَیثُ لَا آتِی مَا تَكْرَهُ، وَ لَا أَرْتَكِبُ مَا نَهَیتَ عَنْهُ، وَ أَمِتْنِی مِیتَةَ مَنْ یسْعَی نُورُهُ بَینَ یدَیهِ وَ عَنْ یمِینِهِ. (۱۱۸) وَ ذَلِّلْنِی بَینَ یدَیكَ، وَ أَعِزَّنِی عِنْدَ خَلْقِكَ، وَ ضَعْنِی إِذَا خَلَوْتُ بِكَ، وَ ارْفَعْنِی بَینَ عِبَادِكَ، وَ أَغْنِنِی عَمَّنْ هُوَ غَنِی عَنِّی، وَ زِدْنِی إِلَیكَ فَاقَةً وَ فَقْراً. (۱۱۹) وَ أَعِذْنِی مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلَاءِ، وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنَاءِ، تَغَمَّدْنِی فِیمَا اطَّلَعْتَ عَلَیهِ مِنِّی بِمَا یتَغَمَّدُ بِهِ الْقَادِرُ عَلَی الْبَطْشِ لَوْ لَا حِلْمُهُ، وَ الْآخِذُ عَلَی الْجَرِیرَةِ لَوْ لَا أَنَاتُهُ (۱۲۰) وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَةً أَوْ سُوءاً فَنَجِّنِی مِنْهَا لِوَاذاً بِكَ، وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِی مَقَامَ فَضِیحَةٍ فِی دُنْیاكَ فَلَا تُقِمْنِی مِثْلَهُ فِی آخِرَتِكَ (۱۲۱) وَ اشْفَعْ لِی أَوَائِلَ مِنَنِكَ بِأَوَاخِرِهَا، وَ قَدِیمَ فَوَائِدِكَ بِحَوَادِثِهَا، وَ لَا تَمْدُدْ لِی مَدّاً یقْسُو مَعَهُ قَلْبِی، وَ لَا تَقْرَعْنِی قَارِعَةً یذْهَبُ لَهَا بَهَائِی، وَ لَا تَسُمْنِی خَسِیسَةً یصْغُرُ لَهَا قَدْرِی وَ لَا نَقِیصَةً یجْهَلُ مِنْ أَجْلِهَا مَكَانِی. (۱۲۲) وَ لَا تَرُعْنِی رَوْعَةً أُبْلِسُ بِهَا، وَ لَا خِیفَةً أُوجِسُ دُونَهَا، اجْعَلْ هَیبَتِی فِی وَعِیدِكَ، وَ حَذَرِی مِنْ إِعْذَارِكَ وَ إِنْذَارِكَ، وَ رَهْبَتِی عِنْد تِلَاوَةِ آیاتِكَ. (۱۲۳) وَ اعْمُرْ لَیلِی بِإِیقَاظِی فِیهِ لِعِبَادَتِكَ، وَ تَفَرُّدِی بِالتَّهَجُّدِ لَكَ، وَ تَجَرُّدِی بِسُكُونِی إِلَیكَ، وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِی بِكَ، وَ مُنَازَلَتِی إِیاكَ فِی فَكَاكِ رَقَبَتِی مِنْ نَارِكَ، وَ إِجَارَتِی مِمَّا فِیهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِكَ. (۱۲۴) وَ لَا تَذَرْنِی فِی طُغْیانِی عَامِهاً، وَ لَا فِی غَمْرَتِی سَاهِیاً حَتَّی حِینٍ، وَ لَا تَجْعَلْنِی عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ، وَ لَا نَكَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ، وَ لَا فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ، وَ لَا تَمْكُرْ بِی فِیمَنْ تَمْكُرُ بِهِ، وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِی غَیرِی، وَ لَا تُغَیرْ لِی اسْماً، وَ لَا تُبَدِّلْ لِی جِسْماً، وَ لَا تَتَّخِذْنِی هُزُواً لِخَلْقِكَ، وَ لَا سُخْرِیاً لَكَ، وَ لَا تَبَعاً إِلَّا لِمَرْضَاتِكَ، وَ لَا مُمْتَهَناً إِلَّا بِالانْتِقَامِ لَكَ. (۱۲۵) وَ أَوْجِدْنِی بَرْدَ عَفْوِكَ، وَ حَلَاوَةَ رَحْمَتِكَ وَ رَوْحِكَ وَ رَیحَانِكَ، وَ جَنَّةِ نَعِیمِكَ، وَ أَذِقْنِی طَعْمَ الْفَرَاغِ لِمَا تُحِبُّ بِسَعَةٍ مِنْ سَعَتِكَ، وَ الِاجْتِهَادِ فِیمَا یزْلِفُ لَدَیكَ وَ عِنْدَكَ، وَ أَتْحِفْنِی بِتُحْفَةٍ مِنْ تُحَفَاتِكَ. (۱۲۶) وَ اجْعَلْ تِجَارَتِی رَابِحَةً، وَ كَرَّتِی غَیرَ خَاسِرَةٍ، وَ أَخِفْنِی مَقَامَكَ، وَ شَوِّقْنِی لِقَاءَكَ، وَ تُبْ عَلَی تَوْبَةً نَصُوحاً لَا تُبْقِ مَعَهَا ذُنُوباً صَغِیرَةً وَ لَا كَبِیرَةً، وَ لَا تَذَرْ مَعَهَا عَلَانِیةً وَ لَا سَرِیرَةً. (۱۲۷) وَ انْزِعِ الْغِلَّ مِنْ صَدْرِی لِلْمُؤْمِنِینَ، وَ اعْطِفْ بِقَلْبِی عَلَی الْخَاشِعِینَ، وَ كُنْ لِی كَمَا تَكُونُ لِلصَّالِحِینَ، وَ حَلِّنِی حِلْیةَ الْمُتَّقِینَ، وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْغَابِرِینَ، وَ ذِكْراً نَامِیاً فِی الْآخِرِینَ، وَ وَافِ بِی عَرْصَةَ الْأَوَّلِینَ. (۱۲۸) وَ تَمِّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِكَ، عَلَی، وَ ظَاهِرْ كَرَامَاتِهَا لَدَی، امْلَأْ مِنْ فَوَائِدِكَ یدِی، وَ سُقْ كَرَائِمَ مَوَاهِبِكَ إِلَی، وَ جَاوِرْ بِی الْأَطْیبِینَ مِنْ أَوْلِیائِكَ فِی الْجِنَانِ الَّتِی زَینْتَهَا لِأَصْفِیائِكَ، وَ جَلِّلْنِی شَرَائِفَ نِحَلِكَ فِی الْمَقَامَاتِ الْمُعَدَّةِ لِأَحِبَّائِكَ. (۱۲۹) وَ اجْعَلْ لِی عِنْدَكَ مَقِیلًا آوِی إِلَیهِ مُطْمَئِنّاً، وَ مَثَابَةً أَتَبَوَّؤُهَا، وَ أَقَرُّ عَیناً، وَ لَا تُقَایسْنِی بِعَظِیمَاتِ الْجَرَائِرِ، وَ لَا تُهْلِكْنِی یوْمَ تُبْلَی السَّرائِرُ، وَ أَزِلْ عَنِّی كُلَّ شَكٍّ وَ شُبْهَةٍ، وَ اجْعَلْ لِی فِی الْحَقِّ طَرِیقاً مِنْ كُلِّ رَحْمَةٍ، وَ أَجْزِلْ لِی قِسَمَ الْمَوَاهِبِ مِنْ نَوَالِكَ، وَ وَفِّرْ عَلَی حُظُوظَ الْإِحْسَانِ مِنْ إِفْضَالِكَ. (۱۳۰) وَ اجْعَلْ قَلْبِی وَاثِقاً بِمَا عِنْدَكَ، وَ هَمِّی مُسْتَفْرَغاً لِمَا هُوَ لَكَ، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا تَسْتَعْمِلُ بِهِ خَالِصَتَكَ، وَ أَشْرِبْ قَلْبِی عِنْدَ ذُهُولِ الْعُقُولِ طَاعَتَكَ، وَ اجْمَعْ لِی الْغِنَی وَ الْعَفَافَ وَ الدَّعَةَ وَ الْمُعَافَاةَ وَ الصِّحَّةَ وَ السَّعَةَ وَ الطُّمَأْنِینَةَ وَ الْعَافِیةَ. (۱۳۱) وَ لَا تُحْبِطْ حَسَنَاتِی بِمَا یشُوبُهَا مِنْ مَعْصِیتِكَ، وَ لَا خَلَوَاتِی بِمَا یعْرِضُ لِی مِنْ نَزَغَاتِ فِتْنَتِكَ، وَ صُنْ وَجْهِی عَنِ الطَّلَبِ إِلَی أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِینَ، وَ ذُبَّنِی عَنِ الْتِمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِینَ. (۱۳۲) وَ لَا تَجْعَلْنِی لِلظَّالِمِینَ ظَهِیراً، وَ لَا لَهُمْ عَلَی مَحْوِ كِتَابِكَ یداً وَ نَصِیراً، وَ حُطْنِی مِنْ حَیثُ لَا أَعْلَمُ حِیاطَةً تَقِینِی بِهَا، وَ افْتَحْ لِی أَبْوَابَ تَوْبَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ رَأْفَتِكَ وَ رِزْقِكَ الْوَاسِعِ، إِنِّی إِلَیكَ مِنَ الرَّاغِبِینَ، وَ أَتْمِمْ لِی إِنْعَامَكَ، إِنَّكَ خَیرُ الْمُنْعِمِینَ (۱۳۳) وَ اجْعَلْ بَاقِی عُمُرِی فِی الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ابْتِغَاءَ وَجْهِكَ، یا رَبَّ الْعَالَمِینَ، وَ صَلَّی اللهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیبِینَ الطَّاهِرِینَ، وَ السَّلَامُ عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ أَبَدَ الْآبِدِینَ.
|
[۱]ټولې لمانځنې هغه خداى لره دي چې د ټولې نړۍ پالونكی دى[۲] اى څښتنه! هم تالره ټول تعريفونه دي اى د ځمكې او اسمانونو پنځوونكيه اى د سترتوب او عزت خاونده اى د روزونكو روزونکيه اى د هر عبادت كوونكى معبوده اى د هر مخلوق خالقه او د هر څيز څښتن او وارثه! ستا ساری بيخي نيشته او نه ستا له علمه څه پټ دي هغه په هر څيز واكمن او په ګردو څيزونو څارونكی دی[۳] ته هم هغه الله يې چې له تا پرته بل معبود نيشته بخښونكی او ډير بخښونكی يې. ستر او بیخي ستر يې او لوى او ډير لوى يې او هم ته هغه خداى يې چې له تا پرته بل معبود نيشته [۴] ډير جګ لوړ او د لوى طاقت او تدبير خاوند يې او هم ته هغه الله يې چې له تا پرته بل معبود نيشته، اوريدونكى، كتونكى قديم، ازلي او له هر څيز خبر يې [۵] او هم ته هغه معبود يې چې له تا پرته بل معبود نيشته كريم او تر ټولو لوى كريم او تل پاتی په انتقام اخستلو کې سخت یې [۶] بخښونکی مهربان، پوه او سم کاری [۷] او هميشنی يې[۸] بې له تا بل معبود نیشته هم ته بزګوار او تل پاتی یې [۹] تر هر څه مخكې او تر هر شميرونكى څيز وروسته يې [۱۰]او هم ته هغه معبود يې چې له تا پرته بل معبود او د عبادت لايق نيشته د (كائناتو له لاس رسۍ) له وتلو سره سره نزدې او له نزدې والى سره سره له (پوهې او ادراك) لوړ يې.[۱۱] او هم ته هغه خداى يې چې له تا پرته بل معبود نيشته چې د ښايست، ستر توب عظمت او ستايني څښتن يې[۱۲] او هم ته هغه الله يې چې له تا پرته بل معبود نيشته هغه ذات چې بې له موادو يې ټول څيزونه پيدا كړل او بې له كومې بيلګې او نمونې يې صورتونه انځور كړل او بې د چا له پيروۍ يې مخلوقاتو ته وجود او شتون وروباخښه.[۱۳] ته هم هغه يې چې د هر يو څيز يې يوه اندازه وټاكله او هر يو څيز يې د هغه د دندو تر سره كولو ته چمتو كړی دی[۱۴] او د نړۍ په څيزونو كې دې د هر يو څيز تدبير او چاره كړې ده ته هغه يې چې د عالم په پنځولو كې دې كوم شريك ګډون نه دی كړی او نه كوم مرستندوى په دې كار كې ستا مدد كړی دی او نه دې كوم كتونكی او سيال او ساری و.[۱۵] او تا چې كومه اراده وكړه هغه لازمي او ارو مرو ده، كومه فيصله چې دې کړې ده هغه د عدل له غوښتنې سره بيخى سمه [۱۶]او كوم امر چې دې كړی هغه پر انصاف ولاړ دی ته هغه يې چې هيڅ ځاى دې نه دی نيولی او نه كوم اقتدار ستا د قدرت سيالى كولی شى[۱۷] او نه ته له دليل او برهان او په څرګنده د كوم څيز له وړاندې كولو عاجزه يې. ته هغه يې چې يو يو څيز دې په شمير شميرلی او هر يو څيز ته دې يو مهال ټاكلی او د هر يو شى دي اندازه جوړه كړې.[۱۸] ته هغه يې چې ستا د ذات پر حقيقت له پوهيدا څخه فكرونه عاجز او ستا د څرنګوالى په پوهيدلو كې عقلونه پاتې راغلى او ستا هيڅ ځاى نيشته چې ګوندې سترګې يې ولټوي. [۱۹] ته هغه يې چي هيڅ پوله او پاى نه لري چې ګوندې محدود شى او نه دې تصور كيدی شى چې په تصور كې په انځور شوى صورت سره په ذهن كې راشې او نه ستا كوم اولاد شته چې د چا په هكله ستا د زوزاتۍ احتمال وركړو[۲۰] ته هغه يې چي ستا مقابل نيشته چې ډغره ورسره ووهې او نه دې هم ساری شته چې په تا بر شى او نه دې څنګ او مثال شته چې ستا برابرى او سيالى وكړى [۲۱]ته هغه يې چې د كائناتو د پنځون پيل دې وكړ، نړۍ دي وپنځوله او د هغې بنسټ دې كيښود او بې له كومې مادې او اصله دي پيدا كړه او څه چې دي جوړ كړل د خپل ښه جوړښت او انځور ګرۍ بيلګه دې وګرځول،[۲۲] ته له هرې نيمګړتيا سپيڅلی يې ستا شان څومره اوچت، په ټولو ځايونو كې ستا پوړۍ څومره جګه او ستا د حق او باطل بيلوونكی كتاب د حق څومره ښكاره كوونكی دی[۲۳] ته پاك يې. اى د مهربانۍ او احسان خاونده، ته څومره مهربانه يې اى مهربانه ته څومره لطف كوونكى يې اى د حكمت څښتنه ته څومره پوه ئې،[۲۴] پاك دی ستا ذات اى د قدرت خاونده ته څومره پياوړی او وسيال يې اى كريمه ستا د كرم لمنه څومره پراخه ده اى جګ پوړيه ستا مرتبه څومره لوړه ده، ته د ښكلا او ښيګڼې، شرف او سترتوب عظمت او لوړتيا او د لمانځني او ستاينې څښتن يې.[۲۵] پاك دی ستا ذات تا د ښيګړو لپاره خپل لاس رااوږد كړی دی هم له تا د هدايت پيژندګلوى شوې ده نو څوك چې دې د دين يا دنيا لپاره غواړى هغه دې مومي. [۲۶]ته پاك او سپيڅلی يې څه چې ستا په علم كې دى هغه ستا په وړاندې نسكور، څه چې تر عرش لاندې دى هغه ستا د سترتوب په مخكې سركوزى دى او ټولو مخلوقاتو ستا د اطاعت غړوندی په غاړه كې اچولی دی[۲۷] ستا ذات پاك او سوتره دی نه دې حواس درك كولی شي نه دې څوك لمس كولی او ټچ كولى شي او نه درباندې د چا چل چليږى، نه تا لرې كولى شى نه درسره شخړه كولی شى، نه مقابله او نه جګړا، او نه دې څوك غولولی او تيرايستلی شى،[۲۸] پاك دی ستا ذات ستا لاره نيغه او هواره، ستا حكم حق او سم، او ته ژوندی او بې نيازه يې،[۲۹] سپيڅلی يې ته، ستا وينا حكمتي، فيصله غوڅه، او هوډ دې كلك دی[۳۰] پاك يې ته، نه دې څوك خوښه ردولی شى او نه دې خبرې بدلولی شى[۳۱] پاك يې ته اى د ځلاندو نښو لرونكيه او د اسمانونو پنځونكيه او د ژوندى سارو جوړوونكيه،[۳۲] ټولې لمانځنې او حمدونه تا لره دي داسې تعريفونه چي تل والى يې ستا په هميشه والى پورى تړلی دی[۳۳] او هم تا لره ستاينه ده داسې ستاينه چې له نعمتونو سره تل پاتې شي.[۳۴] او هم تا لره حمد او ثنا ده داسي چې ستا له كرم او احسان سره برابره وي [۳۵]او هم تالره لمانځنه ده داسي لمانځنه چې ستا تر خوښۍ تيره شي.[۳۶] او هم تا لره حمد او مننه ده داسې حمد چې د هر حمد كوونكى په لمانځنې مشتمل دی او د هغې په پرتله د هر منندوي شكر شاته پاتې شي[۳۷] داسې حمد چې له تا پرته د بل چا وړ نه وي او نه پر تا برسيره بل چا ته د نزديكت وسيله شي.[۳۸] داسې حمد چې د وړومبى حمد د دوام سبب شياو د دى په وسيله د وروستۍ لمانځنې د جارى پاتې كيدو غوښتنه وشى[۳۹] داسې حمد چې د زمانې له څرخيدو سره سره زيات شي[۴۰] او په پرله پسې زياتى سره لا ډير شى داسې لمانځنه چې څارندوې فرښتې يې له شميره عاجزې شي داسې حمد چې كوم د عملونو ليكونكو فرښتو ستا په كتاب كې ليكلى تر هغه زيات شي[۴۱] داسې حمد چې ستا د ستر عرش په اندازه او ستا د لوړ پوړې څوكۍ برابر وي.[۴۲] داسې حمد چې اجر او ثواب يې ستا لخوا بشپړ او په بدله كې يې ټولې جزاګانې شاملې شي[۴۳] داسې حمد چې ظاهر يې له باطن سره غږملی او باطن يې له رښتنى نيت سره هماهنګ وي[۴۴] داسي حمد چې هيڅ مخلوق هغه شان نه وى كړى او نه له تا پرته بل څوك د هغه پر فضيلت او لوړاوى خبر وي[۴۵] داسې حمد چې كوونكى يې د لا ډير هڅه وكړي او كوونكى ته يې ستا مرسته ورشي[۴۶] او د دې د پاى ته رسولو لپاره خپل ټول وس وكاروى، او ستا توفيق او تائيد يې په برخه شى داسې حمد چې د حمد هغه ټول ډولونه پكې راغونډ وى چې تا تر اوسه پيدا كړي او هغه قسمونه هم پكې شامل وي چې وروسته به يې پنځوې[۴۷] داسې حمد چې تر هغه زيات هيڅ يو حمد ستا مراد او مرام ته نزدې نه وى او كوم كس چې داسې لمانځنه وكړى تر هغه زيات څوك حمد كوونكی نه وي [۴۸]داسې حمد چې ستا په فضل او كرم سره د خپلې پريمانۍ په وجه د پيرزوينو د زياتيدو لامل شى او ته په خپل لطف او احسان سره د پرله پسې زياتى لړۍ جارى وساتې[۴۹] داسي حمد چې ستا له ذات سره ښايې او ستا د جلال او عزت برابر وي. [۵۰]اى څښتنه پر محمد (ص) او د هغوى پر آل تر ټولو رحمتونو لوړ او غوره رحمت وليږه هغه محمد (ص) چې غوريز، دروند، عزتمن او تا ته نزدې دی او پر هغوى خپل بشپړ بركتونه زيات كانده او په خپلو ګټه رسوونكو رحمتونو سره په هغوى رحم او كرم وكړه.[۵۱] اى روزونكيه پر محمد (ص) او د هغوى پر آل پريمانه رحمت وليږه دومره چې په پريمانتيا كې ترې بل رحمت زيات نه وى او داسې زياتنده رحمت پرې نازل كړه چې بل كوم رحمت تري تير نه شى او په هغوى داسې خوښ رحمت وليږه چې تر هغه لوړ رحمت نه وي. [۵۲]اى پالونكيه پر محمد (ص) او د هغوى پر آل داسې رحمت وليږه چې هغوى خوښ او خوشحاله كړي او د هغوى تر رضا تير شى او پر هغوى داسې رحمت نازل كړه چې ته د هغوى لپاره له دې پرته بل رحمت خوښ نه كړې او نه پر هغوى سربيره بل څوك د دغه رحمت وړ وګڼې.[۵۳] اى څښتنه پر محمد (ص) او د هغوى پر آل داسې رحمت وليږه چې ستا لخوا چې د كومې رضا هغوى جوګه دى تر هغې تير شى او د هغوې پيوند ستا له بقا او دوام سره نښتی وى او لړۍ يې هيچرته ختمه نه شي څنګه به چې ستا كلمې نه ختميږي[۵۴]. اى پالونكيه پر محمد (ص) او د هغوى پر آل داسې رحمت وليږه چې ستا د فرښتو، نبيانو، رسولانو او منونكو درود او رحمت پكې شامل وى او ستا له بندګانو څخه پكې د جنيانو، انسانانو او ستا د بلنې د منونكو درود او رحمت پكي ګډ وى او ستا هر ډول مخلوقونه چې تا پنځولى دى او راڅرګند كړې دی د ټولو تر رحمتونو پراخ او لوړ وي. [۵۵]اى خدايه په هغه حضرت او د هغوى پر آل داسې رحمتونه وليږه چې تير او راتلونكى ټول رحمتونه پكې شامل وي په هغوى او د هغوى پر آل داسى درود واستوه چې ستا په نزد او پر تا سربيره د نورو په نزد خوښ او غوره وى او له دغو رحمتونو سره داسې رحمتونه هم ليږه چې د ليږلو په وخت يې تير رحمتونه دوه چنده كړي او هغه د وخت په تيريدو سره دوه برابره او دومره زيات كاندې چې له تا پرته يې بل څوك ونه شميرل [۵۶] اى پالونكيه د هغوى په سپيڅلو اهلبيتو رحمت وليږه چې تا د دين او شرعې لپاره چوڼ كړل. د خپل علم خزانه لرونكی، د خپل دين ساتونكى په ځمكه خپل ځاى ناستى او پر خلكو خپل حجت وګرځول او په خپلې بې پايه ارادې سره دى له هر ډول ككړتيا او ناپاكۍ پاك او صفا وساتل او تا ته د درتګ لاره او د جنت وسيله دې وټاكل.[۵۷] اى روزونكيه! پر محمد (ص) او د هغوى پر آل داسې رحمت وليږه د كوم په وسيله چې ته د هغوى لپاره خپله بخښنه او ښندنه پريمانه كړې او د هغوى لپاره خپلې وركړې او لورينې بشپړې كړې او له خپلو ډاليو او ګټو څخه هغوى ته پراخه برخه وركړې.[۵۸] اى پالونكيه پر محمد (ص) او د هغوى پر آل داسې رحمت نازل كړه چې نه يې د پيل كوم وخت او نه يې د وخت او مهال پاى وي او نه يې وروستۍ څنډه وي[۵۹] اى پروردګاره! پر هغوى داسې رحمت نازل كړه چې ستا د عرش او تر عرش لاندې د ټولو څيزونو په تول او په دومره اندازه وى چې څه په اسمانونو كې يا تر هغو پورته دى ډك كاندى او د ځمكو او هغه څه چې په ځمكو كې يا تر ځمكو لاندې دى د هغو په شمير وى. داسې رحمت چې هغوى ستا د نزديكت هسكې پوړۍ ته ورسوي او ستا او د هغوى د خوښۍ سوب وي او د خپل ځان په شان له نورو رحمتونو سره تل يو ځاى وي[۶۰] او اى څښتنه! تا په هره زمانه كې د يو داسې امام په وسيله د خپل دين مرسته وكړه کوم چې دې د خلكو لپاره د لارې مشال وګرځاوه او په ښارونو كې دې د هدايت د منارو په شان وټاكه تا د خپل اطاعت تړون او ژمنه د هغه د اطاعت په ژمنې پورې وتړله. هغه دې د خپلې خوښۍ او رضا ذريعه وګرځوله د هغه پيروی دې فرض كړه او د هغه له سرغړولو دې وويرولو د هغه حكم ته د سر ايښودلو او د هغه له منع شوو څيزونو د سرغړولو حكم دې وكړ او دا چې كوم مخكې كيدونكى تر هغه مخكښې نه شى او كوم شاته پاتيدونكى تر هغه شاته نه شى هغه د پناه اخستونكو لپاره د حفاظت سامان د ايماندارو لپاره پناه ځاى. د لمن نيوونكو لپاره كلك مزی او د ټولى نړۍ رڼا او ښكلا ده.[۶۱] اى څښتنه د خپل ولى او لارښود په زړه د هغه نعمت د شكر ايستلو الهام وكړه چې تا ور ډالى كړی دی او د دغه سترې سټې له رويه د شكر همداراز جذبه زموږ په زړونو كې هم راوټوكوه او هغه ته خپل داسې تسلط وركانده چې له هرې خوا يې مرستندوى وي او ورته د نيكمرغۍ او پرمختګ لاره په اسانه سره پرانيزه او په خپلې كلكې سهارې سره د هغه مرستې ته ودانګه. ملايې وركلكه كړه او مټى يې غښتلې كانده او په خپلې پاملرنې سره د هغه ساتنه او په خپلې څارنې سره د هغه كومك وكړه په خپلو فرښتو سره يې مدد وكړه او په خپلو بريمنو سپايانو او لښكر سره يې مرسته وكانده.[۶۲] او د هغوى په ذريعه خپل كتاب خپل حدود او امرونه او د خپل رسول (ص) لاره او سنتونه قايم كړه او د دوى په وسيله د دين هغه نښې بيا راژوندۍ كړه چې ظالمانو نړولې او پاكې كړې دى د ظلم او زياتي زنګ له خپلې شرعې ليرې او د خپلې لاري سختۍ ايسته كانده او كوم خلك چې ستا له سمې لاري مخ اړوى هغوى نابود، او كوم چې ستا په سيخې لاري كې كږليچونه پيدا كوى هغوى له منځه يوسي[۶۳] او دی د خپلو دوستانو لپاره نرم او بردباره وګرځوه او پر دښمنانو د برى لپاره د ده لاسونه پرانيزه او موږ ته د ده لخوا مهربانى نرمى او رحمت راعطا كړه او د ده خبرو ته غوږ ايښودنكى اوپيروي کوونکي ، د ده د خوښۍ لپاره زيار باسونكى او د ميرڅمنانو په وړاندې د ده مرستندوى او كومك كوونكى او د ده په وسيله له تا او ستا له استازي (ص) سره نزدې كيدونكى مو وګرځوه[۶۴] اى خاونده! د ده په هغو ملګرو هم رحمت وليږه چې د هغو په مقام او منزلت دا ده، د هغوى په پله تلونكى او د هغوى د دين په مزى پورې تړلى، د هغوى دوستان او ليوال د هغوی امرونو ته سرايښودونكى د هغوى د امامت پيرو د هغوى په اطاعت بوخت د هغوى د اقتدار وخت ته سترګې په لار او د هغوى راتګ ته هيله من دى داسې رحمت چې بركتي سپيڅلی زياتيدونكی او سهار او ماښام نازليدونكی وي[۶۵] او پر هغوى او د هغوى په پاكو ارواوو سلامتيا نازله كړه او د هغوى چارې د سلا او تقوى پر بنسټ ودروه د هغوى حالات سم كانده او توبه يې ومنه بيشكه چې ته توبه قبلوونكی رحميدونكی او تر ټولو غوره بخښونكی يې او موږ ته د خپل رحمت په وسيله له هغو سره په دارالسلام (جنت) كې ځاى راكړه اى تر ټولو رحم كوونكو زيات رحيمه.[۶۶] اى پروردګاره! د عرفې دا ورځ هغه ورځ ده چې تا ورته عزت درناوی شرف او لوړاوی وركړی خپل رحمتونه دې پكې خواره كړى او په خپلې عفوي او ښندنې سره دې احسان كړی دی خپلې پيرزوينې دې پريمانه كړي او د دې په وسيله دې په خپلو بندګانو احسان وكړ[۶۷] اى الله زه ستا هغه بنده يم په كوم چې تا له زوکړې مخكې او وروسته فضل كړی او انعام كړی دی په دا ډول چې زه دې له هغو كسانو وګرځولم چې تا ورته د خپل دين لاره وښودله. د خپل حق د پوره كولو توفيق دې وركړ د خپل دين په رسۍ سره دي خوندى كړ په خپل ټولګې كې دې شامل كړ او د خپلو دوستانو د دوستۍ او دښمنانو د دښمنۍ لاره دې وروښودله. [۶۸]سره له دې هر څه، تا هغه ته امر وكړ خو هغه ونه مانه او منعې دې كړ خو ونه غړيد او له خپلې نافرمانۍ دي وتموه خو هغه ستا د حكم په خلاف په منعې شوې چاري ښكيل شو دا له تا سره د دښمنۍ او ستا په وړاندي د كبر له كبله نه وو بلكه نفسانى غوښتنو هغه داسي كارونو ته وباله له كومو چې تا هغه منع كړی او ډرولی وْ او ستا دښمن او د هغه ميرڅمن (شيطان مختورى) په دغو كارونو كې د هغه مرسته وكړه او هغه ستا له ګواښه له خبريدو سره سره ستا د عفوى په هيله او ستا په ښندنې او بخښني په بارو سره ګناه ته لاس وراوږد كړ حال دا چې د هغو احساناتو له امله چې تا پرې كړى وو هغه په ټولو بندګانو كې د دې وړ و چې دا كار ئي نه وی كړی.[۶۹] ښه نو اوس زه ستا مخ ته ولاړ يم بيخى خوار او ذليل ترپښو عجز او لړزان او رپاند او ترهاند، په هغو ډيرو ډيرو ګناهانو چې ما يې پيټى په شا كړى دى او په هغو سترو ګناهانو چې كړى مې دى داده كيږم او ستا د عفوى په لمنه كې پناه غواړم او ستا د رحمت دلاسه لټوم او په دې باور لرم چې هيڅ پناه وړونكى ماته ستا له عذابه پناه نه شي راكولی [۷۰]نو د ګناه له دې اعتراف او د پښمانۍ له څرګندونى وروسته ته پر ما پرده واچوه لكه څنګه چې د ګناهكارانو پرده پوښنه كوې او ما وبخښه لكه څنګه چې هغه كسان بخښې چې ځانونه يې تا ته درسپارلې وى او پر ما په هغې بخښنې او تيريدنې سره احسان وكړه په كومي عفوې او بخښنې سره چې ته پر خپل اميدوار احسان كوې او دا احسان ورته لوى نه ښكاريږي[۷۱] او ماته په نن ورځ داسې برخه اونصيب راكړه د كوم په وسيله چې ستا د رضا او خوښۍ يوه ټوټه لاسته راوړم او ستا هغه عبادت ګر بندګان چې ستا لخوا په ډكو منګولو او ډاليو سره راستانه شوى ما له هغوى تش لاس مه راستونه[۷۲] كه څه هم هغه نيك عملونه چې هغوى وړاندې استولى ما نه دى ليږلې خو ما ستا د يوالى او يوازى والى عقيده او دا باور چې ستا كوم ساری سيال، شريك، څنګ او نظير نيشته در وړاندې كړی دی او له هماغو ورونو چې تا پرې د راتلو حكم كړی دی درغلی يم او د هغه څه په وسيله مې ستا نزديكت غوښتى له كومه پرته چې هيڅوك تا ته نه شى نزدې كيدی[۷۳] بيا مې ستا په لور جاروتنه ستا په درګاه كې عاجزى او خاكسارى، له تا نيك ګمان او ستا پر رحمت اعتماد او باور مې د نزديكت او تقرب له غوښتنې سره يو ځاى كړی او له دې سره مې داسې هيله هم ورپيلې او ور ضميمه كړې د كوم په وجود سره چې تا ته هيله من هيڅكله نه محرومه كيږى[۷۴] او تا ته مې داسې ځولۍ غوړولې ده لكه څنګه چې يو بې قدره، سپك، تش لاسی ملامتی، ترهيدلی او د پناه غوښتندوی چا ته سوال كوی او له دې حال سره سره زما دا سوال د عاجزۍ ويرې، نيازمندۍ، پناه غوښتنې او امان غوښتلو له مخې دى نه د هغه متكبرانو په شان چې په نورو خپل كبر خرڅوى او نه د هغو عبادت كوونكو په څېر چې په خپل عبادت د وياړ او فخر په وجه ځانته غاوره وى او نه د سفارش كوونكو په سپارښتنې باندې د لوړاوى او سرلوړۍ په څرګندولو سره [۷۵]او زه په دې اعتراف سره تر ټولو كمو كمتر، تر ټولو سپكو سپك او د يو ميږى په راز بلکه تر هغه هم پريوتى يم. اى هغه ذاته چې ګناهكارو ته په سزا وركولو تلوار نه كوي او نه سر غړاندى له خپلو نعمتونو تموى. اى هغه څښتنه چې له ښويدونكو او كږيدونكو تيريږي او پر هغوى احسان كوي[۷۶] او ګناهاكارانو ته د مهلت په وركولو سره پر هغوى فضل كوي زه هغه ګناهكار يم چې پر خپلو ګناهونو ډاډه، خطا كار او بې لارې شوی يم [۷۷]زه هغه يم چې ستا په مقابله كې په زغرده راوړاندې شوم [۷۸]زه هغه يم چې په كس (قصد) مې ګناهانې كړى، هغه چې خپل ګناهونه يې ستا له بندګانو پټ كړل او په ډانګ پيلې مې ستا مخالفت وكړ. [۸۰]زه هغه يم چې ستا له بندګانو ويريدم او له تا مې ويره نه كيده. [۸۱] زه هغه يم چې ستا له هيبته ونه ترهيدم او ستاله عذابه ونه ډاريدم[۸۲] زه پخپله د ځان مجرم [۸۳]او د بلاګانو او ستونځو په منګلو كې ګير يم [۸۴]زه پخپله بې شرمه [۸۵]سپين سترګی او په اوږدو كړاوونو او دردونو اخته يم [۸۶]زه تا ته د هغه چا په مخ واسطه دركوم څوك چې تا د پنځون له منځه غوره كړ د هغه چا له رويه چې تا د ځان لپاره خوښ كړ او د هغه چا په حق چې تا د كائناتو له زړه چوڼ كړ او د خپلو امرونو د تبلیغ او خپراوى لپاره دې منتخب كړ د هغه چا له مخه د چا اطاعت چې تا له خپل اطاعت سره يو ځاى كانده او له چا سرغړونه چې دې له خپل ځانه د سرغړاوى په توګه وټاكله د هغه چا قسم دركوم چې تا د هغه مينه له خپلې مينې سره يو ځاى او له هغه سره ميرڅى دې د خپل ځان په دښمنۍ پوري وپيیله ما نن د رحمت په هغه لمنه كې پټ كړه په كومې كې چې هغه كس رانغاړې چې له ګناهونو لاس په سر شى او تا ته نارې سورې ووهى او د توبې په كولو سره ستا د مغفرت په لمنه كې پناه وغواړي[۸۷] او لكه څنګه چې د خپلو فرمان وړونكو او نزديكانو سر پرستى او روزنه كوې همدا راز زما سر پرستى هم وكانده[۸۸] او لكه څرنګه چې په هغو كسانو چې ستا ژمنه يې پوره كړه او ستا په خاطر يې سختۍ او رنځونه وګالل په يوازې سر احسان كوې همدا راز په ما هم يك يوازې احسان او فضل وكړه[۸۹] او ستا په حق كې په كوتاهۍ كولو، ستا له پولو په تيريدا او ستا امرونو ته په شاكولو زما مواخذه مه كوه[۹۰] او ما د هغه چا په راز د مهلت په راكولو ورو ورو د عذاب مه مستحقوه چا چې خپله ښيګړه له ما تم كړه او داسې انګيرى چې يوازې هغه د نعمت وركوونكی دی ان تر دي چې تا هم په دغو لورينو او نعمتونو كې شريك نه ګڼي.[۹۱] ما د غافلانو له خوب، د بې لارو له درانده خوب او د بې برخو له غفلته راويښ كانده [۹۲]او زما زړه د عمل په لاره ولګوه چې خپل منونكى او اطاعتيان دې پري لګولى دى او هغه عبادت ته يې وګروهوه [۹۳] چې تا له عبادت غواړو غوښتی دی او د هغو څيزونو په لور يې هدايت كړه د كومو په وسيله چې دې كاهلان او لټان ژغورلې دى او له هغو خبرو مې وساته [۹۴] چې ما ستا له كوره وريا كاندى او ستا لخوا زما د برخې او قسمت ترمينځ خنډ شي او ستا د موخې او هدف پر لور ځما مخه ونيسى او د نيكيو د لارې كچ كول او هغو ته ورمخكې كيدل لكه څنګه چې تا حكم كړی دی او د هغوى كلك او پوخ خواهش لكه څنګه چې تا غوښتى دى زما لپاره اسان او راحته كانده[۹۵] او ستا عذاب او د غضب وعدې ته په سپكه سترګه له كتونكو سره مې چې ته به يې غرقوې مه غرقوه.[۹۶] او كوم كسان چې ستا دښمنۍ ته د مټو رانغاړلو له كبله تباه كوې ما له هغوى سره مه هلاكوه[۹۷] او ستا له سيخې لاري د كږيدونكو په ټولګې كې مې (چې ته به يې بربادوې) مه بربادوه [۹۸] د فتنې او فساد له جبې مې راوباسه او د بلا له خلې مې را وژغوره. او د مهلت د وخت په بد عمليو له كنټروله تا ته پناه دروړم [۹۹]او زما او د هغه دښمن تر منځ چې ما تير باسى او زما او د نفس د هغې غوښتنې په منځ كې چې خونه مې راورانه كړى او زما او د هغه عيب او نيمګړتيا تر مينځ چې راښكيل مې كړى. حائل او خنډ شه، [۱۰۰]او د هغه كس په شان چې ته ورځنې له قهريدو وروسته راضى نه وې او مخ ترې واړوې، له ما مخ مه اړوه [۱۰۱]او كومې هيلې مې چې ستا په لمن پورې تړلې دى په هغو كې مې مه بې اسرې كوه چې ګوندې ستا له رحمته نهيلى او مايوسى راباندې بريمنه شى.[۱۰۲] او پر ما دومره نعمتونه هم مه لوروه چي زه يې توان نه لرم چې ګوندې ته د پريمانه مينې له امله پر ما دومره پيټي كېږدې چې ملامې راكړوپه كړي.[۱۰۳] او ما له خپلو لاسو داسې مه پريږده لكه څنګه چې هغه كس پريږدې چې هېڅ خير ښيګړه ونه لري او نه ورسره ستا څه غرض وي. او نه هغه ته د توبې او ستنېدو لاره خلاصه وي[۱۰۴] او ما داسې مه غورځوه لكه څنګه چې هغه كس غورځوې چې ستا د پام او توجه له نظره پريوتی وى او ستا لخوا پرې ذلت سپكاوی او شرم خپور وى بلكه د غورځېدونكو له غورځيدلو، د كږلارو له ويرو او ترهو، د غوليدولو كسانو له ښويدلو او په ګړنګ كي د هلاك شوو له ارتاو كيدلو زما لاس راونيسه[۱۰۵] او د خپلو بندګانو او وينځو بيلابيل كسان چې دې په كومو څيزونو اخته كړى له هغو ماته سلامتيا او عافيت راوبخښه او كومو كسانو ته دې چې د عنايت نظر كړی دی نعمتونه دي وربخښلى دي، ورځنې راضى شوی يې، د ستاينې وړ ژوند دې ورپيرزو كړی دی. او د نيكمرغۍ او خوشبختۍ مرګ دې وركړی دی ما د هغوى درجو او پړاوونو ته ورسوه[۱۰۶] او هغه څيزونه چې نيكۍ له منځه يوسى او بركتونه زائل كړي له هغه څنګ ته كيدنه زما لپاره داسې لازمه كړه څنګه چې په مرۍ كې پروت غړوندی وي[۱۰۷] او له بدو ګناهانو او سپكاوونكو معصيبتونو لرې والی او كركه زما د زړه لپاره داسې ضرورى كړه څنګه چې په بدن پورې جامي[۱۰۸] او په دنيا كې په بوختولو سره (چې ستا له مرستي پرته نه كيږى) ما له هغو عملونو چې له هغو پرته تا بل هيڅ څيز له ما نه شى خوشحالولی، مه تموه [۱۰۹]او د دې سپكې دنيا مينه چې ستا د تل پاتې نيكمرغۍ او سعادت په لور د پاملرني خنډ، او ستا په لور د وسيلې د غوښتلو په لاره كې ديوال، او ستا د نزدي والى او تقرب له حاصلولو غافلوونكې ده زما له زړه وباسه [۱۱۰] او ستا لپاره د شپې او ورځې تنهایي مې په سترګو کې وځلوه [۱۱۱]او ماته د عصمت هغه ملكه (طاقت) راكانده چې ما ستا ويرې ته نزدې د حرامو له كولو لرې، اود لويو ګناهانو له كړيو او بندنو وژغورې.[۱۱۲] او د ګناهكارو له ككړتياوو سپيڅلتيا راوبخښه د معصيت له ګندګيو مې لري كړه او په خپلو پراخو نعمتونو مې وپوښه او زما لپاره د خپلو راكړو او پيرزوينو لړۍ پرله پسې جارى وساته،[۱۱۳] او په خپل توفيق او د حقو د لاري په لارښوونې سره مې غښتلی كړه او په روغ نيت، خوښې وينا او نيكو كړو كې زما مرسته وكانده او ستا د طاقت او قوت په ځاى ما، زما طاقت او وس ته مه سپاره [۱۱۴]او په كومه ورځ چې مې د خپلې كتنې لپاره راپاڅوې نوما د خپلو دوستانو په مخکې ذليل او سپك او شرموه مه. او ستا ياد زما له زړه مه هيروه او خپل شكر او مننه له ما مه لرې كوه. بلكه كله چې ستا له نعمتونه بې خبره او د غفلت او هيرې په خوب ويده وم نو زما لپاره د شكر ايستل ضرورى كانده او زما په زړه كې دا خبره راواچوه چې كوم نعمتونه تا رالورولى په هغو ستا ستاينه او لمانځنه وكړم او ستا پر احسانونو داده شم. [۱۱۵]او ستا په لور زما توجه تر ټولو پاملرونكو لوړه او زما لمانځنه تر ټولو لمانځونكو او حمد كوونكو هسكه او اوچته كړه [۱۱۶]او كله چې تا ته اړمن يم نو له خپل كومكه مې مه بې برخې كوه او كوم عملونه مې چې ستا وره ته دروړاندي كړي هغه زما د هلاكت تومنه مه ګړځوه او د كومو كړو او عملونو له امله چې دې خپل سر غړاندې رټلى او شړلى د هغې په څير مې له خپل وره مه شړه ځكه چي زه ستا منونكی او فرمان وړونكی او په دې پوهيږم چې حجت او برهان هم تالره دی او ته د فضل او ښندنې زيات وړ، او په لطف او احسان سره فايده رسوونكی او د دې جوګه يې چې له تا ويره وشى او د دې اهل يې چې له مغفرته كار واخلې او د دې زيات مستحق يې چې د سزا وركولو په ځاى معافى وكړې او د ډنډوره كولو او شرمولو په ځاى پرده پوښى ستا له لاري سره زياته نزدې ده. [۱۱۷]نو بيا ماته داسې سپيڅلی او سوتره ژوند راكانده چې زما د زړه د خوښې په چارو مشتمل وى او زما په زړه پورې څيزونه پكې وى په دا ډول چې كوم كار ته خوښ نه كړې هغه ته ګوتې ورنه وړم او له كومو چې مې منعې كړې هغه ونه كاندم او ماته د هغه كس په څير مرګ راكړه د چا نور چې تر هغه مخكې او ښي لاس ته روان وي[۱۱۸] او ما په خپل در كې عاجز او سر ټيټی او د خلكو په نزد دروند او باوقاره وګرځوه او كله چې په خلوت كې له تا سره راز ونياز وكړم نو سپك او سر ځوړندی مي كړه خو په خپلو بندګانو كې لوړه درجه راكانده. او څوك چې له ما بې نيازه دې ما له هغو بې نيازه كړه او ستا په لور مې فقر او اړتيا زياته كانده.[۱۱۹] او د دښمنانو تر ژبې لاندي د خنداګانو، د بلاګانو له راپيښيدو او له ذلت او سختۍ پناه راكړه.او په هغو ګناهانو چې ته پري خبر يې د هغه كس په شان په ما پرده واچوه چې كه د هغه حلم يې لاره نه وه نيولې نو په سختې سزا به قادر و [۱۲۰] او كه د هغه په رودې كې نرمښت نه وی نو په ګناهونو به يې مواخذه كوله او كله چې ته په مصيبت باندې د يوې ټولګې اخته كول وغواړې يا يې په كومې بلا كې ښكيلول وغواړې نو په داسې حال كې چې زه له تا پناه غواړم له دې مصيبته مې وژغوره او كله چې تا زه په دنيا كې ونه شرمولم نو په آخرت كې مې هم د سپكاوى او شرم په ډګر مه دروه [۱۲۱]او زما لپاره دنياوى نعمتونه د آخرت له نعمتونو او زړې فايدې له نوو فايدو سره يو ځاى كړه او ما ته دومره مهلت مه راكوه چې زړه مې سخت شى او په داسې بلا مې مه اخته كوه چې پرتوګ مې وځى او پوزه مې پرې شى او په داسې سپكاوى مې مه ګرفتاروه چې قدر او ارزښت مې كم كاندي او په داسې بدۍ او عيبو مې مه ښكيلوه د كومو په وجه چې زما مقام او پړاو ونه پيژندل شي[۱۲۲] او ما دومره مه ويروه چې زه نهيلی شم او داسې مې مه ډاروه چې زه وترهيږم. زما ويره په خپلو وعيدونو او ملامتيا او زما فكر ستا د عذر په تمامولو او ويرولوكې منحصر كړه او زما ويره او ډار د قرآنى ايتونو د تلاوت په وخت وګرځوه [۱۲۳]او ما د خپل عبادت لپاره د ويښ ساتلو، په تنهايۍ او خلوت كې د دعا او لمانځنو لپاره د بيدراۍ، له ټولو بيله له تاسره د مينې كولو، ستا په وړاندې د خپلو اړتياوو په وړاندې كولو له دوزخه د غاړې د خلاصولو لپاره د بيا بيا زارۍ كولو او ستا له هغه عذابه چې دوزخيان پكې ګير دى د پناه غوښتلو په وسيلې سره زما شپې ابادې كړه[۱۲۴] او ما په سرغړونه او نافرمانۍ كې لالهانده مه پريږده او مه مې تر يو ټاكلي مهاله پوري غافله او بې خبره پريږده او ما د نصيحت د حاصلوونكو لپاره نصيحت، د عبرت اخستونكو لپاره عبرت او د كتونكو لپاره د فتنى او بې لارۍ سبب مه ګرځوه او ما په هغو كسانو كې چې ته به ورسره (د هغوى د مكر په بدل كې) مكر كوې مه شميره او د انعام بخښنې او لورينې لپاره زما په ځاى بل څوك مه غوره كوه زما په نامې كې بدلون او بدن كې بدلاو مه راوله او ما د مخلوقاتو لپاره مسخره، په خپلې بارګاه كې د خندا او ټوكو وړ مه ګرځوه [۱۲۵] ما يوازې پر هغو څيزونو پابند كړه چې ستا خوښي ورپوري تړلې وى او يوازې په هغه كړاو مې اخته كړه چې ستا له دښمنانو د غچ اخستلو په لړ كې وى او د خپلې عفوې او بخښنې له خوند او رحمت، راحت، اسانتيا د ګل او ريحان له مزو او د جنت نعيم له خوږو سره مې بلد كاندهاو د خپل پراخ وس او پريمانۍ له بركته مې له داسې پراختيا او هوساينې سره اشنا كړه چې پكې ستا خوښ كارونه سرته ورسولی شم او د داسې هڅې او زيار توفيق راكړه چې تا ته مې درنزدې كاندى او له خپلو ډالو ماته نوې نوې ډالۍ راكانده [۱۲۶] او زما د آخرت تجارت ګټه ور او زما ستنيدا بې ضرره وګرځوه او ما له خپل مقام او درېځه وډار كړه او د خپلي كتنې ليواله مې كړه او د داسې رښتنې توبې توفيق راكړه چې زما هيڅ وړې او لويې ګناهانې پاتې نه شى او څرګند او ښكاره معصيتونه او سرغړونې له مينځه يوسى[۱۲۷] او د ايمان له خاوندانو سره زما له زړه كينه او بغض وباسي او په عاجزى كوونكو او خاكسارانو باندې زما زړه مهربانه كاندى او ته زما لپاره داسې شه لكه څنګه چې د نيكانو او نيك عملو لپاره يې او ما د پاكانو په كاليو سينګار كړه [۱۲۸]او په مستقبل كې په راتلونكو كې زما ښه ذكر او په راتلونكو كهولونو كې زما ياد ښه زيات وساته او د سابقون الاولون ځاى ته مې ورسوه او د نعمت پريمانتيا راباندې بشپړه كړه او د ګټو لړۍ يې پرله پسې جارى ساته زما لمنه په خپلو نعمتونو ډكه كړه او خپلې ارزښتمنې ښندنې را اوږدې كړه [۱۲۹]او په جنت كې چې تا د خپلو غوره بندګانو لپاره ښكلې كړی ما د خپلو پاكو دوستانو ګاونډی وګرځوه او په هغو ځايونو كې چې تا د خپلو ليوالو اودوستانو لپاره چمتو كړی دی ماته د ښكلو او زړه راكښونكو ډاليو خلعت راواغونده او زما لپاره هغه اډاڼه چې زه پكې په ډاډمن زړه ووسيږم او هغه ټكاوڼه چې زه پكې ميشته شم او خپل زړه پكې سوړ او سترګې پكې يخې كړم، له خپل ځان سره نزدې وګرځوه او ماته زما له سترو ګناهونو سره سمه سزا مه راكوه او په كومه ورځ چې به د زړونو رازونه رابرسيره كيږى ما مه هلاكوه هر شك او شوبه له ما ليرې كړه او زما لپاره له هر لورى حق ته د رسيدا لاره پرانيزه او د خپلې عطا او ښندنې برخه زما لپاره زياته كړه[۱۳۰] او په خپل فضل سره له نيكۍ او احسانه زما ونډه پريمانه كانده او ستا په څيزونو باندې زما زړه مطمئن كړه او د خپلو كارونو لپاره زما فكر متمركز او راغونډ كړه او له ما هماغه كار واخله چې له خپلو خاصو بندګانو يې اخلې او كله چې په عقلونو د غفلت پرده وغوړيږى هغه وخت زما په زړه كې د اطاعت ولوله ځاى كانده او زما لپاره توان، راحتى، هوساينه، سلامتيا، روغتيا، پراختيا، ډاډمنتيا او جوړتيا جمع كړه[۱۳۱] او زما نيكۍ د ګناهونو د ګډيدو له كبله او زما يوازيتوبونه د هغه فسادونو له امله چې د امتحان او ازميښتونو له لارې راځى مه تباه كوه او د دنيا په خاوندانو كې د هيڅ يو مخې ته د لاس له غځولو زما عزت او حيا وساته او د هغو څيزونو له غوښتنې چې له بدكارو سره دى ما وساته[۱۳۲] او ما د ظالمانو ملاتړی مه ګرځوه او مه مې د قرآن د امرونو په نابودولو كې د هغو مرستندوى او مل ګرځوه او زما داسې څارنه كوه چې زه ترې خبر هم نه شم داسې څارنه او ساتنه چې ما پرې له هلاكت او تباهۍ وساتې او زما لپاره د توبې رحمت، مهربانۍ هوساينى او پراخې روزۍ ورونه پرانيزې ځكه چې زه ستا په لور ګروهيدونكی او راغب يم او زما لپاره خپل نعمتونه بشپړ او كامل كړه ځكه چې ته تر ټولو سخيانو، ښندونكو او انعام كوونكو غوره يې [۱۳۳]او زما پاتې عمر د حج او عمرې او د خپلې رضا لپاره بيل كړې اى د ټولو جهانونو او پنځ پالونكيه خداى تعالى دې رحمت وكړى پر محمد (ص) او د هغوى پر سپيڅلي او پاك آل او پر هغوى او د هغوى پر زوزات دې تل تر تله درود او سلام وى. |
اړونده لیکنې
فوټ نوټ
- ↑ خامنهای «بیانات در دیدار جمعی از پاسداران».
- ↑ انصاریان، دیار عاشقان، ۱۳۷۳ش، ج۷، ص۵۳۹-۵۴۰.
- ↑ ممدوحی کرمانشاهی، شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۶۹.
- ↑ ممدوحی، شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۶۹-۹۸؛ شرح فرازهای دعای چهل و هفتم از سایت عرفان.
- ↑ ممدوحی، شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۹۸-۱۰۵؛ شرح فرازهای دعای چهل و هفتم از سایت عرفان.
- ↑ اعرابی، «چرا امام سجاد(ع) به مبارزات سیاسی نپرداخت ؟».
- ↑ ممدوحی، شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۱۰۵-۱۲۱؛ شرح فرازهای دعای چهل و هفتم از سایت عرفان.
- ↑ ممدوحی، شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۱۲۱-۱۶۴؛ شرح فرازهای دعای چهل و هفتم از سایت عرفان.
- ↑ ممدوحی، شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۱۶۴-۲۱۴؛ شرح فرازهای دعای چهل و هفتم از سایت عرفان.
- ↑ انصاریان، دیار عاشقان، ۱۳۷۳ش، ج۷، ص۵۱۷-۵۵۵.
- ↑ ممدوحی، کتاب شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۴۷-۲۱۶.
- ↑ فهری، شرح و تفسیر صحیفه سجادیه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۳۹۹-۴۹۲.
- ↑ کتابنامه نجوای عارفانه اثر سید احمد سجادی
- ↑ کتابنامه عرفان عرفه اثر قادر فاضلی
- ↑ مدنی شیرازی، ریاض السالکین، ۱۴۳۵ق، ج۶، ص۲۵۳-۴۲۲ و ج۷، ص۳-۱۵۸.
- ↑ مغنیه، فی ظلال الصحیفه، ۱۴۲۸ق، ص۵۵۱-۶۰۹.
- ↑ دارابی، ریاض العارفین، ۱۳۷۹ش، ص۵۸۹-۶۶۰.
- ↑ فضلالله، آفاق الروح، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۴۶۳-۵۴۴.
- ↑ فیض کاشانی، تعلیقات علی الصحیفه السجادیه، ۱۴۰۷ق، ص۹۲-۹۸.
- ↑ جزایری، شرح الصحیفه السجادیه، ۱۴۰۲، ص۲۴۲-۲۶۹.
سرچينې
- اردشیری لاجیمی، «نگاهی به دعای عرفه امام سجاد علیه السلام»، مجله اشارات، ش۱۵۶، پاییز ۱۳۹۳ق.
- اعرابی، غلامحسین، «چرا امام سجاد(ع) به مبارزات سیاسی نپرداخت؟»، ماهنامه کوثر، ش۳۴.
- انصاریان، حسین، دیار عاشقان: تفسیر جامع صحیفه سجادیه، تهران، پیام آزادی، ۱۳۷۲ش.
- جزایری، عزالدین، شرح الصحیفة السجادیة، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، ۱۴۰۲ق.
- خامنهای، سید علی، «بیانات در دیدار جمعی از پاسداران»، در سایت دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیتالله العظمی خامنهای، تاریخ درج: ۱۳ آذر ۱۳۷۶ش، تاریخ بازدید: ۲۰ مهر ۱۴۰۱ش.
- دارابی، محمد بن محمد، ریاض العارفین فی شرح الصحیفه السجادیه، تحقیق حسین درگاهی، تهران، نشر اسوه، ۱۳۷۹ش.
- فضلالله، سید محمدحسین، آفاق الروح، بیروت، دارالمالک، ۱۴۲۰ق.
- فهری، سیداحمد، شرح و ترجمه صحیفه سجادیه، تهران، اسوه، ۱۳۸۸ش.
- فیض کاشانی، محمد بن مرتضی، تعلیقات علی الصحیفه السجادیه، تهران، مؤسسه البحوث و التحقیقات الثقافیه، ۱۴۰۷ق.
- مدنی شیرازی، سید علیخان، ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیدالساجدین، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، ۱۴۳۵ق.
- مغنیه، محمدجواد، فی ظلال الصحیفه السجادیه، قم، دار الکتاب الاسلامی، ۱۴۲۸ق.
- ممدوحی کرمانشاهی، حسن، شهود و شناخت، ترجمه و شرح صحیفه سجادیه، مقدمه آیتالله جوادی آملی، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۸ش.
بهرنۍ لینکونه
- (د امام سجاد(ع) د عرفې دعا متن او اوډیو) متن و صوت دعای چهل و هفتم صحیفه سجادیه
- (د امام سجاد(ع) د عرفې دعا لنډه بيان د آيت الله جوادي آملي په وينا)شرح کوتاهی بر دعای عرفه امام سجاد(ع) به لسان آیت الله جوادی آملی
- (د امام سجاد(ع) د عرفې په دعا کښې د ولایت د حقيقت څلور اړخيزه څرګندونه)تجلی چهارگانه حقیقت ولایت در دعای عرفه امام سجاد(ع)
- (د صحیفه سجادیه د عرفې دعا په اړه کتنه) نگرشی بر دعای عرفه صحیفه سجادیه